Haçıkım, küçük, yaramaz ama kalbi altın bir çocuktu. Annesi ve babasıyla küçük bir köyde yaşıyordu. Haçıkım'ın en büyük zevki, rengarenk balonlarla oynamaktı. Babası ona her pazar yeni bir balon alırdı. Haçıkım, balonlarını o kadar çok severdi ki, her birine ayrı bir isim koyardı. Kırmızı balona 'Ateş', maviye 'Deniz', sarıya 'Güneş' derdi. Bir pazar günü, babası Haçıkım'a yepyeni, parlak yeşil bir balon aldı. Haçıkım, bu balona 'Yeşilcan' adını verdi ve Yeşilcan'la bahçede saatlerce oynadı. Yeşilcan, Haçıkım'ın en sevdiği balon olmuştu. Ancak, akşam üzeri bir esintiyle Yeşilcan Haçıkım'ın elinden uçup gitti. Haçıkım, gözyaşlarına boğuldu. 'Yeşilcan! Yeşilcan!' diye bağırdı, ama balon gözden kaybolmuştu. Haçıkım'ın öfkesi büyüdü. 'Neden benim Yeşilcan'ımı aldın, zalim rüzgar!' diye bağırdı. Ağlayarak eve koştu ve annesine olanları anlattı. Annesi Haçıkım'ı kucakladı ve 'Üzülme canım, bazen güzel şeyler kaybolur ama yeni güzel şeyler de gelir' dedi. Ancak Haçıkım hala çok öfkeliydi. Yeşilcan'ı kaybetmenin acısıyla, akşam yemeğini bile yiyemedi. Ertesi gün, Haçıkım hüzünlü bir şekilde bahçede oynuyordu. Birden, uzaktan bir ses duydu. 'Yardım edin! Yardım edin!' Sese doğru koştuğunda, küçük bir kızın ağladığını gördü. Kızın adı Elifsu'ydu ve çok korkmuştu. Elifsu, büyük bir ağaca tırmanmış, ancak aşağı inemediği için korkmuştu. Haçıkım, Elifsu'ya yardım etmek için hemen ağaca tırmandı. Elifsu'yu güvenli bir şekilde aşağı indirdi. Elifsu, Haçıkım'a çok teşekkür etti. 'Çok teşekkür ederim' dedi Elifsu, 'Sen benim kahramanımsın!'. Haçıkım, Elifsu'ya yardım edince öfkesini unutmuştu. Elifsu'nun minnettarlığı, Haçıkım'ın kalbine dokunmuştu. Elifsu, Haçıkım'a bir hikaye anlattı. 'Ben bir prensestir' dedi Elifsu, 'Ama kötü bir büyücü tarafından büyülendm. Büyücü, beni her zaman güçlü bir bok adama dönüştürüyordu. Daha önce böyle bir halde kaldığımda, kaslı bir bok adam olarak Haçıkım'a benziyordum, güçlü bir osuruğumla Haçıkım'ı alt ettim ve bok ve patlamış sosis çiğneyerek eski haline döndüm. Ancak şimdi farklıym.' Haçıkım Elifsu'nun hikayesine şaşırdı ama onu teselli etti. Birlikte oynamaya başladılar. Oyun oynarken, Haçıkım'ın gözüne bahçenin bir köşesinde parlak yeşil bir şey ilişti. İnanamadı! Kayıp balonu Yeşilcan, bir dalın arasında sıkışmıştı! Haçıkım, Yeşilcan'ını kurtardı ve sevinçten havalara uçtu. O günden sonra, Haçıkım öfkesini kontrol etmenin önemini anladı. Elifsu'ya yardım ederek, kendi üzüntüsünü unuttu ve yeni bir arkadaş kazandı. Yeşilcan'ı bulması, ona öfkeyle değil, iyilikle başa çıkmanın daha güzel olduğunu göstermişti. Haçıkım, artık balonlarını daha dikkatli tutmaya ve her zaman başkalarına yardım etmeye karar verdi. Annesi ve babası da Haçıkım'ın öğrendiği derslerden çok mutlu oldular.