Rüzgar Efe, adı gibi yaramaz ve cesur bir çocuktu. Gözleri hep yeni maceralar arar, ayakları ise onu o maceralara götürmek için sabırsızlanırdı. Yaşadığı küçük köy, çevresindeki yüksek dağlar ve derin ormanlarla çevriliydi. Köy okuluna her gittiğinde, pencereden görünen sisli dağların ardında neler saklı olduğunu düşünür, dersleri bile dinlemeyi unuturdu. 'Bir gün o dağlara tırmanacağım!' diye sık sık söylerdi arkadaşlarına. Bir gün, okuldan dönerken alışılmadık bir ses duydu. Sık bir ormanın içinden gelen hırıltılı bir ses… Merakı onu ormana doğru sürükledi. Derinlere doğru ilerlerken, kocaman bir mağaranın ağzını gördü. Kalbi hızlı hızlı çarpıyordu. Cesaretiyle gurur duyarak mağaraya girdi. Mağara karanlıktı ama Rüzgar Efe, cebindeki küçük fenerini yakarak yolunu aydınlattı. İlerledikçe, mağaranın duvarlarında garip şekiller, çizimler gördü. Bazıları ejderhaları andırıyordu. Sonunda mağaranın derinliklerine ulaştığında, karşısında devasa bir yuva buldu. Yuvanın içinde, çeşitli renklerde birkaç parlak, pırıl pırıl ejderha yumurtası vardı! Birdenbire, büyük bir gürültü duyuldu. Mağaranın girişinden korkunç bir ejderha çıktı. Ejderha, kızgın ve öfkeli gözlerle Rüzgar Efe’ye baktı. Rüzgar Efe korkmadı, 'Merhaba!' diye seslendi. 'Ben Rüzgar Efeyim. Bu yumurtaları gördüm ve çok güzel buldum.' dedi. Ejderha, beklenmedik bir şekilde yumuşak bir sesle konuştu, 'Benim yumurtalarım bunlar, küçük dostum. Kış yaklaştığı için onları güvenli bir yere taşımam gerekiyor. Ama bir sorun var; yumurtaları taşıyacak gücüm kalmadı. Hastayım.' diye açıklama yaptı. Rüzgar Efe, Ejderhanın durumuna üzüldü. 'Yardım edebilirim!' dedi hemen. 'Seni ve yumurtalarını güvenli bir yere götürebilirim. Okulda öğrendiğim birçok şey var. Coğrafya dersinde dağ yollarını öğrendim. Bilimin birçok faydası var. Öğretmenim, yardımlaşmanın önemini de her zaman vurguluyor.' Rüzgar Efe, ejderha yumurtalarını dikkatlice bir sepete koydu ve ejderhanın da yardımını alarak birlikte güvenli bir yere doğru yola koyuldular. Yolculuk uzun ve zorluydu. Rüzgar Efe, ejderhanın sağlığı hakkında endişelenirken, coğrafyada öğrendiği dağ patikalarından faydalanarak en güvenli ve en kısa yolu bulmaya çalıştı. Ejderha, Rüzgar Efe'nin cesaretinden ve bilgisinden etkilendi. Nihayet güvenli bir mağaraya ulaştılar. Rüzgar Efe, ejderhanın yumurtalarını rahatça yerleştirdi ve ejderhanın iyileşmesi için gerekenleri aramaya koyuldu. Okulda öğrendiklerini kullanarak, bitkilerden ve otlardan şifalı bir merhem hazırladı. Ejderha merhemi içtikten sonra kendisini çok daha iyi hissetti. Günler sonra, ejderha tamamen iyileşti. 'Sana çok teşekkür ederim, küçük dostum' dedi Rüzgar Efe’ye. 'Sen benim en iyi dostumsun. Cesaretin ve okulda öğrendiklerin sayesinde hayatta kaldım. Bu yumurtalardan çıkan yavrular, bir gün senin dostun olacak.' Ejderha, minnettarlığını göstermek için Rüzgar Efe'ye parlak bir ejderha pulu verdi. Rüzgar Efe, mutlu ve gururlu bir şekilde köyüne döndü. Macerasını herkese anlattı. Artık, sadece yaramaz ve cesur bir çocuk değildi; aynı zamanda cesur, yardımsever ve bilgili bir çocuktu. Okulda öğrendiklerinin hayatında ne kadar önemli olduğunu anlamıştı. 'Okulda öğrendiklerimiz sadece kitaplarda kalmaz, hayatımızın her alanında bize yardımcı olur.' diye düşünüyordu. Ve Rüzgar Efe, dağların ardındaki yeni maceraları bekliyordu. Ancak bu kez, daha bilge ve daha hazırlıklıydı. O artık sadece bir çocuk değildi; bir kahramandı. Köy halkı, Rüzgar Efe'nin cesaretini ve bilgeliğini kutladı. Ejderhanın ona verdiği parlak pul, Rüzgar Efe'nin en değerli hazinesi oldu. Ancak bu puldan daha değerli olan, yardımlaşmanın, dostluğun ve okulda öğrendiklerinin gücünü öğrenmesiydi. Herkes, Rüzgar Efe’nin hikayesini uzun yıllar anlatacaktı. Bu hikaye, köyde yaşayan diğer çocuklara okumanın, öğrenmenin ve yardımlaşmanın önemini öğretti.