Güneş, pırıl pırıl parlayan bir yaz günüydü. Meryem, en yakın arkadaşları Rana ve Bedia ile okuldan eve doğru yürüyordu. Okulda, 'En İyi Arkadaşlık Ödülü'nü kazanmışlardı ve bu yüzden çok mutluydular. 'Bakın, bu ödülü hep birlikte kazandık!' diye bağırdı Meryem, arkadaşlarına gösterişli kupalarını sallayarak. 'Evet, hep birlikte çok çalıştık ve birbirimize hep destek olduk' diye karşılık verdi Rana, gülümseyerek. Bedia da, 'Sizi çok seviyorum, en iyi arkadaşlarım!' diye ekledi. Üç arkadaş, yemyeşil bir ormanın kenarından geçerken, parlak, şimşek gibi çakan bir ışık gördüler. Merakları iyice kabardı. Işığın geldiği yere doğru yaklaştıklarında, ağaçların arasında gizlenmiş küçük, ahşap bir kapı fark ettiler. Kapıda, 'Sihirli Orman' yazıyordu. 'Burası ne olabilir?' diye fısıldadı Rana, heyecanla gözlerini büyütmüş. Meryem cesurca kapıyı itti ve üç arkadaş, kendilerini göz alıcı bir sihirli ormanın içinde buldular. Her yer rengarenk çiçeklerle, dev ağaçlarla ve ışıl ışıl böceklerle doluydu. Ormanın içinde ilerlerken, değişik hayvanlarla karşılaştılar. Sevimli bir sincap onlara fındık ikram etti, konuşan bir kuş onlara yol gösterdi, ve hatta minik bir ejderha, onlarla oyun oynadı. Ancak, yolculukları her zaman kolay değildi. Bir anda, karanlık bir bulut gökyüzünü kapladı ve şiddetli bir yağmur başladı. Üç arkadaş, büyük bir ağaç gövdesinin altına sığındılar. Yağmur durunca, yolun kaybolduğunu fark ettiler. 'Kayboldular!' diye fısıldadı Bedia korkuyla. 'Korkmayın!' diye bağırdı Meryem. 'Ben çözüm bulurum!' Meryem, derin bir nefes aldı. Annesinden öğrendiği eski bir büyü sözünü hatırladı. Gözlerini kapatarak, sözü fısıldadı. Bir anda, etrafları parlak bir ışıkla kaplandı ve Meryem'in ellerinde sihirli bir pusula belirdi. Pusula, doğru yolu gösteren ışıl ışıl bir ışık yayıyordu. 'Güzel! Şimdi yolumuzu bulabiliriz!' dedi Meryem, heyecanla. Üç arkadaş, pusulayı takip ederek ormanın derinliklerine doğru ilerlemeye devam ettiler. Yolculukları boyunca, birbirilerine destek oldular. Rana, zorlu engelleri aşmak için cesaretini gösterdi. Bedia, her zaman arkadaşlarını neşelendirdi ve onlara umut verdi. Meryem ise, bilgeliği ve sihirli yetenekleriyle arkadaşlarını korudu ve yol gösterdi. Birlikte hareket ettiler, paylaştılar ve birbirlerine yardım ettiler. Karşılıklı yardımlaşmaları sayesinde, birçok tehlikeyi atlattılar. Ormanın gizemli yaratıklarının tuzaklarından kurtuldular, karanlık mağaralardan geçtiler ve kayalık tepelerin üzerinden atladılar. Günlerce ormanda dolaştıktan sonra, nihayet sihirli ormanın çıkışını buldular. Ormanın dışına çıktıklarında, kendilerini okulun bahçesinde buldular. 'Geri döndük!' diye bağırdı Rana, sevinçten zıplayarak. 'Sihirli bir maceraydı!' diye ekledi Bedia, gülerek. Meryem de, 'Hep birlikte başardık!' diyerek arkadaşlarına sıkıca sarıldı. Üç arkadaş, deneyimlerinin ve birlikte geçirdikleri zamanın değerini anlamışlardı. Ormanın büyüsü, arkadaşlıklarının bağını daha da güçlendirmişti. Okulda, öğretmenleri onların maceralarını dinledi ve onlara arkadaşlık, yardımlaşma, cesaret ve paylaşımın önemini anlattı. Meryem, Rana ve Bedia, sihirli ormandaki deneyimlerini arkadaşlarıyla paylaştılar ve herkes bu macerayı çok sevdi. O günden sonra, üç arkadaş, her zaman birbirimize destek olmaya ve zor zamanlarda birbirlerine yardım etmeye yemin ettiler. 'Arkadaşlık, en değerli hazinedir!' dediler hep bir ağızdan. Ve böylece, Meryem'in sihirli orman macerası, arkadaşlığın gücünü ve önemini anlatan unutulmaz bir hikaye olarak kalplerinde yaşadı. Ve hepsi mutlu mesut yaşadılar.