Berra Aksa, çok meraklı ve enerjik bir kızdı. Her gün yeni bir macera arar, yeni şeyler öğrenmek için can atardı. Bir gün, bahçesindeki eski, büyük meşe ağacının altında oynarken, parlak bir taş buldu. Taş, güneş ışığında gökkuşağı renklerinde parıldıyordu. Berra, taşı dikkatlice cebine koydu ve eve koştu. Eve varınca, taşı annesine gösterdi. Annesi, 'Bu çok özel bir taş, Berra' dedi. 'Eğer söz dinlersen ve iyilik yaparsan, bu taş sana harika şeyler gösterebilir.' Berra çok heyecanlanmıştı. Annesinin her zaman söylediği gibi, 'Söz dinlemek önemlidir, çünkü söz dinleme sana güven ve sevgi kazandırır'. Berra annesinin sözünü dinlemeye kararlıydı. Ertesi gün, Berra, komşularına yardım etmeye başladı. Bayan Gül'ün ağır alışveriş poşetlerini taşıdı, Bay Kemal'in bahçesindeki çiçekleri suladı, hatta küçük Ali'nin kaybolan kedisini bulmasına yardımcı oldu. Her iyilik yaptığı zaman, cebindeki taş daha parlak parlıyordu. Akşam olunca, Berra yatağına yattı ve taşı elinde tutuyordu. Taş aniden parlamaya başladı ve Berra kendini büyülü bir ormanın içinde buldu. Dev ağaçlar, rengarenk çiçekler ve uçan kelebeklerle doluydu. Ama en şaşırtıcı şey, uzaklarda, gökkuşağı renklerinde parıldayan bir köprüydü. Berra, köprüye doğru koştu. Köprünün başında, yaşlı ve bilge bir kadın duruyordu. Kadın gülümsedi ve 'Hoş geldin, Berra' dedi. 'Bu, Gökkuşağı Köprüsü. Sadece iyi yürekli ve söz dinleyen çocuklar bu köprüden geçebilir.' Berra, yaşlı kadının sözlerini dikkatle dinledi. Kadın, Berra'ya köprünün her renginin farklı bir anlamı olduğunu anlattı. Kırmızı renk, cesareti; turuncu, neşeyi; sarı, iyiliği; yeşil, doğayı; mavi, barışı; indigo, bilgeliği; menekşe ise, sevgiyi temsil ediyordu. Berra, Gökkuşağı Köprüsü'nden geçerken, her renk ona farklı bir ders öğretti. Kırmızı renkte, korkularıyla yüzleşmeyi; turuncu renkte, neşesini paylaşmayı; sarı renkte, başkalarına yardım etmeyi; yeşil renkte, doğayı korumayı; mavi renkte, barış içinde yaşamayı; indigo renkte, yeni şeyler öğrenmeyi; menekşe renkte ise, sevgiyi göstermeyi öğrendi. Köprünün sonunda, Berra, büyülü bir bahçeye ulaştı. Bahçede, her biri farklı bir yeteneğe sahip, renkli yaratıklar vardı. Berra, onlarla oyunlar oynadı, şarkılar söyledi ve onlardan çok şey öğrendi. Örneğin, konuşan bir sincap ona her zaman doğruyu söylemenin önemini anlattı. Bir ağaçkakan ise, sabrın her zorluğun üstesinden gelmek için en iyi yol olduğunu öğretti. Gün batarken, Berra, Gökkuşağı Köprüsü'nden geri döndü. Yatağında uyanınca, cebindeki taş yine sıradan bir taş gibiydi. Ama Berra'nın kalbi mutlulukla doluydu. Gökkuşağı Köprüsü'nden aldığı dersler, onu daha iyi bir insan yapmıştı. Artık sadece söz dinlemeyi değil, aynı zamanda iyilik yapmayı ve diğer insanlara yardım etmeyi de çok seviyordu. Berra, annesinin ‘Söz dinleme sana güven ve sevgi kazandırır’ sözünü daha iyi anlamıştı. Bundan sonra hep söz dinleyecek ve iyilik yapmaya devam edecekti. Çünkü biliyordu ki, iyilik yapmak, dünyayı daha güzel bir yer yapmanın en güzel yoluydu. Ve bu, onun için her zaman yeni maceralar demekti. Berra, bir dahaki macerasını şimdiden bekliyordu. Bu macerada öğrendikleri, Berra’nın hayatını sonsuza kadar değiştirecekti ve Berra, bu büyülü deneyimini hiç unutmayacaktı. Herkesin kendine özel bir gökkuşağı köprüsü vardı ve o köprüye ulaşmak için en önemli şey, iyilik yapmak ve söz dinlemekti. Berra, öğrendiği her şey için minnettardı ve bundan sonra hep söz dinleyecek, iyilik yapacak ve yeni maceralar için heyecanla bekleyecekti. Artık sadece cesur değil, aynı zamanda bilge ve anlayışlı bir kızdı. Ve bu, en büyük ödülüydü.