Gökkuşağı Prensesi ve Neşeli Periler Masalı

Evvel zaman içinde, çok uzaklarda, kocaman ormanların ve rengarenk çiçeklerle bezeli bahçelerin bulunduğu bir diyarda, minik periler ve nazik prensesler yaşarmış. Bu diyarda her şey sihirle doluymuş; ağaçlar konuşur, nehirler melodik şarkılar söylermiş. Masalın kahramanı, küçük Gökkuşağı Prensesi’nin, yumuşak sesi ve güler yüzü herkes tarafından sevilirmiş. Bir gün, prensesin kalbini ısıtan minik perilerden biri rüzgarla gelmiş ve ona ormanda gizli kalan neşeli bir yerin varlığını anlatmış. İşte öyle bir yer varmış; burada kelebekler dans eder, minik kuşlar şarkılar söyler, çimenler üzerinde oyunlar oynanırmış. Her şeyin nazikçe ve sevgiyle yapıldığı bu yerde, herkes kendini değerli hisseder, dünya sevinçle dolarmış. O günden sonra, prenses ve periler, küçük adımlarla ama emin adımlarla maceralara atılır, iyilik peşinde koşarlarmış. Her adımda dostluğun ve paylaşımın kıymeti anlatılır, yürekler sevgiyle dolarmış. İşte masal da böyle başlamış, bilsen ne güzelmiş o sihirli günler…

Gökkuşağı Prensesi, minik perilerin anlattığı gizemli yere doğru yola çıkmış. Yol boyunca kuşlar cıvıldamış, çiçekler renk renk açmış. Küçük adımlarla ilerlerken prenses, nazik örümceklerin dokuduğu ağların süslediği patikadan geçmiş. O sırada rüzgar, nazlı ağaçların yapraklarını sallamış ve prensesin kulağına tatlı bir fısıltı göndermiş; 'İyi kalpliler, her daim dostlukla yürürlermiş' demiş rüzgar. Prenses öyle bir sevinçle adımlarını atmış ki, her adımda kalbinde sevgi filizlenir, güzellikler gözlerinde canlanırmış. Yol boyunca yeni dostluklar edinmiş; nazik tavşan, çiçeklerle konuşan kirpiler ve gülümseyen kelebekler hepsi yanına eşlik etmiş. Her biri, küçük kalbine sevgi aşılamış, neşeyle dolu hikayeleri birbirlerine anlatırlarmış. Yolculuk esnasında prenses, ormanın derinliklerinde, minik perilerle dolu parıltılı bir alan bulduğuna inanırmış. Orası öyle büyülüymüş ki, yerde parlayan taşlar ve gökyüzüne uzanan renkli ışıklar varmış. Her şey -miş ki- adeta bir hayal alemine benzer, herkesin gönlünde umut yeşertirmiş. İşte öyleymiş, prensesin kalbinde umudun ve sevginin en parlak yeri…

Ormanın derinliklerine vardığında, Gökkuşağı Prensesi ve yeni dostları, neşeli perilerin yaşadığı masalsı köşeye ulaşmışlar. Fakat oraya geldiklerinde, masum gözlerle bakan minik yaratıkları bekleyen kara bulutlar görmüşler. Derin bir sessizlik hakim olmuş; çünkü hilekâr Karanlık Büyücü, ormanın neşesini çalmaya başlamış. İşte her şey öyle başlamış ki, masalsı köşe eskisi gibi ışıl ışıl değilmiş. Fakat Gökkuşağı Prensesi cesaretini toplamış, kalbi sevgiyle dolmuş ve duruma karşı koymaya karar vermiş. Minik periler, prensesin etrafında toplanarak ona destek vermiş. Bir süre sonra, prenses sevgi ve dostluk büyüsünü ortaya çıkarmış, etrafını parlak bir ışıltıyla sarmış. Kötü Büyücü’nün karanlık sözleri, o parlak ışıktaki iyiliğin yanında erimiş, çünkü gerçek sevgi her kötülüğü yenermiş. O an, doğanın tüm renkleri birleşip dostluğun gücünü sergilemiş. Çiçekler bile, minik fısıltılarla 'Birlikte güçlüyüz' demiş. Kötü Büyücü, öyle bir şaşkınlık yaşamış ki, kalbindeki karanlık erimiş ve yavaş yavaş ormanın dışına çekilmiş. Bu olaydan sonra herkes birbirine daha sıkı sarılmış, iyiliğin ve umut dolu günlerin ne kadar kıymetli olduğu anlaşılmış. Herkes, küçük kalpleriyle herkesin iyi niyetini paylaşmasının masalları güzelleştirdiğini öğrenmiş.

