Eva, oyuncak ayısına sıkıca sarılmış, pencereden dışarı bakıyordu. Güneş, pencere camına vuruyordu ve oda parıldıyordu, ama Eva'nın yüzü bulutluydu. Anne ve babası artık aynı evde yaşamıyordu. Anne, sokaktan birkaç ev ötede, küçük bir evde yaşıyordu. Baba ise, eski evde kalmıştı. Eva, her şeyi özlüyor, her şeyi... Anne ve babasının kahkahalarını, akşamları birlikte yemek yemeyi, babasının ona okuduğu masalları... 'Şu gökkuşağı gibi,' diye düşünüyordu Eva, 'önce tek renk vardı, şimdi iki renk var. Ama yine de aynı gökkuşağı!' Anne, Eva'yı sık sık ziyaret ediyordu. 'Biliyorum canım, zor,' diyordu anne, 'ama unutma, ben ve baban seni çok seviyoruz. Her şey yoluna girecek.' Bir gün anne, Eva'ya çok güzel bir gökkuşağı boyama seti hediye etti. Eva sevindi, 'Anne, bunu ben babama da göstereceğim,' dedi. Eva, babasının evine gitti ve babasına gökkuşağı boyama setini gösterdi. 'Şimdi seninle birlikte resim yapacağız baba,' dedi. Baba gülümsedi, 'Güzel bir fikir Eva!' Birlikte, uzun uzun resim yaptılar. İkisinin de yüzleri, resimlerindeki renkler gibi neşeliydi. Eva, her şeyin yoluna gireceğine inanıyordu. Artık iki renk vardı ama her iki renk de, yine de onun gökkuşağıydı.