Aysima ve Emiray, en yakın arkadaşlardı. Her gün birlikte oynarlardı, ama bazen küçük tartışmaları olurdu. 'Senin oyuncağın daha güzel!', 'Hayır, benimki!', diye bağırışmaları sık sık duyulurdu. Anneleri ve babaları onlara oyun oynarken paylaşmayı, konuşarak anlaşmayı öğretmeye çalışırlardı, fakat çocuklar bazen bunu unuturlardı. Bir gün, Aysima ve Emiray annelerinin bahçesinde yeni bir oyun bulmuşlardı. Aysima, parlak mavi bir uçurtma bulmuştu, Emiray ise rengarenk bir top. 'Benim uçurtmam daha güzel!', dedi Aysima. Emiray da, 'Hayır, benim topum daha eğlenceli!', diye karşılık verdi. Tartışmaları yine başlamıştı. Tam o sırada, gökyüzünde parıldayan bir ışık gördüler. Işık giderek büyüdü ve sonunda, görkemli bir şatoya dönüştü. Şato pembe, mavi, yeşil ve sarı renklerle boyanmıştı, pencereleri ise yıldızlar gibi parlıyordu. Şatonun kapıları yavaşça açıldı ve içinden yumuşak bir melodi yükseldi. Aysima ve Emiray şaşkına döndüler. 'Bak, Emiray!', dedi Aysima. 'Gerçekten bir şato!', diye haykırdı Emiray. İkisi de birbirlerini unutarak, şatoya doğru koştular. Şatonun kapısından içeri girdiklerinde, kendilerini büyülü bir bahçede buldular. Bahçede, her biri farklı renkte ve boyutta, rengarenk çiçekler açıyordu. Havada mis gibi çiçek kokusu yayılıyordu. Arıları, kelebekleri ve rengarenk kuşlar, aralarında uçuyorlardı. Bahçenin ortasında, dev bir ağaç vardı. Ağacın dallarında, altın renginde bir salıncak asılıydı. Aysima ve Emiray bir anda salıncağa atladılar. Salıncak, onları gökyüzüne doğru kaldırdı. Aşağıdan, dünya bir halı gibi görünüyordu. Bulutların arasında uçuyorlardı, güneşin sıcaklığını hissediyorlardı. Bir süre sonra, salıncak yavaşça yere indi. Aysima ve Emiray, şatonun içinde birbirlerine baktılar. Bir anda, tartışmaları akıllarına geldi. 'Üzgünüm, Emiray', dedi Aysima. 'Senin topun da çok güzelmiş. Ben sadece uçurtmamı çok seviyorum, diye düşündüm.'. 'Ben de üzgünüm, Aysima', dedi Emiray. 'Senin uçurtman çok güzel, ben de sadece topumu çok seviyorum sanmıştım.'. İkisi de birbirlerine sarıldılar. Şatonun içinde, her türlü oyuncağın olduğu dev bir oda vardı. Aysima ve Emiray, birlikte oyuncakları incelemeye başladılar. Aysima, bir bebek evi buldu. Emiray ise, bir tren seti. İkisi de birlikte oynamaya karar verdiler. Bebek evini tren setine bağlayarak, oyuncakları birlikte kullanmanın keyfini çıkardılar. Oyuncakları paylaştılar, birbirlerine yardım ettiler. Oyun oynamak çok daha eğlenceli olmuştu. Birlikte kahkahalarla güldüler. Oyunu gökyüzünde bir şatoda oynamak, hayatlarının en unutulmaz anlarından biri olmuştu. Gün batarken, şatonun kapıları tekrar açıldı. Aysima ve Emiray, yavaşça bahçeden çıktılar. Şato yavaşça kaybolmaya başladı. Aysima ve Emiray, el ele tutuşarak eve döndüler. O günden sonra, Aysima ve Emiray her zaman oyunlarını paylaştılar, birbirleriyle konuşarak anlaştılar. Artık kavga etmeyi bırakıp, dostluklarını daha da güçlendirdiler. Gökyüzündeki şatoda geçirdikleri zaman, onlara paylaşmanın ve konuşmanın önemini öğretmişti. Bu macera, onların unutulmaz bir hatırası oldu. Ve her gece yatmadan önce, gökyüzündeki şatoyu hatırlayarak, uykuya dalarlardı.