Meryem ve ikiz kardeşi Hasan Ali, anne ve babalarıyla birlikte yaz tatili için büyükannelerinin yanına, şirin bir köyün kıyısındaki, rengarenk çiçeklerle dolu bir eve gittiler. Ev, büyülü bir ormanın tam ortasında, masal kitaplarından fırlamış gibiydi. Hasan Ali, daha arabadan iner inmez koşarak ormana daldı. Meryem ise, evin bahçesindeki uçsuz bucaksız çiçek tarlasına kapıldı. Her biri birbirinden güzel, rengarenk çiçekler arasında kaybolurken, 'Aman Allahım!' diye haykırdı. Küçük, mor bir çiçeği fark etmişti. Çiçek, diğerlerinden çok daha parlak ve canlıydı. 'Bu çiçek bana bakıyor!' diye düşündü Meryem. Çiçeğe yaklaştığında, çiçek hafifçe titredi ve minik, sevimli bir peri çıktı ortaya. Peri, 'Merhaba, Meryem!' dedi, 'Ben Çiçek Peri'siyim. Bu büyülü bahçenin koruyucusuyum. Seni uzun zamandır bekliyordum.' Meryem şaşkınlıkla, 'Beni mi?' diye sordu. Peri, 'Evet, seni. Sen ve kardeşin Hasan Ali, bu bahçenin gizli anahtarını taşıyorsunuz. Bahçenin büyüsünü koruyabilmemiz için, birlikte çalışmanız gerekiyor.' dedi. Meryem, 'Gizli anahtar mı?' diye sordu merakla. Peri, 'Evet, gizli anahtar sizin kardeşliğiniz, sevginiz ve yardımlaşmanız. Bu bahçede büyülü bir tohum saklı. Tohumun büyümesi ve bahçenin daha da güzel olması için, aranızdaki sevgi ve yardımlaşma olmazsa olmaz. Bunları her zaman canlı tutmalısınız.' diye açıkladı. Meryem, Hasan Ali'yi bulmak için ormana koştu. Hasan Ali, bir ağacın üzerinde sallanan bir salıncak yapmış ve mutlu bir şekilde sallanıyordu. 'Hasan Ali! Gel, sana çok önemli bir şey anlatacağım!' diye bağırdı Meryem. Hasan Ali, merakla sordu, 'Ne oldu?' Meryem, Çiçek Peri'sini ve büyülü tohumu anlattı. Hasan Ali, ilk başta inanmadı, ama Meryem'in heyecanlı sesi ve gözlerindeki parıltı onu ikna etti. 'Hadi o zaman, birlikte yapalım!' dedi Hasan Ali. Kardeşler, Peri'nin gösterdiği yere gittiler. Orada, parlak bir taşın altında, minik bir tohum buldular. Ama tohum, büyümek için yardım istiyordu. Meryem ve Hasan Ali, birlikte çalışarak, toprağı hazırladılar, tohumu ektiler ve ona düzenli olarak su verdiler. Ancak işler o kadar kolay değildi. Bazen aralarında ufak tefek tartışmalar oluyordu. Hasan Ali, tohumu fazla suladığında Meryem uyarıyordu. Meryem, tohumun çevresindeki otları temizlemekte zorlandığında, Hasan Ali ona yardım ediyordu. Bu süreçte aralarındaki kardeşlik daha da güçlendi, birbirlerine olan sevgileri arttı. Birbirlerine karşı sorumluluklarını yerine getiriyorlardı ve gerektiğinde birbirlerine yardım ederek, güçlüklerin üstesinden geliyordu. Bu olaylar sırasında, anne ve babaları da onlara yardım ediyor, onları destekliyordu. Aile birlikte vakit geçiriyor, doğanın güzelliklerini birlikte keşfediyordu. Ailece yaptıkları piknikler ve yürüyüşler, onları daha da yakınlaştırdı. Günler geçtikçe, tohum büyüdü. Önce küçük bir filiz, sonra da büyük bir çiçek oldu. Çiçeğin yaprakları, gökkuşağı renklerindeydi ve bahçeye olağanüstü bir güzellik katıyordu. Çiçek Peri'si, çok mutluydu. 'Meryem ve Hasan Ali, sizin yardımlaşmanız ve sevginiz sayesinde, bu bahçe daha da güzelleşti. Büyülü tohum, sadece sizin özverinizle büyüyebilirdi. Siz harika kardeşlersiniz!' dedi. Meryem ve Hasan Ali, birbirlerine sımsıkı sarıldılar. Büyülü bahçenin gizemini çözmüş, kardeşliklerinin gücünü keşfetmişlerdi. Yaz tatillerinin sonuna kadar, birlikte büyülü bahçeyi korudular. Tatil bittiğinde, evlerine dönerken, kalplerinde sevgi, yardımlaşma ve sorumluluk duygusuyla doluydular. Bu büyülü deneyim, kardeşlik bağlarını daha da güçlendirmişti. Ve her ikisi de, büyükannelerinin evinde geçen yaz tatillerini sonsuza dek unutmayacaklardı. O yıl ailecek çok güzel anılar biriktirmişlerdi. Bütün aile üyeleri birbirlerine olan sevgilerini ve saygılarını daha da artırmıştı. Artık biliyorlardı ki, kardeşlik, sevgi ve yardımlaşma, dünyanın en büyük büyülerinden biriydi. Her şeyin üstesinden gelebilecek bir güçtü. Mutlu sonlarının en büyük sırrı buydu.