Furkan, sekiz yaşında, gözleri yıldızlar kadar parlak, kalbi ise altın kadar saf bir çocuktu. Babası, ünlü bir gökbilimciydi ve her akşam Furkan'a gökyüzündeki takımyıldızları, gezegenleri anlatırdı. 'Bak Furkan' derdi babası, 'şuradaki parlak yıldız, Vega, çok uzakta, ama biz ona bakarak onunla bağlantı kurabiliyoruz. Aile de tıpkı yıldızlar gibi, birbirine uzak olsa da, bağımız her zaman kalır.' Furkan, babasını çok severdi. Babasıyla geçirdiği her an, hayatının en güzel anlarıydı. Bir gün, babası yeni bir teleskop aldı. 'Bu teleskopla' dedi babası 'en uzaktaki yıldızları bile görebileceğiz. Hatta yeni yıldızlar keşfedebiliriz!' Furkan çok heyecanlanmıştı. O gece, babasıyla birlikte teleskopla gökyüzünü izlemeye başladılar. Saatlerce gökyüzünü inceledikten sonra Furkan, yorgunluktan gözleri kapanmaya başlamıştı. Bir sabah, Furkan uyandığında babasını yanında bulamadı. Annesi, 'Baban iş için kısa bir süreliğine uzak bir şehre gitti' dedi. Furkan üzüldü, ama annesi 'Endişelenme canım, baban sana en güzel hediyeyi getirecek.' dedi. Ancak günler, haftalar geçmesine rağmen babasından haber alınamadı. Annesi, babasının iş gezisinde olduğunu ve yakında döneceğini tekrarladı ama her geçen gün Furkan'ın endişesi büyüdü. 'Anne, babam ne zaman gelecek?' diye sordu sürekli. Annesi, 'Sevgilim, baban sana çok bağlı, çok özlüyor seni. Ama bazen önemli işleri oluyor ve uzun sürebilir bu işler. Biz de onun işini kolaylaştırmak için elimizden gelen her şeyi yapıyoruz. Bu sırada biz sana her zaman destek olacağız. Unutma, ailemiz yıldızlar gibi. Uzak olsak da, bağımız hep var.' diye cevapladı. Bu sözler, Furkan'ı biraz rahatlatsa da babasının yokluğunu hissetmekten kurtulamadı. Okula gitmek bile zorlaşmıştı. Arkadaşları, onunla oynamak istese de Furkan, babasını düşünerek oyunlara dalamıyordu. Öğretmeninin 'Arkadaşlarınla paylaştığında daha çok eğlenirsin' sözü de ona pek teselli vermedi. Üzgün ve yalnızdı. Bir gün, Furkan evde eski bir kutu buldu. Kutunun içinde babasının eski fotoğrafları ve mektupları vardı. Bir mektupta babasının çocukluğundan bahsediliyordu. 'Ben küçükken, çok yalnızdım. Ama annem ve babam hep yanımdaydı.' diye yazmıştı babası. Furkan, babasının yalnızlık duygusunu anladı. Babasının fotoğraflarını incelerken, bir fotoğraf dikkatini çekti. Fotoğrafta, babası küçük bir çocukken, elinde küçük bir yıldız şeklinde bir madalyon vardı. Furkan, 'Bu ne?' diye sordu annesine. Annesi, 'O, senin babanın, dedenizden aldığı bir hediye. 'Kayıp Yıldız' diye adlandırırlar. Ailemizin simgesi, birbirimize olan bağımızı simgeleyen bir nesne. 'Yıldız kaybolur mu?' diye sorar küçükken dedesi, o zaman dedesi 'Kaybolmaz, her zaman kalbinizde parlar.' diye cevap verirmiş.' dedi. Furkan, annesinin sözlerinden çok etkilendi. Annesi, babasının uzun bir iş gezisinde olduğunu, ama onun her zaman kalbinde ve düşüncelerinde olduğunu, aile bağlarının her zaman güçlü kalacağını anlattı. Annesi Furkan'a dedesinin hikayelerini ve aile geleneklerini anlattı, birlikte eski fotoğraf albümlerini incelediler. Furkan, babasının fotoğraflarındaki gülümsemelerine bakarak onunla daha yakın hissetti kendini. Artık yalnız olmadığını, sevgiyle çevrili olduğunu anladı. Birkaç hafta sonra, babası döndü. Furkan, babasının kollarına koştu. Babasının yüzündeki mutluluk, Furkan'ın yüzüne de yansıdı. Babası, Furkan'a, iş gezisinde yaşadığı zorlukları, ailesini ne kadar özlediğini anlattı. Furkan, babasının hikayelerini dinlerken, aile bağının ne kadar güçlü olduğunu bir kez daha anladı. O gece, babasıyla birlikte teleskopla gökyüzünü izlediler. Furkan, gökyüzündeki yıldızlara bakarak, babasının yanında ve ailesiyle birlikte olmanın ne kadar değerli olduğunu düşündü. Artık kayıp yıldızın anlamını çok daha iyi anlıyordu. 'Kayıp Yıldız' artık sadece bir madalyon değildi, onun için aile bağının, sevginin ve umudun bir simgesiydi. Furkan, o günden sonra daha çok gülmeye, daha çok paylaşmaya ve ailesiyle daha çok zaman geçirmeye karar verdi. Çünkü biliyordu ki, aile, en değerli hazinesiydi, tıpkı kaybolmayan bir yıldız gibi. Aile, zor zamanlarda da güç veren, sevgiyle dolduran bir limandı. Ve Furkan, artık hiç yalnız değildi. Onun yanında, her zaman kalbinde parlayan bir yıldız vardı; ailesi.