Bir zamanlar, yemyeşil tepelerle çevrili, masmavi bir gölün kıyısında küçük bir köy vardı. Köyün en sevimli çocuğu, çimen gözlü, iyi kalpli Ömer Alp’ti. Ömer Alp, her zaman gülümser, herkese yardım eder, paylaşmayı severdi. Köy halkı onu çok severdi. Bir gün, köyün yaşlı bilgesi, garip bir haber getirdi. 'Gümüş Göl'ün suları çekiliyordu. Eskiden yemyeşil otlarla kaplı göl kıyısı şimdi çatlamış, kurak topraklardan oluşuyordu. Köylüler endişeliydi, çünkü gölün suları, tarlalarını sulayan tek kaynaktı. 'Eğer göl kurursa, bütün köy açlıktan ölecek' diye fısıldadılar birbirlerine. Ömer Alp, yaşlı bilgenin sözlerini duyar duymaz, gönlü buruk oldu. 'Ben bir şeyler yapmalıyım' diye düşündü. Ertesi gün, sepetiyle birlikte yola koyuldu. Gölün kenarındaki çalılıklara, yabani otlara baktı, susuzluktan kırılıp kuruyan bitkileri gördü. Kalbi sızladı. Yol boyunca, ihtiyacı olan herkese yardım etti; yorgun bir yolcuya su verdi, kaybolmuş bir kuzuyu annesine kavuşturdu, düşen bir yaşlı kadına el uzattı. Günlerce yol aldı Ömer Alp. Dağların ardında, gizli bir vadide, yaşlı bir kadınla karşılaştı. Kadının yüzü derin çizgilerle doluydu, ama gözleri ışıltılıydı. 'Senin kalbin temiz, Ömer Alp' dedi yaşlı kadın. 'Gümüş Göl'ün sırrını biliyorum. Gölün dibinde, büyülü bir taş var. Taş, gölün kalbi gibidir. Eğer bu taşı bulur ve gölün ortasına bırakırsan, göl tekrar eski haline dönecektir.' Yaşlı kadın, Ömer Alp'e gizli bir haritayı verdi. Harita, çok tehlikeli yerlerden geçmeyi gerektiriyordu: karanlık ormanlardan, kayalık dağlardan, derin vadilerden. Ama Ömer Alp korkmadı. Çünkü biliyordu ki, köyünün insanlarını kurtarması gerekiyordu. Cesurca yola koyuldu, haritayı takip ederek yolculuğuna devam etti. Yolculuğu boyunca birçok zorlukla karşılaştı. Aç kalma tehlikesiyle karşı karşıya kaldı, vahşi hayvanların saldırısından kurtulmak için mücadele etti, karanlık ormanlarda kayboldu, ama her seferinde umudunu kaybetmedi. Yol boyunca, yardım isteyen pek çok canlının yardımına koştu. Yine bir çok hayvan ile arkadaş oldu. Yine bir çok hayvana yardım etti. Yardım ettiği tüm canlılar ona yol boyunca yardımcı oldu ve yolculuğunu kolaylaştırdı. Örneğin, bir kurt ona en hızlı yolu gösterdi, bir tilki onu gizli tehlikelerden korudu, bir kartal da yükseklerden yolu gösterdi. Ömer Alp, karşılaştığı tüm canlılara şefkat gösterdi ve onlara yardım etmeyi ihmal etmedi. Bu da onun yolculuğunda ona güven veren ve ona güç veren önemli bir unsur haline geldi. Bu sayede yolculuğu daha az tehlikeli ve daha keyifli geçti. Sonunda, haritada belirtilen yere ulaştı. Derin bir mağaranın girişinde, büyük bir kapının önünde durdu. Kapıda, eski ve yıpranmış bir kilit vardı. Ömer Alp, cebindeki anahtarını kullanarak kilidi açtı. Anahtarın üzerine küçük bir meşe yaprağı işlenmişti, bu da Ömer Alp’in yardım ettiği ve arkadaş olduğu hayvanların ona yol boyunca verdikleri bir hediye idi. Ömer Alp mağaraya girdi. Karanlık ve soğuktu ama Ömer Alp korkmadı. Yüreğindeki umut ışığı, yolunu aydınlatıyordu. Mağaranın derinliklerinde, büyülü taşı buldu. Parıldayan, gümüş bir taştı. Ömer Alp, taşı dikkatlice aldı ve gölün kıyısına döndü. Gölün ortasına taşı bıraktığında, büyülü bir ışık parladı. Göl, eski haline dönmeye başladı. Su seviyesi yükseliyordu, çatlamış topraklar yeşermeye başladı. Köylüler sevinçten ağlıyorlardı. Ömer Alp, köyünün kurtarıcısı olmuştu. Ömer Alp'in hikayesi, köyde nesilden nesile aktarıldı. Çocuklar, Ömer Alp'in cesaretini, iyiliğini ve paylaşmayı sevmesini öğrendiler. Herkes, Ömer Alp gibi olmak isterdi. Çünkü herkes bilirdi ki, insanlara yardım etmek ve paylaşmak güzeldir. Ve Ömer Alp, kalbindeki sevgi ve merhametle, köyünü sonsuza kadar korudu.