Güneş, Pembe Şato'nun üzerinde parıldıyordu. Dila Bahar, penceresinin önündeki menekşelerin kokusunu içine çekerek uyanmıştı. Dila, hayal kurmayı çok seven, uzun, siyah saçlı ve parlak gözlü bir kızdı. Her gece yıldızlara bakıp, uzak diyarlarda yaşayan peri ve ejderhalarla dolu masal diyarlarını hayal ederdi. Bugün ise çok farklı bir hayal kuruyordu; Gökkuşağı Unicorn'u ile tanışmak istiyordu. 'Keşke bir Gökkuşağı Unicorn'um olsa!' diye mırıldandı Dila, Pembe Şato'nun bahçesinde koşuştururken. Gökkuşağı Unicorn'ları sadece en saf kalpli çocukların görebileceği söyleniyordu. Bu Unicorn'lar, gökkuşağının en parlak renkleriyle bezenmiş, sihirli yaratıklardı. Dila, her zaman iyilik yapmaya çalışır, hayvanları sever ve arkadaşlarına yardım ederdi. Ancak, bir Gökkuşağı Unicorn'u görmeyi çok istiyordu. O gün Dila, Pembe Şato'nun bahçesindeki eski, unutulmuş bir kuyu keşfetti. Kuyu, yemyeşil sarmaşıklarla kaplıydı. Meraklı Dila, sarmaşıkların arasından içeri baktı. Kuyunun dibinde, parıldayan bir taş gördü. Taşı almak için eğildi ve uzattı elini. Tam o sırada, taş parıldamaya başladı ve göz alıcı bir ışık saçtı. Işık iyice güçlendiğinde, Dila gözlerini kapattı. Bir anda kendini, rengarenk çiçeklerle dolu sihirli bir ormanda buldu. Havada tatlı bir koku vardı; çilek ve bal karışımı bir koku. Ormanın derinliklerinde, uzaktan bir ses duydu. 'Kim orada?' diye bağırdı. Ses, incecik, şarkı söyleyen bir ses gibiydi. Dila, sesin geldiği yöne doğru yürüdü. Bir ağaçlık alanda, gökkuşağı renklerinde bir Unicorn gördü. Boynuzunda, parıldayan bir yıldız vardı. Unicorn, yumuşak bir şekilde Dila'ya bakıyordu. Dila'nın kalbi hızlı hızlı çarpıyordu. 'Merhaba,' dedi Dila, 'Sen... sen Gökkuşağı Unicorn'usun, değil mi?' Unicorn başını salladı. 'Benim adım, Ayışığı'm. Seni beklediğimi biliyordum.' dedi Ayışığı. 'En saf kalpli çocukların beni görebileceğini duydum. Senin kalbin ise, bir yıldız kadar parlak.' Dila, mutluluktan uçuyordu. Ayışığı ile saatlerce oynadılar. Ayışığı, Dila'ya sihirli ormanın sırlarını anlattı; konuşan ağaçları, yıldız tozundan yapılmış çiçekleri ve uçan kelebekleri. Ayışığı, Dila'ya sadece en iyi insanları görebildiği sihirli bir ayna da gösterdi. Aynada kendi yansımasını gördü Dila ve yansımasının gözlerindeki ışıltı, kendisini çok mutlu etti. Gün batmaya başlayınca, Ayışığı Dila'ya veda etti. 'Seni her zaman hatırlayacağım' dedi. 'Hayal kurmaya devam et, Dila. Hayallerin, seni en güzel yerlere götürecektir.' Dila, Ayışığı'nın sözlerine çok önem verdi. Tekrar parıldayan taşın yanına gitti ve taşı eline aldı. Bir an sonra kendini Pembe Şato'nun bahçesinde buldu. Elinde, küçük bir parıltılı taş vardı. Bu taş, Dila'nın Gökkuşağı Unicorn'u ile olan anısının simgesiydi. Taş, onu her zaman Ayışığı'nı ve sihirli ormanı hatırlatacaktı. Dila, o günden sonra da hayal kurmaya devam etti. Her gece yıldızlara bakıp, yeni maceralar hayal etti. Biliyordu ki, hayallerinin gücü ile her şey mümkün olabilirdi. Çünkü, en büyük sihir, kalbinizin saf ve temiz kalmasında gizliydi. Ve Dila, her zaman kalbini temiz ve güzel tutmaya kararlıydı. Çünkü temiz ve güzel bir kalbin, en güzel hayalleri gerçeğe dönüştürebileceğini biliyordu. Bundan sonra Dila'nın en büyük hayali, diğer çocuklara da hayal kurmanın ne kadar önemli olduğunu anlatmaktı. Ve tüm arkadaşları ile birlikte yeni ve harika maceralara atıldı. Her biri, kendi hayallerinin peşinden koşarak kendi Gökkuşağı Unicorn'larını bulmayı umuyordu. Dila, Ayışığı'nın kendisine verdiği en büyük hediyenin, hayal gücünün sınırsız gücünün farkına varması olduğunu anladı. Artık, her karşılaştığı zorluğun üstesinden gelmek için hayal gücünü kullanabileceğini biliyordu. Hayallerini gerçekleştirmek için çalışmayı, hayatın her alanında yaratıcılığını kullanmayı ve asla pes etmemeyi öğrendi. Ve tüm bunlar, küçük bir parıltılı taşın ardında saklı, unutulmuş bir kuyunun ve bir Gökkuşağı Unicorn'un büyülü hikayesi sayesinde olmuştu.