Rüzgar Yamaç, uzun tüylü, tombul bir tavşandı. Her sabah güneşin doğuşuyla birlikte uyanır, çimenlerde zıplayarak gününe başlardı. Ama Rüzgar'ın bir hayali vardı; uçmak! Kuşları saatlerce izler, 'Keşke ben de uçabilseydim!' diye düşünür, küçük ön patileriyle havaya doğru sıçrardı. Bir gün, alışılmış patikalarından uzaklaşırken, devasa bir ağaç gördü. Ağaç o kadar büyüktü ki, gövdesi küçük bir eve benziyordu. Meraklı tavşan, ağacın etrafında dolanırken, ağacın gövdesinde küçük bir kapı fark etti. Kapıda 'Gizli Dinozor Okulu' yazıyordu! Rüzgar, gözlerine inanamadı. Dinozorlar gerçekten var mıydı? Ve bir okullarına mı sahiptiler? Cesur tavşan, kapıyı hafifçe iterek içeri girdi. Karşısında, renkli çiçeklerle süslü bir koridor ve bir sürü minik dinozor gördü. Bazıları uçuyordu, bazıları koşuşturuyor, bazıları da şarkı söylüyordu. Küçük dinozorlar Rüzgar'ı görünce heyecanla etrafını sardılar. 'Hoş geldin, yeni arkadaş!' dediler hep bir ağızdan. Rüzgar, şaşkınlığını atlatıp, 'Ben Rüzgar Yamaç. Uçmayı çok istiyorum, bu okulda uçmayı öğrenebilir miyim?' diye sordu. Dinozorların en büyüğü, iri yeşil bir Triceratops olan Prof. Tric, 'Elbette öğrenebilirsin, küçük arkadaş!' dedi gülümseyerek. 'Bizim okulda her şey mümkün!'. Okulda, Rüzgar uçma sanatını öğrenmeye başladı. Prof. Tric, ona kanat yapmayı, rüzgarı hissetmeyi, yükselmeyi ve inişi öğretti. Diğer dinozorlar da Rüzgar'a yardımcı oluyordu. Pterodactyller, onunla birlikte uçmayı çalışıyor, Stegosauruslar ise ona denge egzersizleri yaptırıyordu. Rüzgar çok çalıştı, çok düştü, ama pes etmedi. Her düşüşünden sonra yeniden kalkıp, tekrar denedi. Okulda sadece uçma sanatı değil, çok daha fazlasını öğrendi Rüzgar. Dinozorlar, ona matematik, fen, tarih ve sanat öğrettiler. Rüzgar, dinozor arkadaşlarıyla birlikte matematik problemlerini çözüyor, bitkileri inceliyor, taş devrine ait resimler çiziyordu. Her gün yeni bir şey öğreniyor, her gün yeni bir macera yaşıyordu. Okulda, farklı türdeki dinozorların birlikte yaşadığını, birbirlerine yardım ettiklerini ve birbirlerini sevdiklerini öğrendi. Bu da ona, farklılıkların güzelliğini ve birlikteliğin önemini gösterdi. Günler haftalara, haftalar aylara dönüştü. Rüzgar, artık uçabiliyordu! İlk uçuşunda, ağaçların tepelerinde süzülürken, mutluluğundan uçacak gibiydi. Arkadaşlarının 'Harika uçuyorsun Rüzgar!' diye bağırmalarını duyduğunda, gözlerindeki mutluluk gözyaşlarını tutamadı. Rüzgar, Gizli Dinozor Okulunda sadece uçmayı öğrenmekle kalmadı, aynı zamanda arkadaşlık, paylaşma, çalışma ve sabır gibi değerleri de öğrendi. Dinozor arkadaşlarıyla birlikte, yeni bilgiler öğrenmenin ve birlikte çalışmanın ne kadar eğlenceli ve faydalı olduğunu gördü. Rüzgar, dünyanın en mutlu tavşanıydı. Çünkü o, artık uçabiliyordu ve çok değerli arkadaşları vardı. Okul bittiğinde, yeni öğrendiklerini ailesine ve diğer tavşanlara anlattı. Ailesi ve diğer tavşanlar Rüzgar'ın hikayesini çok beğendiler ve okulun faydalarını anladılar. Okul sayesinde yeni dostluklar kurdu, dünyayı daha iyi tanıdı ve çok değerli bilgiler öğrendi. Hepsi de bu okul sayesinde mümkün oldu. Rüzgar, herkesi Gizli Dinozor Okuluna gitmeye davet ediyordu. Ama gizli kalması gerektiğini unutmamak gerekiyordu. Çünkü gizli olduğu için daha da özel ve eğlenceli bir yerdi. Rüzgar'ın hikayesi, çalışmanın ve azmin önemini, arkadaşlığın gücünü ve öğrenmenin sonsuzluğunu anlatan bir masal oldu. O günden sonra, Rüzgar Yamaç, uçmayı öğrenen ve arkadaşlarıyla birlikte hayatın tadını çıkaran, dünyanın en mutlu tavşanı olarak kaldı. Ve her gün, güneşin doğuşuyla birlikte, gökyüzünde süzülerek, uçmanın ne kadar güzel olduğunu hatırlatıyordu herkese.