Damla, küçük ve hayallerle dolu bir kızdı. Gözleri, gece gökyüzündeki yıldızlar gibi parıldardı. En yakın arkadaşı ise, her zaman yanından ayrılmayan sevimli, tüylü köpeği Pamuk'tu. Damla, Pamuk'la birlikte her akşam pencerenin önünde oturur, yıldızları seyreder ve onlara dilekler tutardı. Bir akşam, alışılmışın dışında bir yıldız gördü. Parıltılı ve büyük bir yıldızdı ama sanki gökyüzünden düşüyordu. 'Pamuk, bak!' diye fısıldadı Damla, heyecanla. Pamuk havladı ve Damla'nın yanına sokuldu. Yıldız hızla yaklaşıyor, büyüyordu. Sonra birdenbire, yıldız, Damla'nın evinin bahçesine düştü. Üzerine koştu Damla, Pamuk da peşinden. Yıldız, aslında parlak bir kristal gibiydi. Dokunduğunda, elinde sıcak bir his oluştu. Ancak kristal, dokunulduğunda ışıldayan küçük bir kız çocuğuna dönüştü. Kız çok üzgündü, gözlerinden yaşlar geliyordu. 'Ben Ayşegül' dedi titrek bir sesle. 'Yıldızlar diyarından düştüm. Eve dönmemin bir yolunu bulamıyorum.' Damla ve Pamuk şaşkındılar. Hiç böyle bir şey görmemişlerdi. Damla, Ayşegül'ü içeri aldı. Annesi, babası ve küçük kardeşleri çok şaşırdılar ama Ayşegül'e çok sıcak davrandılar. Damla, Ayşegül'e kendi odasını gösterdi. Ayşegül, Damla'nın oyuncak bebekleriyle oynadı, Pamuk'la sevgi dolu oyunlar oynadı. Birkaç gün boyunca, Ayşegül Damla'nın ailesiyle birlikte yaşadı. Damla, Ayşegül'e hikayeler anlattı, şarkılar söyledi. Ayşegül de yıldızlar diyarının gizemli hikayelerini anlattı. Ama her geçen gün, Ayşegül'ün özlemi daha da arttı. Yıldızlar diyarını çok özlediğini, annesini, babasını ve kardeşlerini çok özlediğini anlatıyordu. Damla'nın kalbi de Ayşegül'ün üzüntüsünden dolayı buruktu. Damla, Ayşegül'ün evine dönmesi için bir yol bulmaya karar verdi. Kitaplarda, yıldız haritalarında araştırdı. Köyün yaşlı bilgesi Nine Hanım'dan yardım istedi. Nine Hanım, onlara büyülü bir fener verdi. 'Bu fener, Ayşegül'ü yıldızlar diyarına geri götürecek' dedi. Ama fenerin çalışması için, Ayşegül'ün yüreğinin mutlulukla dolması gerekiyordu. Damla, Ayşegül'ün mutluluğu için elinden gelen her şeyi yaptı. Ona güzel resimler çizdi, birlikte pasta yaptı, bahçede çiçekler ektiler. Damla, Ayşegül'e, arkadaşlığın, sevginin ve paylaşmanın ne kadar önemli olduğunu anlattı. Ayşegül'ün gözlerindeki hüzün yavaş yavaş kayboldu, yerini büyük bir mutluluk ve minnettarlık aldı. Ayşegül'ün gülümsemesiyle fener parlamaya başladı. Parıltılı bir ışık huzmesi Ayşegül'ü sarmaladı ve onu gökyüzüne doğru yükseltti. Ayşegül, yukarı doğru yükselirken Damla ve Pamuk'a el salladı. 'Teşekkür ederim Damla, unutmayacağım seni!' diye bağırdı. Damla'nın gözleri yaşarmıştı. Ama aynı zamanda çok mutluydu. Ayşegül'e yardım etmiş, onun mutluluğuna katkıda bulunmuştu. Ayşegül, yıldızlar diyarına geri dönmüştü. Damla, Ayşegül'ü özleyecekti ama onun mutluluğu için yaptığı her şeye değerdi. O gece, Damla ve Pamuk, gökyüzündeki yıldızları daha da parlak buldular. Damla, Ayşegül'ün, en parlak yıldız olduğunu düşündü. Ve her gece, yıldızlara baktığında, Ayşegül'ü hatırlayıp, kalbinde arkadaşlığın ve vefanın sıcaklığını hissediyordu. Pamuk ise, her zaman Damla'nın yanında, sadık bir dost olarak kaldı. Vefa (öğretici unsurlar): Hikaye, arkadaşlık, yardımlaşma, vefa ve iyiliğin önemini vurguluyor. Damla'nın, üzgün olan Ayşegül'e yardım etmesi, onun iyiliğini düşünmesi, vefa duygusunun güzel bir örneğidir. Ayşegül'ün mutluluğu için elinden gelen her şeyi yapması, özverisinin ve dostluğunun değerini gösterir. Hikaye, çocuklara başkalarının duygularına karşı duyarlı olmayı, yardımlaşmayı ve vefayı öğretir. Ayrıca, zor zamanlarda umudun önemini ve arkadaşlığın gücünü vurgular. Mutlu sonla biten hikaye, çocuklara umut verir ve iyiliğin her zaman ödüllendirileceğini gösterir.