Suna, Berfin ve Yağmur üç kardeştiler. Suna en büyüğüydü, Berfin ortanca ve Yağmur en küçüğü. Üçü de birbirlerini çok severlerdi ama bazen aralarında ufak tefek tartışmalar yaşanırdı. Özellikle oyun oynarken, oyuncaklar için kavga ederlerdi. Bir gün anneleri, 'Siz hep kavga ediyorsunuz. Birbirinize karşı daha anlayışlı olmanız gerek. Annenizi kızdırmamalısınız, çünkü anneniz sizi çok seviyor.' diyerek onları uyardı. Suna, Berfin ve Yağmur annelerinin sözlerini ciddiye aldılar ve bir daha birbirlerini kıskandırmamaya karar verdiler. Bir gün bahçede oynarken, 'Hadi bir maceraya çıkalım!' diye bağırdı Suna. Berfin ve Yağmur hemen 'Evet, evet!' diye cevapladılar. Bahçelerinin ucunda kocaman bir ağaç vardı. Ağacın altında, büyükannelerinin anlattığı masallarda geçen sihirli bir kapı olduğunu söylerlerdi. Suna, Berfin ve Yağmur, o kapıya inanmıyorlardı ama yine de heyecanla kapıya doğru koştular. Kapının önüne geldiklerinde Suna, 'Bence burası boşuna bir yer. Burada hiç kapı yok.' dedi. Berfin, 'Belki de yanlış yere bakıyoruz.' diye cevapladı. Yağmur ise, 'Hayır, ben gördüm, burada bir kapı var!' diye bağırdı. Yağmur, kapıya doğru koştu ve kapıya dokundu. Tam o anda kapı gıcırdadı ve açıldı. Suna, Berfin ve Yağmur şaşkınlıkla birbirlerine baktılar. Kapının arkasında, 'Harika bir dünya!' diye bağıran Suna, 'Burada rengarenk çiçekler, şırıl şırıl akan bir nehir ve uçan kuşlar var!' dedi. Üç kardeş, sihirli kapıdan geçip harikalar dünyasına girdiler. 'İşte burası gerçek bir macera!' diye bağırdı Berfin. Üç kardeş, harika dünyayı keşfetmeye başladılar. Rengarenk çiçekler arasında koştular, nehirde yüzmeye çalıştılar, kuşlarla konuştular. Ancak bir süre sonra, Suna, 'Burası çok güzel ama biz evimizi özledik. Anne ve babamız bizi merak ediyorlardır.' dedi. Berfin ve Yağmur da aynı fikirde olduklarını söylediler. Üç kardeş, sihirli kapıya doğru koştular ve kapıdan geçip kendi bahçelerine döndüler. Eve girdiklerinde, anneleri onları görünce çok sevindi ve onlara sıkıca sarıldı. Suna, Berfin ve Yağmur, annelerine sihirli kapıdan geçip harika dünyayı gördüklerini anlattılar. Anneleri gülerek, 'Sizin hayal gücünüz çok zengin. Bu da demek oluyor ki, hayallerinizi gerçekleştirmek için her zaman çaba göstermelisiniz.' dedi. Üç kardeş, annelerinin sözlerini hatırladılar ve bir daha asla birbirlerine karşı kötü davranmamaya söz verdiler. Çünkü artık biliyorlardı ki, kardeş olmak dünyanın en güzel şeyidir. Suna, Berfin ve Yağmur, o günden sonra, annelerini kızdırmamak için her zaman birbirlerine karşı anlayışlı ve sevecen oldular. Oyun oynarken bile, 'Bu oyuncağı ben oynamak istiyorum!' demek yerine, 'Hadi hep birlikte oynayalım!' diyorlardı. Ve böylece, Suna, Berfin ve Yağmur, kardeşlik bağlarının gücünü ve hayal gücünün sihirli dünyasını keşfederek mutlu bir şekilde yaşadılar.