Yahya, eski ama çok sevdiği kırmızı arabalı oyuncaklarıyla ünlüydü. Bu arabalar, dedesinin ona armağan ettiği özel bir koleksiyondur. Her arabada, dedesinin ona anlattığı maceralarla ilgili küçük bir hikaye saklıydı. Yahya, bu arabaları çok kıymetli buluyordu, onlarla saatlerce oynar, hayal dünyasında uzun yolculuklara çıkardı. Bir akşam, Yahya'nın annesi, onu uyuduğunda kontrol ettiğinde yatak odasının düzensiz olduğunu, oyuncaklarının yerlerde olduğunu fark etti. 'Yahya, hadi odanı topla' dedi annesi. Yahya da hemen oyuncaklarını toplamaya başladı. Ama en sevdiği kırmızı arabayı, 'Kırmızı Şimşek' adını verdiği arabayı hiçbir yerde bulamadı. 'Kırmızı Şimşek nerede?' diye bağırdı Yahya korkuyla. Odasını defalarca aradı ama araba ortalıkta yoktu. Kalbi hızla çarpmaya başladı. Odanın her köşesini, dolapların altını, yatağın arkasını kontrol etti. Ama Kırmızı Şimşek yoktu. Yahya, gözleri dolmuş bir halde annesine koştu. 'Anne, Kırmızı Şimşek kayıp!' diye fısıldadı titreyen sesiyle. Annesi, onu sakinleştirmeye çalışarak, 'Merak etme canım, birlikte bulacağız' dedi. İkisi de tekrar odanın her köşesini aradılar. Fakat araba görünürde değildi. Yahya'nın korkusu iyice arttı. O gece, Yahya neredeyse hiç uyuyamadı. Kırmızı Şimşek'in kaybolduğu düşüncesi onu çok üzmüştü. Ertesi gün, Yahya ve annesi tüm evi aradılar. Evin her köşesini, her odasını didik didik ettiler. Ama Kırmızı Şimşek yine de bulunamadı. Yahya, umudunu kaybetmeye başlamıştı. O zaman, annesi, Yahya'ya dedesinin eski günlüğünü gösterdi. Günlükte, dedesinin geçmişte yaşadığı ve korkunç anılarla dolu bir hikayesi vardı. Dedesi, küçükken, bir gece, karanlık ormanın içinden geçerken arabasıyla birlikte kaybolmuştu. Günlükte, dedesinin o korkunç gecede hissettiklerinin ve yaşadıklarının ayrıntılı bir anlatımı vardı. Yahya, dedesinin hikayesini okuduğunda, kendi korkularını anlamaya başladı. Dedesinin yaşadığı olaylar, onun yaşadığı kayıp duygusundan çok daha büyük ve daha korkunçtu. Annesi, Yahya'ya 'Hayat zorluklarla doludur, bazen kayıplar yaşarız ama önemli olan pes etmemek ve umudumuzu kaybetmemektir' dedi. Yahya, dedesinin hikayesinden cesaret alarak, tekrar aramaya başladı. Bu sefer, sadece odasını değil, tüm evi, bahçeyi, hatta evin etrafındaki küçük ormanı aradı. Arama esnasında, eve yakın bir çalılığın altında, kısmen toprak altında kalmış bir şey gördü. Yaklaştı ve baktı. O, Kırmızı Şimşek'ti! Arabayı dikkatlice çıkardı, üzerinde biraz toprak vardı, ama hala sağlamdı. Yahya, çok sevindi. Kırmızı Şimşek'i bulmuştu! Annesi onu kucakladı. Yahya, o gece, dedesinin günlüklerinden öğrendiklerini düşünerek uykuya daldı. Artık, sadece kaybolan oyuncaklarından değil, hayatın zorluklarından da korkmayı öğrenmişti. Ancak bu korku onu yıpratmak yerine, daha güçlü olmasını sağlamıştı. Ertesi gün, Yahya, Kırmızı Şimşek'i özenle temizledi ve tekrar oyuncak koleksiyonunun en güzel yerine koydu. Kırmızı Şimşek artık sadece bir oyuncak değildi, aynı zamanda Yahya'nın cesaret ve umudunun simgesiydi. Yahya, dedesinin hikâyesini sürekli hatırlayarak, hayatın zorluklarına karşı daha dirençli ve cesur bir çocuk olarak büyüdü.