Efe, küçük ama çok cesur bir çocuktu. Bir gün, bahçesinde oynarken, toprak altında parıldayan bir şey gördü. Kazmaya başladı ve ortaya, eski bir harita çıktı! Harita, gizemli bir dinozorlar ülkesine aitti. Haritayı inceleyen Efe, heyecanla 'Buraya gitmeliyim!' diye bağırdı. Ertesi sabah, Efe, sırt çantasına yiyecek, su ve en sevdiği oyuncak dinozorunu koydu ve yola koyuldu. Haritayı takip ederek, büyülü bir ormana ulaştı. Orman, devasa ağaçlar ve rengarenk çiçeklerle doluydu. Efe, yol boyunca, konuşan sincaplarla karşılaştı, 'Merhaba küçük dost!' diye fısıldayan kelebeklerle karşılaştı, ve hatta bir şelalenin altında, müzik yapan kurbağalar gördü! Ormanın derinliklerinde, kayalık bir dağın eteğine ulaştı. Dağın yamacında, bir mağaranın ağzı vardı. Mağaranın girişinde, 'Dikkat! Kayıp Dinozor Yumurtalarının Koruyucuları!' yazan bir tabela asılıydı. Efe, korkuya kapılmadan, 'Ben korkmuyorum!' diye mırıldandı ve mağaraya girdi. Mağaranın içinde, her biri farklı renkte ve boyutta birçok dinozor yumurtası vardı. Yumurtaların arasında, minik ama çok sevimli bir Triceratops yavrusu gezinip duruyordu. Triceratops yavrusu, Efe'ye 'Merhaba! Ben Tıkırtı. Kayıp yumurtaları bulmanıza yardım edebilirim' dedi. Tıkırtı, Efe'ye mağaranın gizli geçitlerini gösterdi. Geçitlerden geçerken, komik ve biraz da tehlikeli maceralara atıldılar. Bir anda devasa bir Brontosaurus'un ayak izlerine rastladılar, 'Aman Tanrım ne kadar büyük!' diye haykırdı Efe. Sonra, bir grup şakacı Pterodactyl'in arasından geçtiler, 'Öhö öhö! Sizi de uçurmaya çalışıyoruz!' diye bağırarak Efe'nin başına birkaç yaprak attılar. En sonunda, mağaranın en gizli bölümüne ulaştılar. Orada, dev bir dinozor yumurtası buldular. Yumurta üzerinde, parlak bir işaret vardı. Tıkırtı, 'Bu, Dinozorların Kraliçesi'nin yumurtası' dedi. 'Bu yumurtayı yerine koymalıyız!' Efe ve Tıkırtı, yumurtayı dikkatlice Kraliçenin yuvasına taşıdılar. Kraliçe, onlara minnettarlığını göstermek için, 'Size teşekkür ederim, küçük arkadaşlarım. Cesareti ve dostluğu öğrendim' dedi. Kraliçe'nin yuvası, bir şelalenin arkasındaki, gizli bir vadide bulunuyordu. Vadide, rengarenk çiçekler ve birçok farklı dinozor türü yaşıyordu. Efe ve Tıkırtı, vadide biraz daha zaman geçirdiler. Daha sonra, Efe, Kraliçe'ye veda ederek, kendi dünyasına geri döndü. Eve dönerken, Efe çok mutluydu. Yeni bir arkadaş edinmişti ve büyük bir macera yaşamıştı. Bu macera ona, cesaretin ve arkadaşlığın her zaman önemli olduğunu göstermişti. O günden sonra, Efe, her zaman yeni maceralar peşinde koştu, fakat her zaman dostlarıyla birlikte olmaya çalıştı. Çünkü biliyordu ki, arkadaşlık, en büyük güçtür. Ayrıca, Efe öğrendi ki, her canlının doğal yaşam alanına saygı duymak, onları korumak çok önemli. Dinozor yumurtalarını korumak için gizli bir görev üstlenmiş, ve bu görevi başarıyla tamamlamıştı. Bundan sonra her zaman doğayı koruyacağına ve arkadaşlarına her zaman yardımcı olacağına söz verdi. Efe’nin maceraları, bu şekilde, hep mutlu sonlarla bitti ve Efe, diğer çocuklara örnek oldu. Başka bir maceranın haberi ise, rüzgarla birlikte, uzaklardan geliyordu…