Yüksek bir kulede, güneşin altın ışınlarının vurduğu uzun, parlak saçlarıyla Rapunzel yaşıyordu. Saçları, yıllarca özenle uzatılmış, yere kadar uzanan, altın gibi parıldayan bir şelaleydi. Kötü kalpli Gothel adındaki bir cadı, Rapunzel'i büyülü bir çiçekten elde ettiği sihirli güç sayesinde bu kuleye hapsetmişti. 'Burada kalacaksın, küçük kız' diye mırıldanmıştı Gothel, 'güzelliğin ve sihrin sadece bana ait olmalı!' Rapunzel, günlerini yalnız geçirerek, pencereden dışarı bakarak geçiriyordu. Bir gün, kule yakınlarından geçen bir prensin atının kişnemesini duydu. 'Ne güzel bir ses!' diye düşündü Rapunzel. Kulenin dibinde yakışıklı bir genç gördü. Prens, Rapunzel'in saçlarının altın rengi ışıldamasını görünce büyülenmiş gibiydi. O güne kadar hiç böyle bir güzellik görmemişti. Prens, her gün kuleye gelir, Rapunzel’e şarkılar söyler, masallar anlatırdı. Rapunzel, prensin hikayelerini ve şarkılarını can kulağıyla dinler, onun nazik ses tonuna kapılırdı. Günler haftalara, haftalar aylara dönüştü. Rapunzel ile prens, her buluşmalarında birbirlerine daha çok bağlanıyorlardı. Prensin anlatımları, Rapunzel'in hayal dünyasını genişletiyordu. Rapunzel, prensin anlattığı dünyanın güzelliğini düşünerek günlerini daha az sıkıntılı geçiriyordu. Prens ise Rapunzel'in masum güzelliği ve naifliği karşısında hayran kalmıştı. İkisinin arasında, dünyanın kötülüklerinden uzak, saf bir aşk filizleniyordu. Bu aşk, kule duvarlarını aşarak büyüyordu, iki genç yüreğin umuduna dönüşüyordu. Bir gün, prens Rapunzel'e bir plan önerdi: 'Gothel'in seni buradan sonsuza dek esir etmesine izin veremeyiz. Kaçmalıyız!' dedi. Rapunzel korkmuştu ama prensin cesareti ona da cesaret veriyordu. 'Nasıl yapacağız?' diye sordu titrek bir sesle. Prens, bir ip merdiven yapmaya karar verdiler. Uzun ve güçlü bir ip merdiven, bu kaçış planlarının en önemli parçasıydı. Rapunzel'in uzun saçları, bu merdivenin temelini oluşturacaktı. Gece, Gothel uykuya dalınca, prens yavaşça ip merdiveni, Rapunzel'in saçlarına bağladı. İp merdiven, yüksek kulelerden aşağı uzandı. Rapunzel, prensin elini sıkıca tuttu. Yavaşça, dikkatlice aşağı indi. Her adımda, Gothel'in yakalamaları endişesini hissediyordu ama prensin cesareti ve güçlü tutuşu ona destek oldu. En alt basamağa ulaştıklarında, prensin atının üzerinde birlikte kaçtılar. Gothel'in öfkeli çığlıklarını duyuyorlardı ama arkalarına bakmadan, oradan uzaklaşıyorlardı. Yüksek kule, geride kalmıştı. Kötü cadının sihirli gücü, aşk ve cesaretin karşısında yenilmişti. Rapunzel, yıllarca hapsedildiği kuleyi sonsuza dek geride bırakarak, hayatının yeni bir sayfasını açıyordu. Uzun ve zorlu bir yolculuktan sonra, prensin ülkesine vardılar. Prens, Rapunzel'i ailesiyle tanıştırdı. Rapunzel'in güzelliği ve neşesi, herkesin gönlünü fethetti. Prens ve Rapunzel, mutlu bir şekilde evlendiler. Uzun saçlarını ördüler, ve hayatları boyunca, herkesin hayran kalacağı, mutlu bir çift olarak yaşadılar. Kötü cadı ise, kaçtı ve bir daha asla görünmedi. Rapunzel ve prensin hikayesi, aşkın, cesaretin ve sabrın her zaman kötülüğe karşı galip geleceğini gösteriyordu. Bu hikayeden öğrendiğimiz en önemli şey, asla umudunuzu kaybetmemeniz gerektiğidir. Zorluklarla karşılaştığınızda, cesaretiniz ve sabrınızla her şeyi başarabilirsiniz. Aşk, size güç verecek, cesaretiniz, sizi zafere ulaştıracaktır. Her zaman iyiliğin ve sevginin galip geleceğine inanın. Rapunzel'in uzun yolculuğu, asla umutsuzluğa kapılmamanın, her zaman hayallerinizin peşinden gitmenin önemini bize göstermektedir.