Arda, ailesiyle birlikte ormanın kenarındaki küçük bir kasabada yaşıyordu. Beş yaşında, meraklı ve biraz da hayalperest bir çocuktu. Günlerinin çoğunu doğada keşifler yaparak geçirirdi. Kimi zaman ağaçların gövdelerini inceleyip kabuklar toplar, kimi zaman çiçeklerin renkleriyle ilgilenir, bazen de kuşların şarkılarını dinlerdi.
Bir gün, ormanda dolaşırken yerde parlayan garip bir taş buldu. Bu taş, daha önce gördüğü taşlardan farklıydı; mavinin ve yeşilin iç içe geçtiği, sanki içten içe parlayan bir yapısı vardı. Arda, taşı eline alır almaz garip bir sıcaklık hissetti ve hafif bir mırıltı duydu. Bir an irkilse de taşın etrafını inceledi. Etrafta başka kimse yoktu. Arda, duyduğu sesi hayal ettiğini düşündü, ama mırıltı yeniden başladı.
Sanki bir fısıltı, ona doğru konuşuyordu: “Merhaba Arda.”
Arda heyecanla, “Merhaba?” diye karşılık verdi. “Bu taşı kim konuşturuyor?”
Fısıltı devam etti: “Ben taşı bulmak için seni seçtim. Adım Rüzgâr, ormanın sihirli rehberiyim. Yardımına ihtiyacım var.”
Arda şaşırmıştı. “Nasıl bir yardıma ihtiyacın var?” diye sordu.
Rüzgâr ona nazik bir sesle, “Ormanın derinliklerinde, Gölge Mağarası adında gizemli bir yer var. Orada bir çiçek var; ona Ayışığı Çiçeği denir. Her yüz yılda bir yalnızca bir kez açar ve ormandaki tüm canlılara iyilik ve huzur getirir. Ama çiçeğin yanına sadece cesur ve yardımsever bir çocuk ulaşabilir,” dedi.
Arda bunu duyduğunda heyecanlandı. Yıllardır ormanın kenarlarında dolaşmıştı ama derinliklerine hiç gitmemişti. Bu, Arda için bir macera olabilirdi! Taşı sımsıkı tuttu ve Rüzgâr ona yolu tarif etmeye başladı. Ormanın içine doğru ilerlerken, yol boyunca karşısına dev ağaçlar, büyüleyici çiçekler ve tuhaf hayvanlar çıktı. Rüzgâr, ona sürekli yön veriyordu ve Arda, nereye gideceğini şaşırmadan yürüyordu.
Ormanın Kalbindeki Gölge Mağarası
Arda uzun bir yürüyüşün ardından sonunda Gölge Mağarası’na ulaştı. Mağaranın girişinde onu bir tilki karşıladı. Bu tilki, parlak gözleriyle Arda’ya bakıyordu ve konuşmaya başladı: “Ben Tilki Yaren, Gölge Mağarası’nın bekçisiyim. Buradan geçmek için bir soruyu cevaplamalısın: Ormanın en önemli kuralı nedir?”
Arda bir an düşündü. Ormanı korumak mı? Hayvanlara zarar vermemek mi? Sonunda aklına gelen cevabı verdi: “Doğaya saygı duymak.”
Tilki Yaren memnuniyetle başını salladı. “Doğru cevap,” dedi ve Arda’ya yolu gösterdi. Mağaranın içinde ilerlerken Arda, mağaranın derinlerinde parlayan Ayışığı Çiçeği’ni gördü. Çiçeğin etrafında hafif bir ışıltı vardı; sanki etrafa mutluluk ve huzur saçıyordu.
Arda, çiçeğe yaklaştı ve onu Rüzgâr’ın fısıldadığı gibi dikkatle inceledi. Çiçek, güzel bir beyaz ışıltıyla parlıyordu. Tam o sırada, Rüzgâr’ın sesi yeniden duyuldu: “Bu çiçek sadece senin dokunuşunla açılacak Arda. Elini uzat ve ona dokun.”
Arda, yavaşça elini uzattı ve çiçeğe dokundu. Aniden, çiçek bir ışık dalgası gibi açıldı ve tüm mağara aydınlandı. O anda, Rüzgâr fısıldadı: “Senin gibi cesur ve doğaya saygılı çocuklar olduğu sürece, bu orman her zaman huzur içinde olacak.”
Arda ormandan ayrılırken çok mutluydu. Geri döndüğünde bu hikayeyi ailesine anlattı ve onlara Gölge Mağarası’nda açtığı Ayışığı Çiçeği’nden bahsetti. O günden sonra, Arda her zaman doğayı korumaya ve ona saygı duymaya söz verdi. Artık biliyordu ki doğa, ona yardım eden her çocuğa küçük de olsa bir sihirle karşılık verirdi.
Bu metin kocamanbisite.com için özel olarak yazılmıştır. Ticari maksat taşıyan tüm diğer dijital ortamlar ve basılı mecralarda kullanımı, kopyası, atıfı yasaktır. Eğitim maksatlı kullanım için her bir hikayeye yönelik izin alınması zorunludur.
