Güneş, minik Duru'nun yüzüne tatlı bir öpücük kondurmuştu. Duru, 'Günaydın dünya!' diye fısıldayarak uyandı. Bugün çok özel bir gündü, çünkü Duru'nun en sevdiği teyzesi, Ayşe Teyze, onu ziyaret edecekti. Ayşe Teyze, Duru'ya her zaman güzel hikayeler anlatır, birlikte kurabiye yapar ve en önemlisi, Duru'ya sevginin ne kadar güçlü olduğunu gösterirdi. Duru, Ayşe Teyze'nin gelmesini dört gözle beklerken, bahçedeki çiçekleri suluyordu. Minik papatyalar, güller ve menekşeler, sanki Duru'nun neşesini paylaşır gibi salınıyordu. Birden, bahçenin köşesinde, çok küçük ve solmuş bir menekşe gördü. Menekşe, diğer çiçeklerin aksine, başını yere eğmişti. Duru, menekşeyi nazikçe kaldırdı ve 'Ne oldu sana, küçük dostum?' diye sordu. Menekşe, incecik bir sesle, 'Arkadaşlarımın hepsi çok güzel ve büyük, ben ise çok küçük ve solgunum. Kendimi yalnız ve sevgisiz hissediyorum' diye fısıldadı. Duru'nun kalbi buruktu. Ayşe Teyze'nin ona öğrettiği her şey, onu bu küçük menekşeye yardım etmeye itti. Duru, menekşeyi yavaşça toprağa yerleştirdi ve etrafına sevgiyle su döktü. Sonra, en güzel gülünden bir yaprak koparıp menekşenin yanına koydu. 'Bundan sonra yalnız değilsin' dedi. 'Ben senin arkadaşınım. Benim de kalbimde senin için çok sevgi var.' Duru, her gün menekşeyi kontrol ediyordu. Ona su verip, ona şarkılar söylüyordu. Menekşe yavaş yavaş canlanmaya başladı. Yaprakları açıldı, boyu uzadı ve etrafına güzel bir koku yaydı. Duru, menekşenin iyileşmesini izlerken, sanki kendi kalbi de aynı anda iyileşiyordu. Sevgi, sadece bir menekşeyi değil, Duru'nun kalbini de güzelleştiriyordu. Ayşe Teyze geldiğinde, Duru, onu hemen menekşeyle tanıştırdı. Ayşe Teyze, Duru'nun yaptığı iyiliği görünce çok mutlu oldu. 'Duru'cum,' dedi, 'Sevgi, en güçlü sihirdir. Küçük bir eylem bile, dünyayı değiştirebilir. Sen, sadece bir menekşeye değil, tüm dünyaya sevgi yaydın.' O gün, Duru ve Ayşe Teyze, birlikte kurabiye yapıp, güzel hikayeler anlattılar. Duru, bahçedeki çiçeklere bakıp, menekşeyi gördükçe, kalbinin sevgiyle dolduğunu hissediyordu. O akşam, Duru, güzel bir rüya gördü; rüyasında, bütün dünya sevgiyle doluydu, çiçekler rengarenk açıyordu ve herkes birbirini sevgiyle kucaklıyordu. Duru, sevginin büyüleyici gücünü anlamış ve kalbinin sihirli olduğunu keşfetmişti. Ve bu sihir, her zaman onunla olacaktı. Birkaç gün sonra, Duru okulda arkadaşlarına menekşenin hikayesini anlattı. Arkadaşları da Duru'nun yaptığı iyilikten etkilendiler ve kendilerine de sevgiyle yaklaşmaya, çevrelerindeki ihtiyaç sahiplerine yardım etmeye karar verdiler. Duru'nun küçük menekşe için gösterdiği sevgi, tüm arkadaşlarına yayılmış, küçük bir tohum gibi filizlenmişti. Duru'nun kalbindeki sevgi, bir dalga gibi yayılıyor, dünyayı daha güzel bir yer yapıyordu. Ve Duru, her geçen gün daha çok sevgiyle büyüyen, sihirli kalbine sahip mutlu bir kız olarak hayatına devam etti. Duru her zaman hatırladı ki paylaşmak ve sevgi göstermek en güzel histi. Ve bu güzel his, dünyanın en güzel hediyesi olmaya devam edecekti.