Güneş, pembe ve turuncu renklerle boyadığı gökyüzünden yavaşça kaybolurken, Cebe küçük yatağında uyumaya hazırlanıyordu. Cebe, altı yaşında, küçük ama cesur bir çocuktu. Odasının duvarları, yıldızlarla dolu bir gece gökyüzünü andıran bir duvar kağıdıyla kaplıydı. Yatağının başucunda, içinde kurutulmuş çiçekler bulunan güzel bir vazo duruyordu. Çekmecesinde ise, her biri farklı bir macerayı anlatan resimlerle dolu bir defter vardı. Küçük bir lambanın yumuşak ışığı odanın her köşesini aydınlatırken, Cebe, bugün yaşadığı maceraları düşünüyordu. Bugün Cebe, korkusunu yenmek için büyük bir adım atmıştı. Komşuları Bayan Ayşe'nin kedisi, Mimi, yüksek bir ağaca tırmanmış ve aşağı inememişti. Mimi, korkudan mırıldanıyor ve ağlıyordu. Diğer çocuklar, korktukları için Mimi'ye yardım edememişlerdi. Ama Cebe, cesur yüreğiyle harekete geçmişti. 'Ben Mimi'ye yardım edeceğim!' diye düşünmüştü. Cebe önce bir merdiven bulmaya çalıştı. Ama hiçbiri yeterince uzun değildi. Sonra aklına ağaçtan tırmanmak geldi. Kalbi hızlı hızlı atıyordu ama korkusuna yenilmedi. 'Allah'ım bana yardım et!' diye dua etti ve yavaş yavaş ağaca tırmanmaya başladı. Her adımda Allah'ın kendisini koruduğunu hissediyordu. Ağaç dalları sert ve incecik parmaklarını biraz acıtıyordu ama Mimi'yi düşündükçe tüm acılarını unutuyordu. Sonunda Mimi'nin yanına ulaştı. Mimi, küçük Cebe'yi görünce çok sevindi. Cebe, Mimi'yi nazikçe kucağına aldı ve yavaşça aşağıya indi. Bayan Ayşe, Mimi'yi kurtaran küçük Cebe'yi görünce çok sevindi ve onu sıkıca kucakladı. 'Allah razı olsun küçük yavrum,' dedi Bayan Ayşe. 'Büyük bir cesaret gösterdin.' Cebe'nin cesaretiyle ilgili haber tüm köyde yayıldı. Artık çocuklar, Cebe'nin cesaretini örnek alıyor ve korkularıyla yüzleşmek için ona bakıyorlardı. Cebe, Mimi'yi kurtardıktan sonra, korkularının üstesinden gelmenin ne kadar güzel bir duygu olduğunu anlamıştı. Bir başka gün, Cebe karanlık ormanın içinden geçerken, kayboldu. Güneş batmış, her yer karanlığa bürünmüştü. Cebe korkmaya başladı ama Allah'ı hatırlayarak cesaretini topladı. 'Allahım, beni koru!' diye dua etti ve sessizce etrafına bakındı. Uzaktan bir ışık gördü ve o ışığa doğru yürümeye başladı. Işık, uzaktan bir kulübenin penceresinden geliyordu. Kulübede yaşlı bir kadın oturuyor ve dua ediyordu. Yaşlı kadın, Cebe'yi görünce çok sevindi ve onu kulübesine aldı. Cebe'ye sıcak bir yemek ve bir bardak süt verdi. Yaşlı kadın, Cebe'ye hikâyeler anlattı ve ona Allah'ın sevgisini ve merhametini anlattı. Cebe, yaşlı kadının hikâyelerinden çok etkilendi. Sabah olduğunda yaşlı kadın, Cebe'yi köyüne kadar götürdü. Cebe, yaşlı kadının iyiliğini asla unutmadı. Bu olaydan sonra Cebe, Allah'ın her zaman yanında olduğunu biliyordu. Her zaman dua ediyordu ve Allah'a güveniyordu. Cebe, cesur yüreğiyle birçok zorluğun üstesinden geldi. Her zaman iyiliği ve adaleti savundu. Çevresindeki insanlara yardım etti ve herkes tarafından sevildi. Cebe, cesaretin, korkuların üstesinden gelmenin ve iyiliğin her zaman ödüllendirileceğinin bir örneğiydi. Küçük yatağında uyurken, bugün öğrendiklerini düşünüyordu: cesaretin gücü, Allah'ın koruması ve iyiliğin önemi. Kalbinde bir huzur ve mutluluk vardı. Çekmecesindeki defterine, yeni bir macera çizdi: Cesur Cebe ve yardım ettiği herkesin mutlu yüzleri. Yatakta uyuyan Cebe, Allah'ın kendisine verdiği güzel hediyeleri düşünerek tatlı bir uykuya daldı. Kalemi, yatağı, vazoyu, çekmeceyi ve lambanın yumuşak ışığını hatırlayarak, Allah'a şükretti ve hayallerinde yeni maceralara yelken açtı.