Liva, küçük ama çok cesur bir kızdı. Bir gece, penceresinden gökyüzüne bakarken en parlak yıldızın kaybolduğunu gördü. 'Aman Tanrım!' diye fısıldadı Liva. 'En sevdiğim yıldız gitti!' Çok üzüldü. Annesi ona, 'Korkma canım, belki de yardıma ihtiyacı vardır' dedi. Liva hemen karar verdi. Kayıp yıldızı bulup geri getirecekti. Küçük sırt çantasına birkaç kurabiye ve bir fener koydu. 'Güle güle anne!' dedi ve evden çıktı. Uzun bir yolculuktu. Ormanın içinden geçti, karanlık bir mağaraya girdi, hatta biraz korkutucu bir köprüden geçti. Yolda, yardım isteyen bir kurbağa, kaybolmuş bir tavşan ve hatta bir tırtıl ile karşılaştı. Liva hepsine yardım etti, kurbağayı göle taşıdı, tavşanın yolunu bulmasına yardım etti ve tırtılı bir yaprağa koydu. Sonunda, yıldızın düştüğü yeri buldu; büyük bir ağaca takılmıştı. Yıldız, çok üzgündü ve 'Beni kurtarabilir misin?' diye sordu. Liva, yıldızın yanına çıktı ve dikkatlice onu ağaçtan indirdi. Yıldız, 'Teşekkür ederim küçük kız' dedi. 'Senin iyiliğin bana yeni bir ışık verdi.' Liva, yıldızı gökyüzüne geri koydu. Yıldız parıldadı ve gökyüzüne güzel bir ışık saçtı. Liva eve mutlu bir şekilde döndü. Annesine her şeyi anlattı. Annesi onu kucakladı ve 'Çok iyi bir kızsın Liva' dedi. 'İyilik yapmak her zaman ödüllendirilir.' O günden sonra, Liva her zaman başkalarına yardım etmeye devam etti ve her gece gökyüzündeki parıldayan yıldızı görünce, yaptığı iyiliği hatırladı.