Arya, Güneş Krallığı'nın güzel prensesiydi. Altın saçları güneş ışığı gibi parıldar, gözleri ise gece göğünün derin mavisini andırırdı. Ama Arya'nın bir sorunu vardı: Ailesinin sözünü dinlemeyi pek sevmezdi. 'Ben büyüdüm, kendi kararlarımı kendim verebilirim!' derdi sık sık. Bu yüzden sık sık başı belaya girerdi. Bir gün, Kraliyet Bahçesi'nde yeni bir oyun keşfetti Arya. Bahçenin en yüksek kulesinin tepesine tırmanıp, yıldızları yakından izlemekti. Annesi Kraliçe Elara ve babası Kral Theron, 'Gece karanlık, tehlikeli olabilir, Arya. Yukarı çıkmamanı rica ediyoruz.' demişlerdi. Ama Arya, 'Sizi dinlemesem ne olur?' diye düşündü. Kendi kendine, 'Yıldızlar çok güzel görünüyor, çok merak ediyorum!' diye mırıldandı ve kuleye tırmanmaya başladı. Kule, tahmin ettiğinden çok daha yüksekti. Tırmanırken birkaç kez düşecek gibi oldu. Ama Arya inadından vazgeçmedi. Sonunda en tepeye ulaştığında, gökyüzünde binlerce yıldız parıldıyordu. O kadar büyülendiler ki Arya, zamanın nasıl geçtiğini anlamadı. Ama sonra fark etti ki, hava kararlamıştı ve kuledeki merdivenler artık görünmüyor, yolunu kaybetmişti. Korkudan titremeye başladı Arya. Bağırdı, çağırdı ama kimse duymadı. 'Keşke annemi ve babamı dinleseydim!' diye düşündü üzgünce. 'Şimdi yalnızım ve korkuyorum.' Hava iyice soğumuş, rüzgar esiyordu. Gözyaşları yanağından süzülmeye başladı. 'Ben ne kadar aptalım!' diye iç geçirdi. 'Benim için endişeleniyorlar ve ben onları dinlemiyorum.' Birden, uzaktan bir ışık gördü. Umutla o tarafa doğru yürüdü. Işık yaklaştıkça, bir köylü çocuğunun elindeki fener olduğunu fark etti. Çocuk, Arya'nın korktuğunu görünce yanına yaklaştı ve sordu, 'Prenses Arya, neden buradasınız? Çok geç oldu!' Arya, olanları anlattı. Köylü çocuğu, Arya'yı güvenli bir şekilde kulelerden aşağı indirdi. Köylü çocuğu, Arya'yı saraya kadar güvenle götürdü. Saraya döndüğünde, Kraliçe Elara ve Kral Theron çok telaşlanmışlardı. Arya'yı kucaklayıp sarıldılar. Arya, annesinin ve babasının yüzündeki endişeyi görünce çok üzüldü. 'Çok özür dilerim, anne ve baba,' dedi Arya, sesinde pişmanlık vardı. 'Sizi dinlememeliydim. Çok korktum.' Kral Theron ve Kraliçe Elara, kızlarını bağrlarına bastılar. 'Arya, canım kızım,' dedi Kraliçe Elara, 'seni çok seviyoruz ve senin için endişeleniyoruz. Bizim sözümüzü dinlemediğin için kızgın değiliz, ama bir daha böyle tehlikeli bir şey yapmamanı rica ediyoruz. Biz senin her zaman en iyisini istiyoruz. Senin için hepimiz endişelendik.' Kral Theron da ekledi, 'Seni ne kadar çok sevdiğimizi bilmeni istiyoruz, kızım. Bazen seni küçük görüyor olabiliriz ama sana her zaman güvenliğin için dikkatli olmanı söylüyoruz. Bize güvenmeni ve sözümüzü dinlemen gerektiğini bilmeni istiyoruz. Seni çok seviyoruz.' Arya, ailesinin sözlerini dikkatle dinledi. Onların sevgisini ve endişesini anladı. O günden sonra, Arya daha dikkatli ve itaatkâr bir prenses oldu. Hala meraklıydı ve maceraları severdi, ama artık ailesinin uyarılarını dikkate almayı ve onların sözünü dinlemeyi öğrendi. Ailesinin her zaman kendi iyiliğini istediğini biliyordu. Ve böylece Arya, ailesi ve halkı ile mutlu bir şekilde yaşadı. Her gece yıldızlara baktığında, bu macerasını hatırlar ve ailesinin ne kadar çok sevdiğini hissederdi. Bu tecrübe, Arya'ya hayatının en önemli dersini öğretmişti: Ailenin sözü, her zaman en doğru olanıdır. Arya'nın hikayesi, tüm çocuklara ailelerinin sevgisinin ve sözünün önemini hatırlatır. Aileler, çocuklarının en iyi arkadaşları ve koruyucularıdır ve onların her zaman en iyi niyetlerini taşırlar. Çocuklar, ailelerinin sözlerini dinleyerek ve onlara güvenerek, kendilerini ve ailelerini korumayı öğrenirler. Ve böylece, Güneş Krallığı'nda, prenses Arya'nın hikayesi nesilden nesile aktarıldı, ailelerin sözünün önemini ve sevginin gücünü anlatmaya devam etti. Ailelerin çocuklarına olan sevgisi, dünyanın en büyük mucizesiydi ve çocuklar bunu her zaman hatırlamalıydı.