Oyucak, yedi yaşında, parlak gözleri ve dağınık kahverengi saçlarıyla sevimli bir çocuktu. En sevdiği şey, oyuncaklarıyla oynamaktı. Onun için her oyuncak bir arkadaş, bir dosttu. Fakat Oyucak, oyuncaklarını düzenli tutmakta pek başarılı değildi. Odasındaki oyuncaklar, sanki bir kasırga geçmişti gibi her yere dağılmıştı; oyuncak arabalar, pelüş ayılar, Lego parçaları… her yerdeydi! Annesi, defalarca 'Oyucak, oyuncaklarını toplamanı istiyorum. Dağınıklık tehlikeli olabilir!' diye uyarıda bulunmuştu ama Oyucak, her zaman 'Şimdi değil anne, birazdan!' diye cevap vermişti. Bir akşam, Oyucak oyuncağını aradı aradı bulamadı. En sevdiği oyuncak robotu, ‘Kapital Kaptan’ kayıptı. Odasını alt üst etti ama bulamadı. Üzüntüden gözyaşları gözlerinde belirdi. Tam o anda, odasındaki eski dolabın arkasından garip bir ışık yayıldığını gördü. Korkmasına rağmen, merakı onu o ışığa doğru çekti. Dolabın arkasındaki duvara doğru yaklaştığında, duvarın bir bölümünün açılıp bir tünel gibi bir yer oluşturduğunu fark etti. Tünel, parlak, mistik bir ışıkla parıldıyordu. Oyucak tereddüt etti, ama kayıp robotunu bulma umuduyla tünel içine girdi. Karanlık tünel sonsuza dek uzanıyormuş gibi hissettirdi Oyucak’a. Duvarlardan garip sesler geliyordu; fısıltılar, hışırtılar… Oyucak korkuyla titredi ama geri dönmeyi düşünmedi bile. Bir süre sonra tünelin sonuna ulaştı ve kendisini olağanüstü bir yerde buldu: Kayıp Oyuncak Diyarı. Her yer, her türlü oyuncakla doluydu. Dev oyuncak ayılar, uçan oyuncak uçaklar, konuşan oyuncak bebekler… Ama tüm oyuncaklar üzgün ve kirliydi. Oyucak, bir oyuncak askerin 'Burada her şey çok karışık ve kimse oyuncaklarına iyi bakmıyor. Bu yüzden oyuncaklar hep kayboluyor' diye fısıldadığını duydu. Diyarda uzun süre dolaştıktan sonra, büyük bir oyuncak kalesinin önüne geldi. Kaleden çıkan bir oyuncak ejderha, 'Kimsin sen? Buraya nasıl geldin?' diye sordu sert bir sesle. Oyucak, korkmasına rağmen cesurca 'Ben Oyucak, kayıp robotumu arıyorum' dedi. Ejderha gülümsedi, 'Robotunu bulabilirsin ama önce burayı düzenlemen gerekiyor. Burası, düzensizliğin büyüsüne kapılmış bir yer ve sadece düzenli ve temiz bir dünya yeniden oyuncakların huzur bulmasını sağlar.' Oyucak, ejderhanın sözlerini ciddiye aldı. Kayıp oyuncakların ve unutulmuş oyuncakların düzenini sağlamak için çalışmaya başladı. Diğer oyuncaklarla birlikte, bütün oyuncakları türlerine göre ayırdı, kirli olanları temizledi, kırık olanları onardı. Saatlerce çalıştılar. Oyucak'ın azmi ve özenli çalışmasıyla, Kayıp Oyuncak Diyarı yeniden düzenlendi, temizlendi, ve eski güzel günlerine döndü. Diyar düzenlendikten sonra, Oyucak kendi robotunu buldu. Robot, parlak ve tertemiz bir haldeydi. Oyucak çok mutlu oldu ve robotuna sımsıkı sarıldı. Oyuncak ejderha, Oyucak’a teşekkür etti ve 'Düzeni sağladığın için teşekkür ederim Oyucak. Senin sayesinde biz tekrar mutluyuz!' dedi. Sonra Oyucak’ı kendi dünyasına geri gönderdi. Oyucak, kendi odasında uyandı. Dolabın arkasındaki tünel yok olmuştu. Robotu, yatağının yanında duruyordu. Oyucak, yaşadıklarının bir rüya olup olmadığını merak etti ama odasını temiz ve düzenli bulduğunda, her şeyin gerçek olduğunu anladı. O günden sonra, Oyucak oyuncaklarına çok daha iyi bakmaya başladı. Odasını düzenli tuttu ve her oyuncağını özenle muhafaza etti. Çünkü artık biliyordu ki, oyuncaklara iyi bakmak, onları korumak ve düzenli tutmak, onların mutlu olmasını ve kaybolmamalarını sağlayan en önemli şeydi. Ve unutmamak gerekir ki, temiz bir oda, mutlu bir çocuk demektir!