Hasan Ali, çok akıllı, uslu ve arkadaşlarıyla iyi geçinen bir çocuktu. Gözleri hep parıldar, yüzü hep gülerdi. Okulunu çok sever, derslerinde başarılı olur, arkadaşlarıyla oyunlar oynar, onlara yardım ederdi. Bir gün, Hasan Ali'nin dedesi, ona çok eski ve güzel bir kalem hediye etti. Kalem, parıldayan, gümüşten bir kılıftaydı. Dedesi, 'Bu kalem, yavrum, çok özel. Yüreğindeki sevgiyi kağıda dökersen, yazdıkların gerçek olur' dedi. Hasan Ali, kalemi çok sevdi. O gün, kalemi alıp bahçeye çıktı. Bahçede, küçük bir kelebek, bir ağacın dalına takılıp kalmıştı. Hasan Ali, kelebeğe yardım edemediği için çok üzüldü. Hemen kalemi çıkarıp, 'Keşke kelebeğe yardım edebilseydim' diye yazdı. Aniden, kalemden parıldayan bir ışık fışkırdı ve kelebek, kuş gibi uçmaya başladı. Hasan Ali çok şaşırdı ama çok mutluydu. Ertesi gün okulda, arkadaşı Ayşe'nin defterini unuttuğunu gördü. Ayşe çok üzgündü, çünkü ödevini tamamlayamayacaktı. Hasan Ali, kalemi çıkarıp, 'Ayşe'nin defteri tekrar onun yanında olsun' diye yazdı. Ve gerçekten de, Ayşe'nin defteri masasının üzerine düştü. Ayşe ve Hasan Ali çok sevindi. Günler geçti, Hasan Ali, kalemi hep iyilik için kullandı. Komşusunun kedisini bulmasına yardım etti, çocuklar için bir oyun alanı kurulmasına vesile oldu, ve hatta okul bahçesine güzel çiçekler ekti. Her iyilik yaptığı zaman, kalemin sihirli gücüyle dünya daha güzel bir yer oluyordu. Bir gün, Hasan Ali'nin okulunda bir yardım kampanyası düzenlendi. Okul, ihtiyaç sahibi çocuklara kıyafet ve oyuncak topluyordu. Hasan Ali, çok az şeyinin olmasına rağmen, kendi oyuncaklarını vermek istedi. Ama yine de daha fazla yardım etmek istiyordu. Kalemi çıkarıp, 'Herkesin eşit miktarda oyuncak ve kıyafeti olsun' diye yazdı. Ve sihirli kalem, kampanyaya çok sayıda oyuncak ve kıyafet getirdi. Herkes çok şaşırdı ve mutlu oldu. Hasan Ali, kalemin gücünün sevgiyle beslendiğini anladı. Ne kadar çok sevgiyle yazarsa, kalem o kadar çok iyi şey yapıyordu. O günden sonra, Hasan Ali, her zaman sevgiyle yazdı, ve her zaman başkalarına yardım etti. Okulda başarılı olmak, arkadaşlarıyla iyi geçinmek, ona daha çok sevgi vermişti. Çünkü biliyordu ki sevgi paylaştıkça çoğalır ve dünyayı daha güzel bir yer yapar. Hasan Ali, sihirli kalemiyle sadece kendi hayatını değil, başkalarının hayatlarını da güzelleştirdi. Ve bu, onun için en büyük mutluluktu. Okulun faydaları saymakla bitmezdi. Okulda, yeni bilgiler öğrendi, arkadaşları ile birlikte çalışmayı öğrendi, sorumluluk almaya başladı. Okulun disiplinli ortamı onu daha düzenli ve başarılı bir insan yaptı. Hasan Ali, her geçen gün daha da akıllı, uslu ve sevecen bir çocuk oldu. Bu sihirli kalem ve güzel kalbi sayesinde Hasan Ali, tüm çocukların sevgi dolu bir dünya kurması için ilham kaynağı oldu. Ve hep mutlu yaşadılar.