Bir zamanlar, yüksek dağların eteğinde, şirin bir köyde Alp Arslan adında cesur ve yüreği temiz bir çocuk yaşarmış. Alp Arslan, her ne kadar küçük olsa da, büyük bir yürek taşırmış. Her zaman doğruyu savunur, zayıfların yanında yer alırmış. Köyün diğer çocukları bazen 'Çok cesurmuşsun!' diye takılırlardı ama Alp Arslan, cesaretin korkusuzluk değil, korkuya rağmen doğruyu yapmaktan geçtiğini bilirmiş. Bir gün, köyün yaşlı bilgesi Dede Korkut, Alp Arslan’ı yanına çağırmış. 'Alp Arslan, küçük yüreğin büyük işler başarmaya hazır! ' diye başlamış konuşmasına. 'Cüceler Ülkesi'nin gizemli kapısı açılmış, ama kimse içeri giremiyor. Korkuyorlar. O kapının ardında, kayıp güneş taşı var. O taşı bulup getiren, köyümüze sonsuza dek güneş getirecek!' Alp Arslan, hiç tereddüt etmeden 'Ben giderim Dede Korkut!' demiş. Yüksek dağlara doğru yola koyulmuş. Yol boyunca, vahşi hayvanlar, karanlık ormanlar ve kayalık tepelerle karşılaşmış. Ama Alp Arslan korkmamış. 'Korkmak yok!' diye tekrarlarmış her zorlukla karşılaştığında. 'Ben cesurum ve doğruyu yapacağım!' Sonunda, Cüceler Ülkesi'nin kapısına ulaşmış. Kapı, devasa bir kaya parçasından yapılmış, üzerine garip işaretler kazınmış. Kapıyı açmak için, bir bilmece çözmesi gerekiyormuş. Bilmece şu şekildeymiş: 'Güneşi saklayan, güneşi arayan, kendinden daha büyük olanı taşıyan nedir?' Alp Arslan biraz düşünmüş. Sonra, aklına parlak bir fikir gelmiş. 'Cevabı, dağlardır!' diye bağırmış. Dağlar güneşi saklar, insan güneşi arar, dağlar kendinden büyük olanı, yani güneşin ışığını taşırlar. Kapı gıcırdayarak açılmış, Alp Arslan'ı Cüceler Ülkesi'nin gizemli dünyasına davet etmiş. Cüceler Ülkesi, rengarenk çiçeklerle, şırıl şırıl akan derelerle doluymuş. Ama her yer karanlıkmış. Alp Arslan, minik cücelere yaklaşmış. 'Kayıp güneş taşı nerede?' diye sormuş. Cüceler, 'Karanlık büyücü, Gölgehan, taşı çalıp, kalesine götürdü. Onu yenmek çok zor!' diye cevap vermişler üzgün bir şekilde. 'Biz korkuyoruz!' Alp Arslan, cesaretini gösterme zamanının geldiğini anlamış. Gölgehan'ın kalesine doğru yola koyulmuş. Kale, karanlık ve ürkütücüymüş. İçeride, Gölgehan, güçlü bir sihirle korunan güneş taşını tutuyormuş. Alp Arslan, Gölgehan'la savaşmamış. Çünkü bilirmiş ki, cesaret sadece savaşmak değil, akıllıca hareket etmektir de. Gölgehan'ın korkularını kullanmış. 'Senin karanlığından korkuyorum!' diye bağırmış Alp Arslan. 'Ama ben, cesaretimle senin korkunu yeneceğim!' Gölgehan, Alp Arslan'ın cesaretine şaşırmış. 'Bir çocuktan bu kadar cesaret beklemezdim!' demiş şaşkınlıkla. Ve sonra, güneş taşını Alp Arslan'a vermiş. 'Bu taş senin olsun, cesaretin için!' Alp Arslan, güneş taşını alarak köyüne geri dönmüş. Güneş taşı, köyü aydınlatmış, herkes çok sevinmiş. Alp Arslan, köyün kahramanı olmuş. Ama asıl başarısının, cesaretiyle korkuların üstesinden gelmesi olduğunu biliyormuş. Alp Arslan'ın hikayesi, köyde nesilden nesile anlatılmış. Çünkü herkes biliyormuş ki, en büyük güç cesarettir. Ve cesaret, korkuların üstesinden gelme gücü değil, korkuya rağmen doğruyu yapma gücüdür. Herkes, Alp Arslan gibi cesur olmayı, korkularıyla yüzleşmeyi ve asla pes etmemeyi öğrenmiş. Alp Arslan'ın hikayesi, Cüceler Ülkesi'ndeki macerasıyla birlikte, bir cesaret masalı olarak her zaman hatırlanmış. Öğretici Unsurlar: Bu masal, çocuklara cesaretin önemini, korkularla yüzleşmenin gerekliliğini, doğruyu savunmanın değerini ve akıllı davranmanın önemini öğretir. Ayrıca, zorluklar karşısında pes etmeden çaba göstermenin ve yardımlaşmanın önemini de vurgular.