Rüzgar, adı gibi serbestçe uçan, yaramaz ve neşeli bir çocuktu. Saçları, dağların tepesindeki karlar gibi bembeyaz, gözleri ise gökyüzünün mavisini andırıyordu. Rüzgar, doğanın her şeyini severdi; şakıyan kuşları, gürleyen nehirleri, hatta bazen onu ısıran sivrisinekleri bile. Ama en çok da hayvanları seviyordu. Köpeği Ayaz, kedisi Pamuk ve sincap ailesi, Rüzgar’ın en yakın dostlarıydı. Bir gün, Rüzgar'ın yaşadığı köyün kenarındaki ormana yeni bir prens gelmişti. Prens Güneş, babasının ölümünden sonra tahtı devralmış, ama kalbi hüzünle dolu, yalnız bir çocuktu. Sarayın duvarları, onu dış dünyadan, dostluktan ve en önemlisi doğanın güzelliklerinden ayırmıştı. Bir gün, Prens Güneş ormanda yürürken, kayboldu. Kocaman ağaçların arasında yolu kaybolmuş, korkudan titriyordu. 'Kayboldum!' diye fısıldadı. Tam o sırada, Rüzgar onu buldu. Rüzgar, Prens Güneş'in korkmuş yüzünü görünce hemen yanına koştu. 'Korkma Prens Güneş' dedi, 'Sana yardım edeceğim.' Rüzgar'ın cesareti ve neşesi, Prens Güneş'i sakinleştirdi. Rüzgar, Prens'e ormanın yollarını gösterdi, birlikte kuşların şarkılarını dinlediler, nehir kenarında oyunlar oynadılar. Rüzgar, Prens'e Ayaz ve Pamuk'u tanıttı. Pamuk, Prens'in kucağına kıvrılıp mırıldandı. Ayaz ise Prens'e sevimli bir şekilde kuyruğunu salladı. Sincaplar ise etraflarında zıplayarak onlara neşe kattı. Prens Güneş, Rüzgar ile geçirdiği zamanın tadını çıkardı. Önceden hiç görmediği, hiç yaşamadığı bir dostluğu tatmıştı. Her köşesinde bir macera barındıran ormanın büyüsüne kapılmış, içini dolduran hüzün yavaş yavaş yok oluyordu. Rüzgar'ın iyimserliği ve hayvan sevgisi, onu etkilemişti. Prens Güneş, hayvanlar ile oyun oynarken, Rüzgar’ın nasıl onlara nazik ve sevgi dolu davrandığını gördü. Kuşlara yem atarken, kedileri okşarken, hatta bir ağaca yapışmış bir böceği nazikçe kurtarırken, Rüzgar'ın kalbinin ne kadar temiz olduğunu anladı. Onlar günlerce birlikte vakit geçirdiler, ormanın derinliklerine kadar keşiflere çıktılar, gizli şelaleler buldular ve geceleri yıldızların altında uyudular. Bir gün, Prens Güneş'in saraydan gelen görevlileri onu buldu. Prens Güneş, saraya dönmek zorundaydı. Ayrılık vakti gelmişti. Prens Güneş, Rüzgar'a sarıldı. 'Sen hayatımın en güzel macerasıydın' dedi. 'Sana hiç unutamayacağım bir dostluk armağan ettin. Sana ve dostlarına olan sevgimi hiçbir zaman unutmayacağım.' Rüzgar da Prens Güneş'e sarıldı. 'Ben de seni çok özleyeceğim Prens Güneş' dedi. 'Ama biliyorum ki bir daha karşılaşacağız.' Prens Güneş, saraya geri döndü, ama artık yalnız değildi. Rüzgar’ın armağan ettiği dostluğu ve doğanın güzelliğini kalbinde taşıyordu. Saraya döndükten sonra, saray bahçesinde kuşlara yem koydu, kediler için özel bir yer yaptırdı, ve hatta sarayın yakınındaki ormanı koruma altına aldı. Daha da önemlisi, her zaman doğaya ve hayvanlara Rüzgar'ın öğrettiği gibi sevgi ve saygı ile yaklaştı. Rüzgar ise, Prens Güneş'i her zaman hatırladı. Her gün Ayaz, Pamuk ve sincaplarla oynadı ve onlara olan sevgisini paylaştı. Rüzgar, Prens Güneş’ten öğrendiği gibi, her zaman arkadaşlarına ve çevresindekilere karşı nazik ve sevgi dolu davrandı. Herkese ve her şeye karşı gösterdiği sevgi ve saygı ile tüm köyün sevgisini kazandı. Rüzgar’ın hikayesi, tüm çocuklara, hayvan sevgisinin, arkadaşlığın ve doğanın önemini anlatan bir masal olarak nesilden nesile aktarıldı. Rüzgar'ın hikayesi, sevginin ve arkadaşlığın her zaman zafer kazandığını gösterdi. Ve Rüzgar, Prens Güneş’in unutulmaz bir macerası olarak kalbinde yaşamaya devam etti. Rüzgar'ın maceraları, bundan sonra da devam etti elbette. Çünkü Rüzgar, daha çok keşfedilecek dünya, daha çok dostluk kurulacak hayvanlar, daha çok yaşanacak maceralar bekliyordu. Ama bu, başka bir masalın konusu…