Rüzgar, küçük ama cesur bir çocuktu. Saçları rüzgarın estirdiği gibi savrulur, gözleri ise derin bir mavinin içinde parıldardı. Yaşadığı Mutluk Şehri, gökyüzüne uzanan devasa binaları ve rengarenk ışıklarıyla göz kamaştırıcıydı, ama şehrin eteklerinde, karanlık ve gizemli bir orman yatıyordu. Bu ormanın kalbinde, efsanelerde anlatılan Gölge Ejderhası yaşardı; korkunç bir yaratık, geceleri şehrin üzerine karanlık bir gölge düşürürdü. Bir gün, Rüzgar'ın en yakın arkadaşı, küçük ve sevimli bir kedi olan Pırtı, ormana doğru kaçtı. Rüzgar, Pırtı'yı kurtarmak için korkusuna rağmen ormana girmeye karar verdi. Ormanın içinde, her adımda yeni bir korkuyla karşılaştı. Dev ağaçların gölgeleri ürkütücü şekiller alıyor, dallardan garip sesler geliyordu. 'Aman Tanrım!' diye düşündü Rüzgar, ama Pırtı'yı düşündüğünde cesareti yerine geldi. Derinlere indikçe, ormanın karanlığı daha da yoğunlaştı. Bir anda, önünde kocaman bir uçurum belirdi. Rüzgar, ürpererek geriye doğru bir adım attı, ama Pırtı'nın sesi, uçurumun dibinden yükseldi. 'Rüzgar! Yardım et!' Rüzgar, 'Ne olursa olsun, seni kurtaracağım!' diye bağırdı. Uçurumun kenarındaki ince bir köprüye tutundu, altındaki karanlık uçsuz bucaksızdı. Yüreği küt küt çarpıyordu, ama Pırtı'nın çığlıkları ona güç veriyordu. Köprü, eskimiş ve tehlikeliydi. Her adımda, tahtaların çatırdayışını duyuyordu. Bir anda, köprü sallandı, Rüzgar dengesini kaybetti. 'Tutacağım!' diye bağırdı, elleriyle köprüye sıkıca tutunarak. Zorlukla kendini toparladı, ve köprüden geçmeyi başardı. Uçurumun dibinde, Pırtı, dev bir örümceğin ağında çaresizce kıvranıyordu. Rüzgar, korkusunu yenerek örümceğe doğru koştu. Örümcek, iri ve tüyler ürperticiydi, ama Rüzgar, Pırtı'yı kurtarmak için cesaretini topladı. Bir taş parçası alıp örümceğin üzerine fırlattı. Örümcek, şaşırarak geri çekildi ve Rüzgar, Pırtı'yı kurtardı. İşte tam o anda, Gölge Ejderhası ortaya çıktı. Ejderha, devasa ve korkunçtu. Gözlerinden ateş fışkırıyor, tüyleri karanlık bir gece gibiydi. Rüzgar, korkuya kapıldı, ama Pırtı'yı korumak için cesaretini topladı. Ejderhanın gözlerine bakarak, 'Benden korkmanıza gerek yok!' dedi. 'Çünkü ben cesurum!' Ejderha, Rüzgar'ın cesaretine şaşırdı. Aslında Gölge Ejderhası, yalnız ve korkmuş bir yaratıktı. Uzun zamandır kimseyi yanına yaklaştırmamıştı. Rüzgar, ejderhaya yaklaştı ve onunla konuştu. Ona dostluk teklif etti. 'Benimle arkadaş olur musun?' diye sordu. Ejderha, Rüzgar'ın sıcaklığına ve cesaretine kapıldı. Uzun zamandır ilk kez böyle bir his duyuyordu. 'Evet!' dedi. 'Arkadaş olalım!' Rüzgar ve ejderha, birlikte Mutluk Şehrine döndüler. Ejderha, artık şehrin üzerine karanlık bir gölge düşürmüyordu. Aksine, şehrin sembolü haline geldi. Rüzgar ve ejderhanın dostluğu, şehrin sakinlerine cesaret ve umut verdi. Rüzgar'ın cesareti, Gölge Ejderhasını bile değiştirmeyi başarmıştı. Uzayda parıldayan yıldızlar gibi, Rüzgar'ın cesareti tüm şehire yayılıyordu. Bundan sonra, Rüzgar ve ejderha, birlikte birçok maceraya atıldılar. Rüzgar, öğrendiği en önemli şeyi paylaştı: 'Gerçek cesaret, korkularınızın üstesinden gelmektir. Korkularınızdan kaçmak değil, onları yüzleşmektir.' Bu sayede, Rüzgar ve arkadaşları birçok zorluğu aştılar. Dev dinazor ejderhalar, hatta uzaylılar bile onların cesaretine hayran kaldılar. Bu maceralar, Rüzgar'ın cesaretini ve bilgeliğini daha da arttırdı. Rüzgar'ın hikayesi, Mutluk Şehri'nde nesilden nesile aktarıldı; cesaretin önemini hatırlatan bir masal olarak... Ve böylece, Mutluk Şehri, her zaman ışık ve cesaretle dolu kalmıştır. Rüzgar, cesareti ile yalnızca kendisini değil, tüm şehri kurtarmıştı. Bir çocuğun cesareti, dünyayı değiştirebilirdi.