Ömer Asaf, parlak mavi, elektrikli BMW'sini çok severdi. 'Büyük Gökkuşağı' diye adlandırdığı bu araba, sadece elektrikle çalışır, hiç egzoz dumanı çıkarmaz ve inanılmaz hızlıydı! Ömer Asaf, her fırsatta Büyük Gökkuşağı'yla şehir dışına kaçar, yeni yerler keşfederdi. Bir gün, eski bir haritayı buldu. Haritada, gizemli bir ada gösteriliyordu; Gökkuşağı Adası! Haritada, adanın rengarenk çiçeklerle, şelalelerle ve hiç görülmemiş hayvanlarla dolu olduğu yazıyordu. Ömer Asaf, heyecanla Büyük Gökkuşağı'nı şarj etti ve yola koyuldu. Yolculuk uzun ve maceralıydı. Büyük Gökkuşağı, tepelerden yukarı tırmanıp vadilerden aşağı indi. Ömer Asaf, yol boyunca birçok hayvanla karşılaştı. Sevimli sincaplar, ağaçtan ağaca atlayarak ona eşlik ettiler; şakalar yapan tilkiler yoldan geçen araçlara numaralar yaptılar. Ömer Asaf, Büyük Gökkuşağı'nın sessiz ve temiz çalışmasına hayran kalarak, doğanın güzelliğinin tadını çıkardı. Yolda, yaşlı bir kadınla karşılaştı. Kadın, 'Küçük dostum, Gökkuşağı Adası'na gitmek tehlikelidir. Adada kötü kalpli bir yaratık yaşar.' diye uyardı. Ancak, Ömer Asaf cesurdu. 'Teşekkür ederim teyze, ama ben yine de gitmeliyim. Gökkuşağı Adası'nı kendi gözlerimle görmek istiyorum' dedi. Sonunda Gökkuşağı Adası'na ulaştı. Ada, haritada gösterildiği gibi gerçekten de muhteşemdi! Rengarenk çiçekler her yerde açmıştı, şelaleler gökyüzüne doğru yükseliyordu ve tuhaf, sevimli hayvanlar etrafta koşuşturuyordu. Ancak, adanın derinliklerinde karanlık bir mağara vardı. Yaşlı kadının söylediği kötü yaratık, muhtemelen bu mağarada yaşıyordu. Ömer Asaf, cesaretini toplayıp mağaraya girdi. Mağara karanlıktı ama Büyük Gökkuşağı'nın farları her yeri aydınlatıyordu. Derinlere indikçe, tuhaf sesler duymaya başladı. Sonunda, büyük bir yaratıkla karşılaştı. Yaratık korkunç görünüyordu ama Ömer Asaf korkmadı. 'Merhaba' dedi. 'Seni rahatsız etmek istemem ama bu adada ne yapıyorsun?' Yaratık konuştu, 'Ben, Gökkuşağı Adası'nın koruyucusuyum. Ama yalnızım, üzgünüm. Beni kimse anlamıyor' dedi hüzünlü bir sesle. Ömer Asaf, yaratığın aslında yalnız ve üzgün olduğunu anladı. 'Ben seni anlıyorum' dedi Ömer Asaf. 'Yalnızlık kötü bir şey. Ama sen çok güçlü ve özel bir yaratıksın. Bu adayı koruyorsun, doğayı seviyorsun ve çok değerlisin.' Ömer Asaf, yaratıkla saatlerce konuştu. Yaratığın hikayesini dinledi, onunla oyunlar oynadı. Yaratık, Ömer Asaf'ın dostluğundan çok mutlu oldu. 'Seninle konuştuğum için çok mutluyum. Çok teşekkür ederim' dedi yaratık. 'Artık yalnız değilim' dedi. Ömer Asaf, Büyük Gökkuşağı'yla adayı dolaşmaya devam etti. Adanın sakinleri ile tanıştı, onlara yardım etti ve adanın güzelliğini doyasıya yaşadı. Ömer Asaf o gece adada geçirdi. Sabah, Büyük Gökkuşağı'na binip adadan ayrılmadan önce, yaratık ona güzel bir çiçek verdi. 'Bunu unutma' dedi. 'Her zaman arkadaş olacağız.' Ömer Asaf eve döndüğünde, macerasını herkese anlattı. Herkes onun cesaretine ve dostluğuna hayran kaldı. Ömer Asaf, Gökkuşağı Adası macerasından çok şey öğrendi. Yalnızlığın ne kadar kötü bir şey olduğunu, dostluğun ise her şeyin üstesinden gelebileceğini anladı. Ve en önemlisi, herkesin, hatta görünüşte korkutucu olanların bile, sevilmeye ve anlaşılmaya ihtiyacı olduğunu öğrendi. Ömer Asaf, Büyük Gökkuşağı'na binip yeni maceralara hazırlanarak yine yola koyuldu. Çünkü biliyordu ki, dünyada keşfedilecek daha çok yer ve arkadaş edinilecek çok insan vardı. Ve her zaman, Büyük Gökkuşağı onun en sadık arkadaşı olacaktı.