Prenses Şükran, devasa, 100 katlı sarayında yaşıyordu. Sarayın her katı, farklı bir mucizeyle doluydu; bir katı tamamen şekerlemelerle, bir katı parıltılı taşlarla, bir katı ise uçan kedilerle! Şükran'ın yüzlerce hizmetçisi vardı; hepsi de onun her isteğini anında yerine getirmeye hazırdı. Ama Şükran, tüm bu zenginliğe rağmen, en çok ailesini seviyordu. Babası, Kral Ferhat, çok bilge ve adildi. Annesi, Kraliçe Ayşe, dünyanın en sıcak kalpli kadınıydı. Şükran'ın da küçük bir kardeşi vardı, Emir. Emir, Şükran'ın en sevdiği oyundu. Her gün birlikte sarayın bahçesinde oyun oynar, birbirlerine hikaye anlatırlardı. Bir gün, Şükran, sarayın en yüksek katına çıktı. Oradan, tüm ülkeyi kuşbakışı görebiliyordu. 'Ne kadar güzel bir ülke' diye düşündü. 'Ama bazı yerlerde insanlar çok fakir görünüyor.' Hemen hizmetçilerinden birini çağırdı. 'Git, o insanlara yardım edelim' dedi. Hizmetçisi şaşkınlıkla, 'Ama prensesim, nasıl yardımcı olabiliriz?' diye sordu. 'Onlara yiyecek, giyecek ve oyuncak götüreceğiz' diye cevapladı Şükran. 'Ve onlara Kur'an'dan da bahsedeceğiz. Kur'an'ın bize ne kadar güzel şeyler öğrettiğini anlatacağız.' Hizmetçiler, Şükran'ın emrini yerine getirmek için hemen harekete geçtiler. Ülkenin fakir bölgelerine yiyecek, giyecek ve oyuncaklar götürdüler. Şükran ve hizmetçileri, çocuklarla oyun oynadı, onlara Kur'an'dan hikayeler anlattı. Kur'an'da anlatılan iyilik, merhamet ve paylaşma hikayeleri çocukların kalbine dokundu. Çocuklar Şükran'ı çok sevdiler. Şükran da çocukları çok sevdi. O gün, Şükran, 100 katlı sarayında değil, çocukların kalplerinde bir saray inşa ettiğini anladı. Ertesi gün, Şükran, sarayın kütüphanesine gitti. Büyük bir Kur'an-ı Kerim'i aldı. Kur'an'ı açtı ve okumaya başladı. Kur'an'daki hikayeler, onu çok etkiledi. Yüce Allah'ın adaletinden, merhametinden ve affediciliğinden bahsediliyordu. Şükran, Kur'an'daki hikayelerden çok şey öğrendi. Öğrendiği her şey onu daha iyi bir insan yaptı. Örneğin, Kur'an'daki hikayelerde geçen peygamberlerin sabrını, azmini, karşılıksız yardımını ve şükretmeyi öğrendi. Günler haftaları, haftalar ayları kovaladı. Şükran, her gün Kur'an okuyor, fakirlere yardım ediyor ve ailesiyle vakit geçiriyordu. Ailesiyle vakit geçirmek, 100 katlı sarayından çok daha değerliydi. Babası, annesi ve kardeşiyle olan anıları, kalbinde en güzel hazinelerdi. Onlarla geçirdiği her an, Şükran'a sonsuz mutluluk veriyordu. Şükran, zenginliğini, ailesi ve ülkesi için kullanmanın en büyük mutluluk olduğunu anladı. Bir gün, Şükran'ın babası, ona değerli bir hediye verdi; el yazması bir Kur'an-ı Kerim. Bu Kur'an, nesilden nesile aktarılan, çok eski bir Kur'an'dı. Şükran, babasının bu hediyesine çok sevindi. Kur'an'ı öptü ve kokladı. Bu Kur'an, Şükran'ın hayatındaki en değerli hazine oldu. Her gece, yatmadan önce Kur'an'dan birkaç ayet okuyarak uyuyordu. Kur'an'ın öğretileriyle şekillenen hayatı, onu her geçen gün daha mutlu ve daha huzurlu kılıyordu. Şükran'ın hayatı, 100 katlı sarayın lüksünden çok, ailesine olan sevgisi, fakirlere olan merhameti ve Kur'an'ın öğretilerine olan bağlılığıyla anlam buluyordu. Prenses Şükran, zenginliğin gerçek mutluluğun anahtarı olmadığını, kalbinin zenginliğinin çok daha değerli olduğunu öğrenmişti. Ve hayatının geri kalanını, bu değerli hazineleri koruyarak ve paylaşarak geçirmeye karar verdi. Şükran, hepimizin hatırlaması gereken önemli bir ders bıraktı: Gerçek zenginlik, sevgi, merhamet ve iyiliktir.