Güneşli bir vadide, yemyeşil ağaçların arasında Gizemli Göl adında büyüleyici bir göl vardı. Gölün suyu, pırıl pırıl, sanki binlerce yıldızın ışığını yansıtıyordu. Çevredeki çocuklar, gölün gizemine kapılıp, her gün hikayeler uydururlardı. 'Bu gölde periler yaşıyor!' derdi biri. 'Hayır, gölün dibinde altın bir şehir var!' diye karşı çıkardı diğeri. Küçük Ayşe, diğer çocukların aksine, gölün sırrını çözmek için kararlıydı. Her gün gölün kıyısına gidip, suyun yüzeyine bakıyor, kuşların seslerini dinliyor, rüzgarın fısıltılarını anlamaya çalışıyordu. Bir gün, gölün kıyısında yaşlı bir kadın gördü. Kadın, ellerinde güzelce işlenmiş bir sepet taşıyordu. Ayşe cesaretini toplayıp yaklaştı. 'Merhaba teyze' dedi Ayşe, 'bu gölün sırrını biliyor musunuz?' Yaşlı kadın gülümsedi. 'Gölün sırrı, içinde değil, etrafında saklı yavrum,' dedi. 'Bak etrafına; ağaçlar, çiçekler, kuşlar... Her birinin kendine özgü bir güzelliği ve önemi var. Göl, tüm bu güzellikleri bir araya getiren bir ayna gibi.' Ayşe, yaşlı kadının sözlerini dikkatle dinledi. Gölün kıyısındaki her bitkiyi, her çiçeği, her kuşu inceledi. Gölün güzelliğinin, sadece suyun pırıl pırıl olmasından değil, çevresindeki doğanın güzelliğinden kaynaklandığını anladı. O günden sonra, Ayşe gölü sadece bir göl olarak değil, doğanın muhteşem bir eserinin bir parçası olarak görmeye başladı. 'Artık gölün sırrını biliyorum!' diye bağırdı sevinçle. 'Gölün sırrı, doğanın güzelliğinde saklı!' Gölün kıyısındaki çocuklar da Ayşe'nin keşfini duyup, gölün etrafını temizleyip, çiçekler ekleyerek, doğanın güzelliğine katkıda bulundular. O günden sonra, Gizemli Göl daha da güzel ve gizemli oldu, çünkü artık herkes gölün gerçek sırrını biliyordu: doğanın güzelliğinin ve korunmasının önemi.