Derin, karanlık bir ormanın kalbinde, küçük bir köy bulunurdu. Bu köyde, yaramaz ama iyi kalpli Hakan adında bir çocuk yaşardı. Hakan'ın en sevdiği şey, büyükannesini ziyarete gitmekti. Büyükannesi, tepedeki eski, ahşap evinde yaşar, her ziyareti enfes kekler ve sıcak şarapla karşılar, ona masallar anlatırdı. Bir gün, Hakan büyükannesini ziyarete gitmeye karar verdi. Gümüş düğmeli, kırmızı pelerini giydi. Bu düğme, büyükannesinin ona hediye ettiği, çok değer verdiği bir şeydi. Yola koyulduğunda, güneş ışıkları ormanın yapraklarından süzülüyordu, kuşlar şakıyordu, ama Hakan'ın içini bir huzursuzluk kaplıyordu. Ormanın derinliklerinde tuhaf sesler duyuyordu; hışırtılar, fısıltılar... Hakan, korkmasına rağmen, büyükannesini çok özlediği için yoluna devam etti. Yol boyunca, kurnaz bir tilkiyle karşılaştı. Tilki, 'Selam, küçük çocuk! Nereye böyle acele ediyorsun?' diye sordu. Hakan, 'Büyükannemi ziyarete gidiyorum' diye cevapladı. Tilki, 'Büyükannen hasta mı?' diye sordu, sesi tuhaf bir tonda. Hakan, 'Hayır, ama onu çok özledim' dedi. Tilki, 'O zaman, sana yol göstermeme izin ver. Ben bu ormanı çok iyi tanırım' dedi, gözlerinde şüpheli bir ışıltıyla. Hakan, tilkinin teklifini kabul etti. Tilki, Hakan'ı ormanın en karanlık, en tehlikeli yollarından geçirdi. Yol boyunca, Hakan, tilkinin sürekli olarak gümüş düğmesine baktığını fark etti. Tilki, düğmenin parlaklığına hayran kalmış gibiydi. Hakan, tilkinin kötü niyetli olduğunu hissetmeye başladı, ama ne yapacağını bilemiyordu. Sonunda, büyükannesinin evine vardılar. Kapıyı çalıp girdiler. Büyükanne, yatağında hasta görünüyordu. Hakan, büyükannesinin yanına oturup elini tuttu. 'Büyükanne, çok özledim seni' dedi. Büyükanne, 'Ben de seni çok özledim, canım torunum' diye karşılık verdi, sesi zayıf ve titrek. Hakan, büyükannesine hikaye anlatmaya başladı, ama birdenbire, büyükannesinin gözlerindeki garip bir ifade dikkatini çekti. Büyükannesi, sanki onu tanımıyor gibiydi. Hakan, korku ve endişeyle doldu. 'Büyükanne, senin gözlerin çok farklı görünüyor' dedi. Büyükanne, 'Torunum, sen kimsin?' diye sordu, sesi korkunç derecede soğuk ve sert. Bu anda, tilkinin gerçek yüzü ortaya çıktı. Tilki, büyükannesinin kılığına girmiş, kötü bir cadıydı. Hakan, tilkinin planını anladı. Tilki, Hakan'ı yakalamak ve onu büyülemek istiyordu. Hakan, korkmasına rağmen, cesaretini topladı. 'Ben seni tanıyorum, kurnaz tilki!' diye bağırdı. Hakan, çantasından bir taş alıp, tilkinin gözüne fırlattı. Tilki, acı içinde bağırıp, gerçek haline döndü. Hakan, hızlıca evden kaçtı. Ormanın derinliklerinden geçerken, kaybolan gümüş düğmesini buldu. Bu düğme, onu korumuştu. Hakan, köyüne doğru koştu ve olayı herkese anlattı. Köylüler, tilkiyi yakaladılar ve hapsettiler. Büyükanne, iyileşmişti ve Hakan'ı tekrar kucakladı. Hakan, bu maceradan çok şey öğrendi. Artık, yabancılara güvenmemenin, her zaman dikkatli olmanın ve cesur olmanın önemini biliyordu. Gümüş düğmesi ise, onun cesaretinin ve iyi kalpliliğinin simgesi oldu. O günden sonra, Hakan, büyükannesini ziyarete giderken daha dikkatli oldu, ama aynı zamanda, ormanın güzelliğini ve büyüleyici sırlarını da keşfetmekten asla vazgeçmedi.