Güneş, altın tozları saçarak uzaklardan parıldarken, engin savanada Aslan Doruk doğdu. Yumuşak, altın rengi kürkü, parlak yeşilliklerin arasında parıldayan gözleri ve minik pençeleriyle, tüm hayvanlar onu hayranlıkla karşıladı. Annesi, Leyla adındaki güçlü ve nazik dişi aslan, Doruk'u sevgiyle kucakladı. 'Küçük yavrum, senin için her şeyin en güzelini istiyorum' diye fısıldardı her gece, Doruk'u sıcak bir şekilde sarmalayarak. Doruk büyüdükçe, savananın gizemli güzelliğiyle iç içe geçti. Güneşin batışı, gökyüzünü ateş ve altın renklerine boyarken, Doruk hayal dünyasında kaybolurdu. Hayallerinde, renk renk çiçeklerden oluşan bir gökkuşağı yükselir, gökkuşağının altında ise, gözleri yıldızlar kadar parlak, kürkü kar kadar beyaz bir dişi aslan görünür, 'Ayşenur' diye fısıldardı Doruk rüyasında. Bir gün, anne Leyla, Doruk'a bir hikaye anlattı. 'Sevgili yavrum, gerçek sevgi, sabır, anlayış ve karşılıklı sevgiye dayanır. Kalbini dinle ve doğru olanı yap, o zaman gerçek aşkı bulacaksın. Bu yüzden, cesur ol, iyi kalpli ol ve sevginin gücüne inan.' Doruk, annesinin sözlerini kalbine kazıdı. Her geçen gün Ayşenur'u düşünerek büyüdü, onunla ilgili hayaller kurdu, aynı gökkuşağı gibi parlak bir gelecek hayaliyle doldu. Yıllar geçti, Doruk güçlü ve cesur bir aslan oldu, ancak Ayşenur'u bulabilmek için ne yapacağını bilmiyordu. Bir gün, savanada dolaşırken, uzaklardan güzel bir müzik sesi duydu. Müzik, kalbini dolduran bir mutluluk ve sevgi dalgası yaydı. Sesin kaynağını takip ederek, bir vadiye ulaştı. Vadinin ortasında, şelalenin altındaki bir taşın üzerinde, Ayşenur duruyordu. Kürkü, Doruk'un hayallerinde gördüğü gibi bembeyazdı, gözleri ise güneş kadar parlıyordu. Ayşenur, Doruk'u görünce şaşırdı. 'Sen... sen benim hayallerimdeki aslansın!' dedi. Doruk, 'Ben de seni çok aradım, Ayşenur' diye yanıtladı, kalbinin çarpıntısını hissediyordu. İkisinin de kalbi tek bir ritimde atmaya başladı. Doruk ve Ayşenur, birbirlerine aşık oldular. İkisinin de anneleri onların bu aşkına şahitlik ettiler ve onları büyük bir mutlulukla kutladılar. Günler, haftalar, aylar ve yıllar geçti. Doruk ve Ayşenur, birlikte savanada yaşadılar, birbirlerine olan sevgileri her geçen gün arttı. Hayvanlar Doruk ve Ayşenur'un aşkını takdir eder ve onların ne kadar iyi bir çift olduklarını söylerlerdi. Ancak bir gün, korkunç bir fırtına savanayı vurdu. Ağır yağmurlar, seller ve şiddetli rüzgarlar her yeri harap etti, hayvanlar büyük bir tehlikedeydi. Doruk ve Ayşenur, tüm hayvanları güvenli bir yere götürmek için çalıştılar. Cesur ve kararlı bir şekilde çalışarak herkesi kurtardılar. Bu olay, Doruk ve Ayşenur'un sevgisini daha da güçlendirdi. Birlikte savanayı yeniden inşa etmeye, her şeyin eski haline gelmesine yardımcı oldular. Doruk, Ayşenur'a olan sevgisinin hayatındaki en değerli şey olduğunu anladı. Ayşenur da aynı şekilde Doruk'a olan sevgisini hep korudu. Doruk ve Ayşenur, birçok yavruya sahip oldular ve birlikte mutlu bir şekilde yaşadılar. Hayvanlar da onları örnek aldılar. Her zaman, sevgi, anlayış ve karşılıklı saygının önemini hatırladılar. Doruk ve Ayşenur’un hikayesi, yıllar boyunca savanada anlatılan bir masal haline geldi, sevginin ve yardımlaşmanın gücünü anlatan bir öykü olarak nesilden nesile aktarıldı. Herkes Doruk ve Ayşenur'un güzel ve büyük aşkını anımsayarak, sevginin ve iyiliğin her zaman kazanacağını öğrendiler. Bu masal, küçük Aslan Doruk'un, cesaret ve iyi kalbinin ödülünü bulmasının ve gerçek aşkı yaşamasıyla sona erdi. Ve bu mutlu son, kuşların şarkıları ve savananın neşeli sesleriyle taçlandırıldı.