Tuğçe, küçük kızı Rozelin ve sevimli köpeği Ela ile birlikte, küçük bir sahil kasabasına tatile gittiler. Kasaba, rengarenk evleri, şirin dükkanları ve mis kokulu çiçekleriyle adeta bir masal diyarı gibiydi. Tuğçe, Rozelin'in elini sıkıca tutarken, 'Bak Rozelin, ne güzel bir yer!', dedi. Rozelin, gözleri parlayarak etrafı inceliyordu. Ela ise, mutlu bir şekilde kuyruğunu sallayarak koşuşturuyordu. Sahilde yürürken, kumların arasında parıldayan bir deniz kabuğu gördüler. Rozelin, 'Anne, bak!', diye bağırarak kabuğu aldı. Kabuk, güneş ışığında adeta ışıltılı bir mücevher gibiydi. Annesi 'Ne güzel bir kabuk Rozelin, sakla onu!' dedi. Kabuğu dikkatlice cebine koydu. Ancak Rozelin, eve geldiklerinde kabuğu bulamadı. Çok üzüldü. Tuğçe, 'üzülme canım, belki başka güzel şeyler bulabiliriz' diye teselli etti kızını. Ertesi gün, sahil kasabasının eski, gizemli fenerine doğru yürürken, yaşlı bir balıkçı gördüler. Balıkçı, onlara gülümsedi ve 'Merhaba çocuklar. Kayıp bir şey mi arıyorsunuz?', diye sordu. Rozelin, gözleri dolmuş bir şekilde, 'Evet, güzel bir deniz kabuğumu kaybettim', dedi. Yaşlı balıkçı, 'Sakin ol küçük hanım, belki de deniz perileri onu almıştır. Onlar güzel şeyleri severler', dedi. Balıkçı, onlara deniz perilerinin yaşadığı gizli bir mağaranın yerini anlattı. Mağaranın girişini bulmak için, sahil boyunca belirli renklerde işaretlenmiş taşları takip etmeleri gerekiyordu. Tuğçe ve Rozelin, Ela ile birlikte, yaşlı balıkçının anlattığı gibi, mavi, yeşil ve turuncu taşları takip etmeye başladılar. Yolda, sevimli yengeçlerle karşılaştılar, gülen deniz yıldızlarını gördüler, renkli balıkların suda dans ettiklerini izlediler. Yolculuk çok eğlenceliydi. Sonunda, mağaranın girişini buldular. Mağara karanlıktı, ama Rozelin'in elindeki küçük fener, yolu aydınlatıyordu. İçeri girdiklerinde, birçok deniz kabuğu ve parıldayan deniz taşlarıyla dolu bir mağara gördüler. Ve orada, Rozelin'in kaybettiği deniz kabuğu, diğer güzel kabukların arasında parıldıyordu. Rozelin, kabuğunu bulmanın mutluluğuyla, sevinçten havalara uçtu. Deniz perilerinin güzellikleri sevdiklerini anladı. Mağaradan çıkarken, deniz perilerinin küçük bir hediyesi olarak, parıldayan bir deniz yıldızı buldu. Deniz yıldızını eve götürmek için heyecanlıydı. Eve dönerken, Tuğçe, Rozelin'e 'Görüyor musun, bazen kaybettiğimiz şeyler, beklenmedik yerlerde karşımıza çıkabilir. Önemli olan, umudumuzu kaybetmemek', dedi. Rozelin, annesinin sözlerini anlamaya çalışıyordu. O gün, Tuğçe, Rozelin ve Ela, birçok yeni arkadaş edindiler. Sahildeki diğer çocuklarla birlikte oyun oynadılar, kumdan kaleler yaptılar ve gün batımını birlikte izlediler. Akşam, Tuğçe ve Rozelin, güzel deniz yıldızını ve kurtarılan deniz kabuğunu, o güzel sahil kasabasının hatırası olarak saklamaya karar verdiler. Bu macera, Tuğçe ve Rozelin'in hayatında unutulmaz bir anı olarak kaldı. Birlikte paylaştıkları bu deneyim, aralarındaki bağı daha da güçlendirdi. O gün öğrendikleri en önemli şey, arkadaşlık, paylaşmak ve umudun önemi oldu. Paylaşmak, dostluğu büyütür ve mutluluğu çoğaltır diye düşündüler. Ela, her zamanki gibi, onların yanında, sevinçlerine ortak oldu. Sahil kasabasının büyülü atmosferi, onların kalplerinde her zaman özel bir yer edindi. Ertesi gün, Tuğçe, Rozelin ve Ela, yaptıkları tüm güzel anıları yanlarında taşıyarak eve döndüler. Ve bu unutulmaz macera, onlara hayat boyu sürecek güzel bir hikaye bıraktı. Küçük sahil kasabası, onların kalbinde her zaman özel bir yer edindi. Onlar, sahil kasabasının güzelliklerini her zaman hatırlayacak ve o anıları, yeni maceralarına ilham verecekti. Rozelin, yeni arkadaşlarına mektup yazdı, resimler çizdi, paylaştığı maceraları anlattı. Paylaşmanın mutluluğunu tekrar tekrar yaşadı. Tuğçe ve Ela ile birlikte yaşadığı bu harika tatil, Rozelin'in hayatında unutulmaz bir anı olarak yerini aldı. Ve küçük Ela, dostluk, paylaşma ve umudun önemini hep hatırladı.