Çok uzaklarda, pırıl pırıl bir nehrin kıyısında, rengarenk çiçeklerle dolu bir vadide, küçük Sila yaşıyordu. Sila, uzun siyah saçları, parlak gözleri ve neşeli gülümsemesiyle bilinen, yedi yaşında bir prensesti. Abisi Ahmet ve arkadaşı Feride ile her gün oyunlar oynar, bahçede koşuşturur, ağaçlara tırmanır, nehirde yelken açar ve bin bir çeşit macera yaşarlardı. Bir gün, Sila, abisi Ahmet ve arkadaşı Feride ile bahçede saklambaç oynuyorlardı. Sila, kocaman bir ağaç gövdesinin arkasına saklandı. O sırada gökyüzünde, yedi rengin bir araya geldiği, göz alıcı bir gökkuşağı belirdi. Gökkuşağı, yavaşça yere doğru indi ve bahçenin ortasına, parıldayan bir kapı bıraktı. Kapıda minik altın harflerle 'Gökkuşağı Krallığı' yazıyordu. 'Bakın, Ahmet! Bakın, Feride!' diye haykırdı Sila, 'Bu ne acaba?' Üç çocuk birden kapıya doğru koştular. Kapı kendiliğinden açıldı ve onları, içerisi pırıl pırıl ışıklarla dolu, büyülü bir krallığa taşıdı. Krallıkta, her biri farklı renkte olan evler vardı; kıpkırmızı evler, turuncu evler, sarı evler, yeşil evler, mavi evler, lacivert evler ve mor evler… Her evin önünde, rengarenk çiçeklerle dolu bahçeler vardı. Havada, minik kelebekler uçuşuyor, kuşlar şarkı söylüyordu. Krallığın ortasında, masmavi bir göl vardı. Gölün üzerinde, altın bir sandalyede, çok yaşlı ve bilge bir peri oturuyordu. Peri, üç çocuğu gülümseyerek karşıladı. 'Hoş geldiniz, küçük dostlarım,' dedi peri, 'Ben Gökkuşağı Krallığının koruyucusuyum. Sizleri uzun zamandır bekliyordum.' 'Biz kimiz?' diye sordu Sila, merakla. 'Siz, Gökkuşağı Krallığı'nı koruyacak olan üç kahramansınız,' dedi peri, 'Ama önce, üç görev tamamlamanız gerekiyor.' İlk görev, krallığın her köşesini gezip, rengarenk çiçekleri sulamaktı. Sila, Ahmet ve Feride, ellerine suluklarını alarak, krallığı gezdiler, her bir çiçeği özenle suladılar. İkinci görev, gölün kenarındaki ağaçlara, rengarenk kurdeleler bağlamaktı. Çocuklar, her bir ağaca, birer kurdele bağladılar. Üçüncü görev ise, krallığın tüm canlılarıyla arkadaş olmaktı. Çocuklar, kelebeklerle, kuşlarla, çiçeklerle ve diğer tüm canlılarla konuştular, onlarla arkadaş oldular. Görevleri tamamladıktan sonra, peri çocuklara, her birinin rengarenk bir taş verdi. Taşlar, büyülü güçlere sahipti. Sila'nın taşı, iyiliği ve dostluğu simgeliyordu; Ahmet'in taşı, cesareti ve gücü; Feride'nin taşı ise, zekayı ve bilgeliği simgeliyordu. 'Bu taşlar, her zaman size yardımcı olacak,' dedi peri, 'Unutmayın, iyilik, cesaret ve zeka, her zaman zaferin anahtarıdır.' Çocuklar, Gökkuşağı Krallığı'ndan ayrılırken, ellerinde büyülü taşlarla, kalplerinde ise büyük bir mutlulukla ayrıldılar. Gökkuşağı kapısı, arkalarından kapandı. Bahçelerinde, hiçbir şey değişmemişti. Ama onlar, artık farklıydılar. Gökkuşağı Krallığı'nda öğrendikleri dersleri, her zaman hatırlayacaklardı. İyiliğin, cesaretin ve zekanın gücünü, her zaman kalplerinde taşıyacaklardı. Sila, Ahmet ve Feride, o günden sonra her gün birlikte oyunlar oynamaya devam ettiler, ancak oyunlarına yeni bir boyut eklendi. Gökkuşağı Krallığı'ndaki maceralarını anlatır, yeni oyunlar hayal ederler ve iyilik, cesaret ve zekanın gücünü her an hayatlarında uygularlardı. Sila, özellikle, iyiliğin gücünü göstermek için fırsat kollardı. Herkese yardım eder, dostlarına destek olur, ihtiyaç sahiplerine elinden gelen yardımı yapardı. Ahmet ise, cesaretini göstermek için zorluklara göğüs gerer, korkularıyla yüzleşir, her zaman doğru olanı yapmaya çalışırdı. Feride ise, zekasını kullanarak zorlu problemleri çözer, her durum için en akıllı çözümü bulmaya çalışırdı. Üç arkadaş, birlikte, büyülü taşların temsil ettiği değerleri, hayatlarının her alanında yansıtarak, mutlu ve anlamlı bir yaşam sürdüler.