Göktürk, yaramaz ama çok sevgi dolu bir çocuktu. Ailesi; annesi, babası ve küçük kardeşi Güneş’le birlikte büyük bir çiftlikte yaşıyordu. Çiftlikte; babasının kullandığı büyük kırmızı bir kamyon, annesinin sebze taşıdığı küçük bir araba ve saman taşımak için kullanılan büyük bir tır vardı. Göktürk, bu araçlara bayılırdı ve sürekli onlarla oynamak isterdi. Ancak Göktürk’ün bir sorunu vardı; bazen çok hırçındı ve kardeşine karşı sert davranabiliyordu. Bir gün, annesi bahçede sebze toplarken Göktürk ve Güneş oyun oynuyorlardı. Göktürk, büyük bir kamyonla Güneş'i ezmekmiş gibi yapmaya başladı. Güneş korktu ve ağlamaya başladı. 'Göktürk, bırak beni! Korkuyorum!' diye bağırdı. Göktürk ise, 'Sakin ol, sadece oyun!' diye karşılık vermişti ancak sesi sertti ve Güneş’i daha çok korkutmuştu. Annesi, olanları gördü ve hemen yanlarına koştu. 'Göktürk!' diye seslendi sert ama üzgün bir ses tonuyla, 'Kardeşine böyle davranmamalısın! O senden çok daha küçük ve seni seviyor. Ona zarar verecek oyunlar oynamamalısın. Bak, onu ne kadar üzdün!' dedi. Göktürk, annesinin üzgün yüzünü görünce çok pişman oldu. Yüzü asıldı ve gözleri doldu. 'Annem, özür dilerim. Bir daha yapmayacağım. Güneş’i sevdiğimi biliyorsun değil mi?' dedi, sesinde bir titremeyle. Annesi Göktürk'ü kucakladı. 'Biliyorum oğlum, biliyorum. Ama bazen duygularını kontrol etmeyi öğrenmelisin. Kardeşine karşı daha nazik ve anlayışlı olmalısın. Onu sevdiğini göstermenin birçok yolu var, ona zarar vermek değil.' dedi. Göktürk, annesinin söylediklerini dikkatle dinledi. Annesinin sözleri onu çok etkilemişti. O gün, Göktürk, Güneş'ten özür diledi ve birlikte oynamaya başladılar. Bu kez, oyunlarında hiç kimseye zarar gelmedi. Güneş'e oyuncak arabalarla bir yol yaptılar ve birlikte kamyon ve tırları bu yolda sürdüler. Bir başka gün, babası çiftlikteki samanları büyük tıra yüklüyordu. Göktürk, babasına yardım etmek istedi ama babası, 'Göktürk, şu anda sana uygun bir iş yok. Sen Güneş’le oyna, biz bitiririz.' dedi. Göktürk, ilk başta biraz hayal kırıklığına uğradı ama sonra babasının sözünü dinledi ve Güneş'le oynamaya başladı. Bir süre sonra, babası işi bitirdi ve Göktürk’e tırın direksiyonunu gösterdi. 'Göktürk, bak, bu direksiyonun ne kadar büyük. Bunu kullanmak için büyük ve güçlü olmak gerekiyor. Sen henüz küçüksün, ama ilerde benim gibi büyük bir kamyon veya tır şoförü olabilirsin.' dedi. Göktürk gözleri parlayarak babasının sözlerini dinledi. O gün Göktürk, babasının yanında kalarak tırın nasıl çalıştığını öğrendi ve babasına yardımcı olmak için can attı. Günler geçtikçe Göktürk, kardeşine karşı daha anlayışlı ve nazik oldu. Hırçınlıkları azaldı ve yerine sevgi ve merhamet geldi. Kardeşini korudu, onunla birlikte oynadı ve her zaman ona destek oldu. Ailece, kamyon ve tırlarla birlikte güzel anılar biriktirdiler. Göktürk, büyük kırmızı kamyonla her zaman dikkatli bir şekilde oynar, Güneş’e asla zarar vermez oldu. O, iyi bir kardeş, iyi bir oğul ve iyi bir arkadaş oldu. Ailesi de onun bu değişiminden çok mutlu oldu. Bir gün, Göktürk, Güneş'e yaptığı güzel bir oyuncak araba hediye etti. Güneş çok sevindi ve Göktürk'ü sıkıca kucakladı. Göktürk, kardeşinin sıcak kucağında, yaptığı tüm iyiliklerin ve özverinin değerini bir kez daha anladı. O mutlu bir çocuktu ve ailesiyle birlikte yaşadığı her anın tadını çıkarıyordu. O artık sadece yaramaz değil, aynı zamanda anlayışlı, sevgi dolu ve sorumluluk sahibi bir çocuk olmuştu. Göktürk, ailesini ve kardeşini çok seviyordu, ve onların da onu çok sevdiğini biliyordu. Bu da onu her şeyden daha mutlu ediyordu. Bu yüzden, o mutlu sonla hayatına devam etti. Öğrendiği en önemli ders ise; kardeşine güzel davranmak, söz dinlemek, sakin olmak ve kimseye zarar vermemenin ne kadar önemli olduğuydu. Bu dersleri hayatının geri kalanında da uyguladı ve her zaman mutlu bir aile hayatı sürdürdü.