Alparslan, küçük, sevimli, parlak gözlü bir çocuktu. Annesi ve babasıyla birlikte Sivas'a tatile gittiler. Sivas'ın tarihi yerlerini gezmek için çok heyecanlıydı. İlk olarak, tarihi Sivas Kalesi'ni ziyaret ettiler. Alparslan, kale duvarlarına tırmanırken, etrafındaki güzellikleri seyretmeye başladı. 'Ne kadar büyük ve eski bu kale!' diye haykırdı. Sonra, tarihi Gök Medrese'yi ziyaret ettiler. Medresenin muhteşem mimarisi Alparslan'ı büyülemişti. 'Bu yer inanılmaz!' diye düşündü. Daha sonra, Alparslan ve ailesi, Sivas Ulu Camii'ni ziyaret ettiler. Alparslan, caminin ihtişamına hayran kalmıştı. Orada dua eden insanları görünce, huzurlu bir hisse kapıldı. Camiden çıktıktan sonra, bir dilenci gördü. Dilenci, yaşlı ve yorgun görünüyordu. Alparslan, annesinin ona verdiği küçük bir bisküviyi dilenciye uzattı. 'Buyurun, bunu alın' dedi Alparslan. Dilenci, Alparslan'ın cömertliğine çok sevindi ve 'Teşekkür ederim, yavrum' dedi, gözleri parıldayarak. Ertesi gün, Alparslan ve ailesi, Sivas Burcu'nu ziyaret ettiler. Bu tarihi burç, şehrin manzarasını seyretmek için mükemmel bir yerdi. Alparslan, manzarayı izlerken, uzaktan bir çocuğun ağladığını duydu. Çocuk, bir parkta yalnız başına oturmuş ve oyuncak arabasını kaybetmişti. Alparslan, hemen çocuğun yanına koştu. 'Üzülme' dedi Alparslan, 'Sana yardım edeceğim'. Alparslan, çocuğun kaybettiği oyuncak arabayı aramaya başladı. Bir süre sonra, arabayı buldu ve çocuğa verdi. Çocuk, çok mutlu olmuştu ve Alparslan'a teşekkür etti. 'Çok teşekkür ederim!' diye bağırdı sevinçle. Alparslan, çocuğun mutluluğuna ortak oldu. Sivas gezisi boyunca Alparslan, bir çok tarihi yeri ziyaret etti ve bu yerlerin güzelliğine hayran kaldı. Ancak, Alparslan için en önemli olan şey, başkalarına karşı gösterdiği cömertlik ve yardımseverlikti. Dilenciye verdiği bisküvi ve kayıp oyuncak arabasını bulan çocuğa verdiği mutluluk, Alparslan'ın kalbine büyük bir sevinç kattı. Sivas'tan ayrılırken, Alparslan, orada geçirdiği güzel günleri ve yaşadığı yardımseverlik anılarını hep hatırlayacağını biliyordu. Annesi ve babası da Alparslan'ın davranışlarından çok gurur duyuyorlardı. Alparslan'ın cömertliği, onlara çok büyük bir mutluluk vermişti. Eve dönerken, Alparslan, başkalarına yardım etmenin ve cömert olmanın ne kadar güzel bir duygu olduğunu düşünüyordu. Alparslan, Sivas'tan sadece güzel anılarla değil, aynı zamanda kalbinde taşıyacağı önemli bir dersle döndü. Bu ders; cömertliğin ve yardımseverliğin, insanlara ne kadar büyük bir mutluluk verdiğini öğretmişti. Alparslan, Sivas'ta geçirdiği günlerde, tarihi yerlerin güzelliği kadar, insanlara yardım etmenin ve cömert olmanın mutluluğunu da keşfetmişti. Bu deneyim, Alparslan'ın hayatında önemli bir yer edindi ve onu daha iyi bir insan olmaya yönlendirdi. Artık, her fırsatta başkalarına yardım etmeye ve cömert davranmaya çalışacaktı. Çünkü biliyordu ki, küçük bir iyiliğin bile, dünyayı daha güzel bir yer yapabileceğini... Alparslan'ın Sivas macerası, herkes için güzel bir örnek teşkil ediyordu. Cömertlik ve yardımseverliğin önemini vurguluyor, çocuklara başkalarına karşı duyarlı olmayı öğretiyordu. Ve tabi ki, Sivas'ın güzelliklerini de hatırlatıyordu. Alparslan, hikayesiyle, hepimizin kalbinde güzel bir yer edindi.