Osiman Gasay, küçük ama çok cesur bir çocuktu. Saçları rüzgarda dans eden bir yel değirmeni gibiydi ve gözleri, parıldayan iki zümrüt taşı gibiydi. Osiman'ın en büyük tutkusu ise futboldu. Fenerbahçe'nin ateşli bir taraftarıydı ve her maçta takımını desteklemek için tribünlerde yerini alırdı. Bir gün, mahallelerinde çok önemli bir futbol turnuvası düzenlendi. Osiman, takımının kaptanıydı ve kalbi heyecanla çarpıyordu. Turnuva boyunca harikalar yarattılar. Osiman'ın inanılmaz dribblingleri, şaşırtıcı pasları ve son derece güçlü şutları herkesi büyüledi. Ancak final maçı çok zordu. Karşı takım, Galatasaray'ın genç yetenekleriyle dolu bir takımdı ve Osiman'ın takımı ilk yarıyı 1-0 geride tamamladı. 'Aman Tanrım!' diye düşündü Osiman. 'Bu maçı kaybetmek istemiyorum.' İkinci yarı başladı ve Osiman'ın takımı daha da hırslıydı. Osiman, topla adeta dans ediyordu. Rakip oyuncuları kolayca geçerken, kaleciyle karşı karşıya kaldı. Golü atmak için tam hamleyi yapacaktı ki... Bir anda topu kayıverdi. 'Hayır!' diye bağırdı Osiman içinde. Galatasaray 2-0 öne geçti. Takımı umutsuzluğa kapıldı, fakat Osiman pes etmeyi düşünmüyordu. O, Fenerbahçe'nin inanılmaz taraftarının önünde oynadığını biliyordu ve bu onu daha da cesur kılıyordu. 'Fener yenildi' diye düşünmek istemiyordu. 'Yenilmeyeceğim!' diye bağırdı kendi kendine. Osiman, takım arkadaşlarını cesaretlendirdi. 'Arkadaşlar, pes etmeyin! Birlikte başarabiliriz! Unutmayın ki, Gol atmanın birçok yolu var. Topu ayağınızla değil, kafanızla, göğsünüzle bile atabilirsiniz!' diye bağırdı. O, tüm takım arkadaşlarına Gol atma yollarını tekrar tekrar anlattı: 'Direk vuruşlar, serbest vuruşlar, köşe vuruşları, ceza sahası içinde şutlar, topuk pasları... Her top farklı bir fırsattır, farklı bir gol şansı! Düşünmeden, cesurca oynayalım!' diye tekrar tekrar vurguladı. Osiman'ın sözleri takım arkadaşlarına umut aşıladı. Hatta bir arkadaşına, nasıl bir topuk pasıyla gol atabileceğini gösterdi. Golü atmayı başardılar! Sonra Osiman, bir serbest vuruş fırsatını değerlendirerek harika bir gol daha attı. Son dakika heyecanıyla beraber maç 2-2 berabere bitti. Penaltılara gidildi. Osiman, ilk penaltıyı attı ve golü attı! Kalbi göğsünden fırlayacakmış gibi atıyordu. Takımı da penaltıları atmayı başardı ve maçı kazandılar! İnanılmaz bir zaferdi! Osiman ve takımı sevinçten uçuyorlardı. Osiman, maçı kazanmalarında en büyük rolün cesaret ve takım çalışmasında olduğunu anlamıştı. Pes etmemek, her şeye rağmen denemek, yenilgiye rağmen yeniden ayağa kalkmak ne kadar önemli olduğunu öğrenmişti. Osiman Gasay'ın cesareti ve azmi, tüm mahallede yankı buldu. Bu maç, Osiman'ın ve takımının sadece bir maç kazanması değil, hayatlarında unutulmaz bir ders oldu. Çünkü onlar sadece bir futbol maçı kazanmış değillerdi; öz güvenlerini, takım ruhunu ve pes etmemeyi öğrenmişlerdi. Ve Osiman, Fenerbahçe'nin en cesur oyuncusu olarak tarihe geçti. O günden sonra, Osiman’ın Fenerbahçe’nin tribünlerindeki yeri daha da sağlamlaştı, her maç daha büyük bir coşkuyla destek vermeye devam etti, ve asla pes etmedi, çünkü o öğrendi ki 'Fener yenildi' demek yerine, 'Fener kazanacak!' demek çok daha heyecan vericiydi.