Ebrar, minik bir kızdı ve kendi odasında uyumaktan korkuyordu. Odasının karanlığına ve sessizliğine alışamamıştı. Her gece annesi yanında uyuyana dek, odasına girmeyi reddediyordu. Annesi, Ebrar'ın korkularını anlıyordu ama aynı zamanda, kendi odasında uyuması gerektiğini biliyordu. Bir gün, Ebrar'ın annesi ona bir hikaye anlattı: 'Küçük bir prenses, sarayının en güzel odasında uyumaktan korkuyordu. Gece karanlığına ve sessizliğe alışamamıştı. Ama bir gün, prensesin odasına sihirli bir peri geldi. Peri, prensesin korkularını alıp götürdü ve prenses, kendi odasında huzurla uyumaya başladı.' Ebrar bu hikayeyi çok sevdi. Annesi, prensesin korkularını alıp götüren peri gibi, Ebrar'ın da korkularını yenmesine yardımcı olacaktı. Annesi, Ebrar'a kendi odasında uyumayı denemeden önce, odasını yıldızlarla dolu bir gökyüzüne benzetti. Ebrar'ın yatağı bulutlara benziyordu ve odasındaki oyuncaklar yıldızlar gibi parlıyordu. Ebrar, odasının ne kadar güzel olduğunu görünce, korkularını unuttu ve odasında uyumaya karar verdi. O gece, Ebrar huzurla uyudu. Annesi, Ebrar'ın odasında uyumaya başladığını görünce çok sevindi. Ebrar da, kendi odasında uyumaktan korkmadığı için mutlu olmuştu. Bundan sonra, Ebrar her gece kendi odasında uyumaya başladı. Çünkü artık, kendi odasının karanlığına ve sessizliğine alışmıştı. Hatta odasındaki sessizliğin, yıldızların şarkısı gibi olduğunu düşünüp huzurla uyuyordu. Ebrar, artık kendi odasının prensesiydi ve kendi yatağında uyumaktan korkmuyordu.