Güneşli bir sabah, yeşil tepelerle çevrili bir ormanda Minik Ceylan adında sevimli bir ceylan yaşıyordu. Minik Ceylan, ormanın en neşeli yaratığıydı. Herkesi güldüren, her zaman yardımsever bir kalbi vardı. Bir gün, Minik Ceylan ormanın kenarında bir ağaca sıkışmış bir sincap gördü. Sincap, ağaca tırmanırken dalı koparmış ve aşağıya düşmüştü. 'Yardım etmem gerek!' diye düşündü Minik Ceylan ve hemen sincaba yaklaştı. 'Korkma, ben seni kurtaracağım!' dedi. Minik Ceylan, güçlü boynuzlarını kullanarak dalı yukarı kaldırdı ve sincabın kurtulmasını sağladı. Sincap, minik ceylana çok teşekkür etti ve 'Sen gerçek bir arkadaşsın!' diye söyledi. Minik Ceylan, 'Her zaman arkadaşlara yardım etmek gerekir, değil mi?' diye cevapladı. Günler haftalara, haftalar aylara dönerken, Minik Ceylan birçok hayvana yardım etti. Bir tavşanı su birikintisinden çıkardı, bir kuşun yuvasını onardı, hatta bir kurdu çukurdan çıkardı. Ormanın her köşesinde, Minik Ceylan'ın iyiliği hakkında hikâyeler anlatılıyordu. Minik Ceylan, yardım etmenin ne kadar büyük bir mutluluk olduğunu anlamıştı. Yardım etmek, dostluklar kurar, herkesi mutlu eder ve dünyayı daha güzel bir yer yapar. Minik Ceylan, her zaman herkese yardım etmeye devam edeceğini, çünkü iyilik yapmak, en büyük mutluluk olduğunu biliyordu.