Çağla, mavi gözlü, sarı saçlı, çok meraklı bir küçük kızdı. Her gün sahile gider, dalgaların sesini dinler, kumdan kaleler yapar ve deniz kabukları toplardı. Bir gün, güneş parıldarken, Çağla alışılmadık bir şey gördü: Sahile çok yakın bir yerde, parıltılı bir kuyruğu olan, sudan hafifçe dışarı çıkan güzel bir deniz kızı. Deniz kızı, Çağla'yı görünce korkmadı; aksine, ona tatlı bir gülümsemeyle yaklaştı. 'Merhaba, küçük kız,' dedi deniz kızı, sesi tıpkı deniz kabuklarının sesi gibi narindi. 'Ben Deniz, bu sularda yaşayan bir deniz kızıyım.' Çağla, şaşkınlıktan gözlerine inanamadı. 'Gerçekten bir deniz kızısın?' diye fısıldadı. 'Hikayelerde anlatılanlar gibi mi?' Deniz başını salladı. 'Evet, tıpkı hikayelerdeki gibi. Ama bizim hikayelerimizde anlatılmayan çok şey var. Örneğin, denizlerin ne kadar güzel olduğunu, renkli balıkların ve mercanların nasıl yaşadığını... Bilmek ister misin?' Çağla, gözleri parlayarak, 'İsterim!' diye bağırdı. Deniz, Çağla'yı elinden tuttu ve onu yavaşça sulara doğru çekti. Çağla hiç korkmadı; Deniz'in elleri çok nazikti, suyu da çok güzeldi. Derinlere indikçe, Çağla gözlerine inanamadı. Renkli balıklar, ışıldayan mercanlar, rengarenk deniz yosunları... Her şey masal kitaplarında gördüklerinden çok daha güzeldi. Deniz, Çağla'ya deniz canlılarını tanıttı. 'Bak, bu bir palyaço balığı, çok komik değil mi?' dedi, işaret ederek. Sonra, bir deniz yıldızını gösterdi. 'Bu deniz yıldızı ise, geceleri parlıyor. Bir de, bu deniz kaplumbağasına bak. Çok yavaş ama çok güçlü. Ve bak, bu mürekkep balığı kendini korumak için mürekkep püskürtüyor!' Çağla, tüm bu güzellikleri görünce çok mutlu oldu. Deniz, Çağla'ya deniz kirliliğinin deniz canlılarına ne kadar zarar verdiğini anlattı. Plastiklerin okyanustaki canlılara zarar verdiğini, denizlerin temiz tutulmasının ne kadar önemli olduğunu vurguladı. Çağla, Deniz'in sözlerini çok ciddiye aldı. 'Biz deniz canlıları, denizin temiz kalması için çok çalışıyoruz,' dedi Deniz. 'Ama bizden daha çok yardım gerekiyor. İnsanların denizleri kirletmemesi çok önemli.' Çağla, Deniz'in sözlerinden çok etkilendi. Deniz'le birlikte, denizin dibinde yüzerken, deniz tabanını temizlediler. Küçük plastik parçalarını topladılar, yosunları temizlediler. Birlikte çalışmanın ne kadar güzel olduğunu gördü. Çağla o gün, sadece deniz canlılarının güzelliğini değil, onların korunmasının da ne kadar önemli olduğunu öğrendi. Bir süre sonra, Deniz, Çağla'yı kıyıya geri götürdü. 'Unutma Çağla,' dedi Deniz, 'Denizleri temiz tutmalıyız. Burada yaşayan tüm canlılar için.' Çağla, Deniz'e sarıldı ve 'Seni asla unutmayacağım,' dedi. 'Ve denizleri her zaman temiz tutacağıma söz veriyorum.' Çağla kıyıya çıktığında, güneş batıyordu. Deniz, artık görünmüyordu ama Çağla'nın kalbi mutlulukla doluydu. O gün, sadece bir deniz kızıyla tanışmakla kalmamış, aynı zamanda çok önemli bir ders öğrenmişti: Denizleri ve içinde yaşayan tüm canlıları korumak, hepimizin göreviydi. O günden sonra, Çağla her zaman çevresini temiz tutmaya ve denizleri korumaya çalıştı. Ve her sahile gittiğinde, deniz kızının güzel gözlerini, tatlı sesini, ve verdiği önemli dersi hatırladı. Çağla, bundan sonra her zaman okyanusa karşı daha saygılı ve sorumlu davrandı. Çevresindeki herkese denizleri koruma mesajını yaydı. Okulunda çevre kulübüne katıldı ve arkadaşlarıyla birlikte birçok temizlik etkinliğine katıldı. Çağla'nın bu çabaları sayesinde, çevresi daha temiz ve daha güzel oldu. Ve Çağla, deniz kızının güzelliğinin ve verdiği dersin anısını kalbinde sonsuza kadar taşıdı.