Bir zamanlar, Gülümser Vadisi'nde, neşeli kahkahalarıyla ünlü iki kardeş yaşarmış: Rümeysa ve Zeynep. Rümeysa, cesur ve maceracı, Zeynep ise zeki ve kurnaz bir kızdı. Bir gün, krallığın en önemli günü olan, yıllık 'Gül Festivali' hazırlıkları sırasında, kraliyet sarayından garip bir haber geldi. Prens Pamuk, kaybolmuştu! Prens Pamuk, neşeli ve biraz da sakarlığıyla tanınan, herkesin sevdiği bir prensti. Haber yayılır yayılmaz, tüm vadi karıştı. Kimse prensin nerede olduğunu bilmiyordu. Kraliçe, kahroldu. 'Kim prensimi bulursa, ona tüm krallığın en büyük hazinesini vereceğim!' diye ilan etti. Rümeysa ve Zeynep, bu duyuruya heyecanla kulak verdiler. Macera için yanıp tutuşuyorlardı. 'Biz bulacağız Zeynep!' dedi Rümeysa, gözleri parıltıyla dolu. 'Ama nasıl?' diye sordu Zeynep. 'Prensin izini sürmeliyiz,' dedi Rümeysa, 'Ama önce bir plan yapmalıyız.' İki kardeş, akıl danışarak bir plan kurdular. İlk olarak, prensin son görüldüğü yer olan Kraliyet Bahçesi'ne gitmeye karar verdiler. Bahçede, prensin sevdiği pembe gül çalılarının yanına küçük bir not düşmüştü: 'Büyük bir maceraya atıldım! Beni aramayın, kendim dönerim! Pamuk'. Not, prensin kendi eliyle yazılmıştı, fakat garip bir şey vardı; notun altına çizilmiş komik bir çizim: 'Şişman bir ejderhayla güreştim ve kazandım!' Rümeysa ve Zeynep, bu çizimde bir ip ucu gördüler. Prensin 'şişman ejderha' dediği şey, aslında vadinin ünlü, ama oldukça uysal dev kaplumbağası olabilirdi. Hemen dev kaplumbağanın yaşadığı, vadinin en derin mağarasına doğru yola koyuldular. Yol boyunca, komik engellerle karşılaştılar. Örneğin, konuşan bir ağaç, 'İlerlemeden önce bana bir şaka anlatın!' diye bağırdı. Zeynep, en sevdiği şakayı anlattı, ağaç kahkahadan yerinde zıpladı ve yol açtı. Bir başka engelde ise, şakayla karışık bir bilmece çözmek zorunda kaldılar. Zeynep'in zekası sayesinde, bu engelleri de kolayca aştılar. Sonunda, dev kaplumbağanın mağarasına ulaştılar. Kaplumbağanın yanında, mutlu bir şekilde uyuyan prens Pamuk vardı. Prens, dev kaplumbağa ile 'güreşirken' yanlışlıkla uyuyakalmıştı. Rümeysa ve Zeynep, onu uyandırdı. Prens, çok sevindi. 'Sizleri nasıl bulacağımı düşünüyordum!' dedi. 'Bir anda kendimi burada buldum.' Rümeysa ve Zeynep, prens Pamuk'u saraya geri götürdüler. Kraliçe, kızların cesaretinden ve zekasından çok etkilendi. 'Sizi ödüllendirmekten onur duyarım' dedi. Kraliçe, kızlara, krallığın en büyük hazinesini verdi: sihirli bir gül bahçesi, her yıl yüzlerce yeni gül açan ve sonsuza dek güzel kalan bir bahçe! Fakat Rümeysa ve Zeynep, hazineden daha önemli bir şeye sahip olduklarını biliyorlardı: birbirlerine olan sevgi ve cesaretleri. Ve tabii ki, prens Pamuk'la olan yeni dostlukları. Bu macera, Rümeysa ve Zeynep'in hayatlarının en unutulmaz anlarından biri oldu. Ve Gülümser Vadisi'nde, cesur ve zeki kız kardeşlerin hikayesi, nesilden nesile aktarıldı. Çünkü onların hikayesi, sadece bir macera değildi; cesaretin, zekanın ve dostluğun gücünü gösteren bir masaldı. Hatta, yıllık Gül Festivali'nde, Rümeysa ve Zeynep'in hikayesi, özel bir gösteri olarak sergilenir oldu. Ve her yıl, çocuklar bu hikayeyi dinler, kahkahalarla ve hayranlıkla dolu bir şekilde maceraya ortak olurdu.