Bir zamanlar bir Fıstık vardı. Fıstık, diğer fıstıkların büyük bir çuval içinde dünyayı dolaştıkları heyecan verici keşif hikayelerini duydu. Devasa gemileri ve muhteşem okyanusları duydu. Harika bir macera olurdu.
Fıstık, sonunda dünyayı dolaşma şansını yakalayabileceği sıranın gelmesini umuyordu. Sonunda, gün geldi! Büyük bir çuvala dolduruldu ve gönderilmeyi ve macerasına başlamayı bekleyen güzelliklerle dolu bir odaya yerleştirildi. Dünyayı görme düşüncesiyle heyecanlanan Fıstık geceleri uyuyamadı!
Gün be gün bekledi. İnanılmaz yolculuğuna çıkacağına dair hâlâ bir işaret yoktu. Gecikmeye neden olan sevkiyatla ilgili bazı sorunlar varmış gibi görünüyordu.
Salondaki herkes tedirgin olmaya başladı. Sebzeler gergindi. Lahanalar, yeşil güzelliğini kaybedip kısa sürede sararmaya başlayınca paniğe kapıldılar. Bu olduğunda, geri kalanıyla birlikte gönderilmeyecek, çöp kutularına atılacaklar! Herkes kaderi hakkında endişeliydi.
Ya uzun zamandır beklenen seferlerine çıkmadan çöpe atılırlarsa?
Günler geçtikçe bazı sebzeler solmaya başladı. Lahanalar sararmıştı. Çiftçiler çok taze olmayanları seçip çöp kutusuna atmaya başladı.
"Oh hayır, çöp kutusuna düşmek yerine dünyayı görmek için macerama devam etmek istiyorum!" diye haykırdı Fıstık.
Büyük çuvalın içinde sıkışıp kalmaktan bıkan Fıstık, kaçmak için bir fikir buldu. Dışarı atlamak için belini kuvvetlice büktü ve çevirdi. Aniden yer fıstığının kabuğu kırıldı. Büyük çuvaldan iki pembe fıstık tanesi yuvarlandı.
"Sonunda çıktık! Burası daha iyi!” Fıstık İçi mavi gökyüzüne bakarak “Evet, küçük odamız çok küçük ve karanlık. Hadi gidip dünyayı keşfedelim!” dedi Fıstık Çekirdeği.
İki fıstık tanesi küçük bir fare deliğinden odadan dışarı yuvarlanmaya başladı. Bahçeye çıktılar ve takip edildiklerinin farkına varmadan temiz havanın ve sabah güneşinin tadını çıkardılar. "Selam beyler." diye arkalarından biri seslendi.
"Merhaba." Arkalarına bakmak için dönen iki fıstık tanesi cevap verdi. Onları arkadan sinsice izleyen bir fareydi. Fare fıstıklara bakarken burnunu çekiyor ve salyaları akıyordu. Her iki fıstık da korkmuştu.
“Ah hayır, bu bir fare! Koşmamız gerek!” Fıstık Çekirdeği bağırdı.
"Gitmemiz gerekiyor!" Diğer Çekirdek paniğe kapılmaya başladı. İki yer fıstığı tanesi, kaçmasalardı fare tarafından yenecek kadar hızlı koştu. Fare peşlerinden koşmaya devam ederken hızla yokuştan aşağı yuvarlandılar.
"Yardım!" diye bağırdı Çekirdek. "Çok yorgunum!" diye bağırdı diğer Çekirdek nefes nefese cevap verdi. "Bang!", tam o sırada iki Çekirdek bir kuşa çarptı. Kuş onlara baktı ve “Siz iki küçük fıstık, ne yapıyorsunuz? Neredeyse bir kazaya sebep oluyordun!”
Fıstık İçi özür dileyerek, “Sevgili kuş canımız pahasına koşuyoruz! Bizi yemek için peşimizden bir fare geliyor!” Kuş çabucak yardım etmeyi teklif etti. Yere bir çukur kazdı ve "Çabuk, atla ve saklan" dedi. Fareyi uyarabilecek herhangi bir ses çıkarmayın.”
Yer fıstığı taneleri itaatkâr bir şekilde içeri atladı ve kuş hemen deliği toprakla kapattı. Fare gittiğinde ‘Lütfen bizi içerden çıkar!" dedi iki çekirdek. "Endişelenmeyin sizi çıkaracağım, önce nefesini tutun", diye yanıtladı Kuş.
Tam o sırada yakınlarda yemek arayan bir kedi, Kuşun fıstıklarla konuştuğunu duydu. Kedi, Kuşa yaklaşmaya başladı ve üzerine atlamaya çalıştı. Kuş bir çığlık attı ve kediden kaçmak için içgüdüsel olarak havalandı. Kargaşa, kediyi görünce kaçan fareyi alarma geçirdi.
İki çekirdek bekledi ve Kuşun onlara yardım etmek için geri gelmesini bekledi. Şans eseri, Kuş kediden uzakta güvenli bir yere indi. Ancak kediden kaçmaya çalışırken çekirdekleri tamamen unutmuştu. Tohumlar toprağın altında kaldı.
Birkaç gün sonra, Kuş bir çiftliğin etrafında uçtu ve bir bezelye toplarken hafızasını harekete geçirdi. Aniden fıstıkları ve verdiği sözü hatırladı. Çekirdekleri yerden çıkarmayı unutmuştu!
"İki küçük adam şimdiye kadar kendi başlarına kaçmış olmalılar." diye düşündü Kuş.
Bir aydan fazla bir süre sonra, Kuş farkında olmadan Çekirdekleri daha önce sakladığı yere uçtu. Yerde iki yeşil fide gördü.
"Sen misin, Kuş?" diye sordu yeşil fide.
"Beni tanıyor musunuz?" diye yanıtladı meraklı Kuş.
“Sevgili kuş, bir ay önce bir fare tarafından kovalandık. Bizi toprağa gömdün. Şimdi fıstık çekirdeklerinden fide olduk” dedi. Kuş “Ah, çok üzgünüm, sizi çıkarmayı unutmuşum. Beni Affet lütfen." Diyerek özür diledi kuş.
"Endişelenme sevgili kuş, burayı seviyoruz. Güneş ve toprak bizim için çok besleyicidir. Sonbaharda çok fazla fıstık toplayabiliriz. Daha sonra bebek fıstıklara çiftlikten ve fareden küçük maceramızın hikayelerini anlatacağız. Yeni maceralarına atılma sırası genç fıstıklara gelecek.” Demiş. Bu güzel haberi alan kuş huzur ve mutlulukla uçup gitmiş.
Bu metin kocamanbisite.com için özel olarak yazılmıştır. Ticari maksat taşıyan tüm diğer dijital ortamlar ve basılı mecralarda kullanımı, kopyası, atıfı yasaktır. Eğitim maksatlı kullanım için her bir hikayeye yönelik izin alınması zorunludur.
