Zülal, güneşli bir sabahta uyanıp pencereden dışarı baktığında, gözleri parladı. Baharın müjdecisi olan rengarenk çiçekler, neşeyle dans eden kelebekler ve cıvıltılarıyla kulaklara tatlı gelen kuşlar… Hepsi Zülal’in kalbini sevince boğuyordu. Zülal, doğayı çok severdi. Her bitki, her böcek, her hayvan onun için değerliydi. Babası ona küçükken ‘Doğanın her parçası birbirine bağlıdır. Birine zarar verirsen, hepsine zarar verirsin’ diye öğretmişti. Bu yüzden Zülal, her zaman doğanın koruyucusu olmaya çalışırdı. Bugün ise Zülal’in önünde bambaşka bir macera vardı. Komşuları Bay Kekik, endişeli bir şekilde Zülal'in kapısını çalıyordu. ‘Zülal’ciğim, Güneşli Orman'daki ağaçlar kuruyor! Yardımına ihtiyacımız var’ diye fısıldadı Bay Kekik. Güneşli Orman, Zülal’in en sevdiği yerdi. Burada, kocaman ağaçlar altında saklambaç oynar, şırıl şırıl akan derenin sesini dinler, rengarenk çiçeklerin kokusunu içine çekerdi. Düşüncesi bile canını sıkıyordu. Zülal hemen harekete geçti. Küçük sırt çantasına, su matarası, birkaç atıştırmalık ve en önemli yardımcısı olan büyülü dürbününü koydu. Büyülü dürbünü, dedesi tarafından yapılmıştı ve uzaktaki en küçük ayrıntıyı bile gösteriyordu. Zülal, Güneşli Orman’a doğru yola koyuldu. Yolda, minik bir arı, kanatlarını çırparak Zülal’e katıldı. Ardından, sevimli bir sincap, Zülal’in omzuna sıçrayarak onu takip etti. Zülal’in kalbi sevinçle doluydu; doğanın dostları ona yardım etmek için geliyordu. Güneşli Orman’a vardıklarında, manzara Zülal’i derinden üzdü. Birçok ağaç kurumuş, yaprakları dökülmüştü. Havada buruk bir koku vardı. Zülal, büyülü dürbününü kullanarak ağaçları inceledi. Görmesi gerekeni gördü. Ağaçların kökleri, bir çeşit zehirli otla sarılmıştı. Bu ot, topraktaki nemi ve besinleri emerek ağaçları öldürüyordu. Zülal, hemen bir plan kurdu. Arı dostuna, zehirli otları bulup işaretlemesini söyledi. Sincap dostuna ise, bu otları kökünden söküp toprağa gömme görevini verdi. Zülal, kendisi de elleriyle çalışarak, zehirli otlarla mücadele etti. Saatler boyunca çalıştılar, hiç yorulmadan. Arı, uçuşuyla zehirli otları işaretlerken, sincap, küçük pençeleriyle otları topraktan ayırıyordu. Zülal ise, her birini dikkatlice toprağa gömüyor, toprakla örtüyordu. Gün batarken, Zülal ve arkadaşları tüm zehirli otları temizlemişlerdi. Yorgun ama mutluydular. Zülal, ağaçların köklerine biraz su döktü ve içinden şöyle bir dua geçti, ‘Umarım iyileşirsiniz, güzel ağaçlar.’ Güneşli Orman, sanki derin bir nefes almış gibiydi. Hava temizlenmişti, tatlı bir koku yayılıyordu. Zülal, arkadaşlarıyla birlikte Güneşli Orman’da kamp kurdu. Yıldızların altında, ateşin yanında, günün yorgunluğunu atarken, Zülal’in kalbi mutluluktan dolup taşıyordu. Ertesi sabah, Güneşli Orman bambaşkaydı. Ağaçların yaprakları yeşillenmeye başlamıştı. Kuşlar, şakıyarak Zülal’i karşıladılar. Zülal, doğanın kendisine verdiği bu güzel hediyeyi görünce, içini tarifsiz bir mutluluk kapladı. Doğanın gücüyle, dostluğun gücüyle, küçük bir kızın büyük kalbiyle, Güneşli Orman yeniden canlanmıştı. Zülal, bu olaydan sonra, doğanın korunmasının ne kadar önemli olduğunu bir kez daha anlamıştı. Ve artık biliyordu ki, doğayı korumak için, büyük bir güce sahipti: dostluk, azim ve sevgi gücü. Her çocukta da bu güç var ve bunu herkes kullanabilir. Zülal, Güneşli Orman'ı korumak için bir kulüp kurdu ve diğer çocukları da doğayı korumaya davet etti. Böylece, Güneşli Orman, hep yeşil ve güzel kalacaktı. Zülal, doğanın koruyucusu olarak, hep mutlu yaşamaya devam etti. Çünkü biliyordu ki, doğayı korumak, aynı zamanda kendimizi korumak demekti. Bu düşünceyle, Zülal, yine Güneşli Orman'da, kuşların şarkılarıyla ve çiçeklerin kokusuyla dolu bir güne merhaba dedi. Her gün daha da güçlenen doğaya sevgisiyle, Zülal, hayatının geri kalanını, Güneşli Orman'ı ve tüm doğayı korumaya adadı. Her bitki, her hayvan, ona olan sevgisinin birer tezahürüydü. Ve Zülal'in sevgisi, Güneşli Orman'ın kalbinde sonsuza kadar yaşayacaktı. Zülal ve arkadaşları, doğayı koruma yolculuklarında, birlikte yeni maceralar yaşayacak, birlikte doğanın güzelliklerini keşfedecek ve birlikte daha güzel bir dünya yaratacaklardı. Her zorluğun üstesinden gelecek, her engelin önünü kesecek güçleri, kalplerindeki sevgi ve dostluk bağından geliyordu.