Bir zamanlar, yüksek tepelerin, derin vadilerin ve gizemli ormanların arasında, küçük bir köy bulunuyordu. Bu köyde, cesur ve zeki bir çocuk yaşarmış: Keloğlan. Keloğlan, her zaman yeni maceralar arar, bilmediklerini öğrenmek için can atardı. Bir gün, köyün dışındaki karanlık ormana doğru yola koyuldu. Yol boyunca, garip sesler duydu; derin bir kükreme, ağaçların dallarının birbirine sürtünmesi gibi… Derinlerde, karanlık bir mağaranın ağzında, devasa bir dev duruyordu. Dev, korkunç bir görünüme sahipti: kocaman, tüylü bir vücut, ateş gibi gözler ve sivri, keskin dişler. Ancak Keloğlan korkmadı. Cesurca deve yaklaştı ve 'Merhaba!' dedi. Dev, şaşırmıştı. Küçük bir çocuğun, bu kadar tehlikeli bir yere gelmesine inanamıyordu. 'Sen kimsin, küçük şey?' diye gürledi. 'Ben Keloğlan'ım' dedi Keloğlan, 've seni tanımak için geldim.' Dev, uzun uzun baktı Keloğlan'a. Sonra kahkaha attı, 'Ben Yalancı Dev'im! Her zaman yalan söylerim, bunu biliyor musun?' dedi. Keloğlan gülümsedi. 'Ben dürüst olmayı severim' dedi, 've yalanın kötü bir şey olduğunu biliyorum. Ama seni tanımak istiyorum, eğer istersen.' Dev, şaşırmıştı. Hiç kimse onunla böyle konuşmamıştı. Herkes ondan korkuyordu, kaçıyordu. Keloğlan ise korkusuzca onunla konuşuyor, hatta onu tanımak istiyordu. Dev, bir süre düşündü. Sonra, 'Tamam' dedi, 'seni tanımak istiyorum. Ama önce bir oyun oynayalım.' Dev, Keloğlan'a üç büyük taş gösterdi. 'Bu taşlardan birini seç' dedi, 'hangi taşı seçersen, o taşın altında bir şey saklı.' Keloğlan taşları inceledi. Birincisi parlak, ikincisi mat, üçüncüsü ise orta halli bir görünüme sahipti. Keloğlan, uzun uzun düşündü. Dürüstlüğün önemini biliyordu, yalan söylemenin ise her zaman kötü sonuçlar doğuracağını. Parlak taşı seçti. 'Neden bunu seçtin?' diye sordu Dev. Keloğlan, 'Çünkü parlak şeylerin her zaman en iyi olduğu anlamına gelmiyor' dedi. 'Dürüst olmak daha önemlidir.' Dev, taşın altından bir altın sikke çıkardı. 'Doğru söyledin' dedi Dev, 've senin dürüstlüğüne hayran kaldım. Benim en büyük zaafım yalan söylemekti, senin sayende bugün bundan vazgeçme kararı aldım. Bundan sonra asla yalan söylemeyeceğim!' Keloğlan sevindi, yeni bir arkadaş edinmişti. Günler, haftalar, aylar geçti. Keloğlan ve Dev, sık sık birlikte vakit geçirdiler. Dev, Keloğlan'a ormanın gizemlerini anlattı, Keloğlan ise Deve köydeki yaşamı. Dev, dürüstlüğünün meyvelerini görmeye başladı. Köylüler, artık ondan korkmuyor, hatta arkadaş oluyordu. Çünkü Dev, artık yalan söylemiyor, her zaman doğruyu söylüyordu. Keloğlan, Devin değişimi karşısında çok mutluydu. Bir gün Keloğlan, Deve 'Sana bir hikaye anlatayım' dedi. 'Eskiden bir kral varmış, çok zenginmiş ama çok cimri ve yalancıymış…' Keloğlan, kralın cimriliğinden ve yalanlarından dolayı nasıl acı çektiğini, sonrasında ise dürüst ve cömert olmanın önemini anlatan uzun bir hikaye anlattı. Dev hikaye boyunca sessizce dinledi ve hikayenin sonunda Keloğlan'a 'Çok güzel bir hikaye' dedi. 'Ben de yalan söylememek için çok çaba sarf edeceğim.' Ve böylece, Keloğlan ve Dev, en iyi dost oldular. Keloğlan, Devin dürüst olmayı öğrenmesine yardımcı olmuştu, ve Dev, Keloğlan'a ormanın tüm sırlarını ve harika hazinelerini göstermişti. Her ikisi de birbirlerine, dürüstlüğün, arkadaşlığın ve cesaretin ne kadar önemli olduğunu öğretmişlerdi. Keloğlan ve Dev'in hikayesi, köyde nesilden nesile aktarıldı, herkese dürüst olmanın önemini hatırlatarak. Bu yüzden sevgili çocuklar, hep dürüst olmayı unutmayın. Dürüstlük, her zaman en iyi politikadır. Yalan söylemek, sizi kısa vadede mutlu edebilir, ama uzun vadede mutluluğunuzu yok edecektir. Keloğlan ve Yalancı Dev'in hikayesi, bunun en güzel örneğidir.