Kötü Büyücü’nün ormandan uzaklaşmasının ardından, tüm masalsı köşede neşe yeniden kaplanmış. Gökkuşağı Prensesi ve minik periler, sevinçle dans edip şarkılar söylemişler. Her adım, kalplerde iz bırakır, her kahkaha, geleceğe umut taşırmış. O günden beri, ormanın her yanı dostluk, sevgi ve paylaşım rüzgarıyla dolup taşmış. Prenses, yeni edindiği dostlarıyla birlikte, doğanın her zerresine iyilik dağıtmış. O parlak ağaç dallarında kuşlar neşeyle ötüşür, çimenler sevinçle titrer, hatta hafif esen rüzgâr bile nazikçe tebessüm edermiş. Masalsı köşenin her köşesinde, minik perilerin yaptığı oyunlarla yeni hikayeler doğmuş. Bazen, yıldızlarla konuşulmuş, bazen de ay ışığına teşekkür edilir, her şey sevgiyle anılırmış. Prenses, 'Her yeni gün, iyilik demekmiş' der, sevinçle etrafa bakar, küçük kalplerin büyük düşler kurduğunu görürmüş. Onun bu içten sözleri, ormanda yaşayan tüm canlılar tarafından paylaşılır, onların yüreğinde bir umut ışığı yakarmış. Böylece, masalın kahramanları; cesaret, dostluk ve iyiliğin her zaman en büyük güç olduğunun farkına varmış. Her biri, yüreğinde sakladıkları sevgiyle, gün batımında bile neşeyle dolu bir dünyaya göz kırparmış.

Masal sona erdiğinde, ormanın her köşesinde dostluğun, sevginin ve neşenin izleri kalmış. Gökkuşağı Prensesi ile minik periler, birlikte geçirdikleri bu macerayla öğrendiklerini ömür boyu unutmayacaklarını fark etmişler. Her zaman sevgi, cesaret ve dostlukla yürümeleri gerektiğini bilirmişler. Küçük kalplerde yeşeren umut, her karanlık bulutun üstesinden gelebilecek kadar güçlüymüş. Masalın sonunda, ormanın canlı renkleri ve parlayan ışıkları, herkese mutluluğun paylaşılınca çoğaldığını anlatmış. Her sevinç gözyaşı, her gülüş ve her küçük adım, dünyayı daha güzel yaparmış. İyilikle büyüyen o küçük yürekler, geleceğe dair umutlarla doluymuş. Prenses ve dostları, her akşam uyumadan önce birbirlerine, 'Sevgiyle daha güçlü oluruz' der, tatlı rüyalara dalarmışlar. Ve her uyanışta, kalplerinde yeniden aynı sıcaklık, aynı inanç belirirmiş. Böylece, masal da kapanmış; fakat ormanda yaşayan herkes, sevgiyle ve neşeyle dolu günlerin sonsuza kadar süreceğini bilirmiş. İşte, yaşayan her cana anlatılan bu masal, tüm küçük kalplerde hafif bir tebessüm bırakmış, iyiliğin en güçlü güç olduğuna dair umutla dolu anılar bırakmış.