Begüm ve abisi Musab, Harika yemyeşil gökkuşağı ormanlarında oyun oynamayı çok severlerdi. Ormanın her köşesi, rengarenk çiçeklerle, şakıyan kuşlarla, dans eden kelebeklerle doluydu. Begüm, parlak kırmızı bir çiçek gördüğünde heyecanla 'Bak Musab, ne güzel bir çiçek!' diye haykırdı. Musab da 'Evet, çok güzel. Ama daha da güzelleri var eminim' diye karşılık verdi. İkizler, el ele tutuşarak ormanın derinliklerine doğru ilerlediler. Yolda, minik bir sincapla karşılaştılar. Sincap, ağacın tepesindeki büyük bir fındığı alabilmek için çabalıyordu ama çok küçüktü. Begüm, 'Merak etme küçük dostum' dedi, 'Sana yardım edelim.' Begüm, minik sincabın fındığı almasına yardım etti. Sincap sevinçten küçük bir zıplayış yaptı ve 'Teşekkür ederim!' diye cıvıltılar çıkardı. İlerledikçe, büyük bir göle ulaştılar. Göl, adeta bir ayna gibi parlıyor ve gökkuşağının renklerini yansıtıyordu. Gölün kenarında, üzgün bir kurbağa oturuyordu. Begüm, 'Ne oldu sana küçük kurbağa?' diye sordu. Kurbağa, 'Arkadaşlarımla oyun oynarken, topum göle düştü ve alamadım' diye cevap verdi, 'Şimdi çok üzgünüm'. Musab, derhal göle girip, kurbağanın topunu çıkardı. Kurbağa çok sevindi ve 'Teşekkür ederim! Çok iyisiniz!' diye zıpladı. Begüm ve Musab, yol boyunca birçok hayvana yardım ettiler. Küçük bir kuşun yuvasını tamir ettiler, kaybolmuş bir tavşanı annesine götürdüler, bir arıya bal yapmasına yardım ettiler. Her yardım ettikleri canlı, onlara teşekkür edip, sevinçlerini paylaştılar. Güneş batmaya başladığında, Begüm ve Musab yorgun ama çok mutluydular. 'Bugün harika bir gün geçirdik değil mi Musab?' diye sordu Begüm. Musab, 'Evet Begüm, çok mutluyum. Başkalarına yardım etmek, kendimizi iyi hissettirdi. Bana göre bu, en güzel hediye' dedi. Eve dönerlerken, Begüm ve Musab, gökkuşağı ormanının büyülü güzelliğini ve yardımlaşmanın getirdiği mutluluğu kalplerinde taşıdılar. O gece, uykuya dalmadan önce, Begüm, 'Başkalarına yardım etmenin ne kadar güzel olduğunu anladım, Musab' dedi. Musab da 'Evet Begüm. Sevgi paylaştıkça çoğalıyor, yardımlaştıkça dünyamız daha güzel bir yer oluyor' diye karşılık verdi. Begüm ve Musab, o günden sonra da gökkuşağı ormanına sık sık ziyaret edip, ihtiyaç sahiplerine yardım etmeyi sürdürdüler. Yardımlarının karşılığını, doğanın güzelliği ve canlıların sevgisiyle aldılar. Her geçen gün, kalpleri sevgiyle doldu, hayatları daha anlamlı ve mutlu oldu. Gökkuşağı ormanı, onlara sadece güzellik değil, aynı zamanda sevgi ve yardımlaşmanın değerini de öğretmişti. Bu öğreti, hayatları boyunca onlarla birlikte kaldı ve her zaman başkalarına yardım etmeye, sevgiyi paylaşmaya devam etmelerini sağladı. Begüm ve Musab'ın hikayesi, sevginin önemini ve başkalarına yardım etmenin mutluluğunu anlatır. Gökkuşağı ormanının büyüsü, onlara bu değerli dersleri öğretmiş ve hayatlarını sonsuza dek değiştirmişti. Onların hikayesi, her çocuğun kalbine sevgi ve yardımlaşma tohumlarını eker ve iyi bir insan olmanın yolunu gösterir.