Derin, karanlık bir ormanın kenarında, sevimli bir kulübe vardı. Bu kulübede, en yakın arkadaşları Yağız ve Meva yaşıyordu. Yağız, yaramazlığıyla tanınan, kahverengi saçlı, neşeli bir çocuktu. Meva ise sakin, uslu, uzun siyah saçlı ve yardımsever bir kızdı. Her sabah, güneşin ilk ışıklarıyla birlikte, birlikte temizlik yapar, ellerini sabunla güzelce yıkar ve dişlerini fırçalardı. 'Bugün ne yapacağız?' diye sordu Yağız, güneşli bir sabah kahvaltıdan sonra. 'Büyük büyükannemin evine gidelim,' dedi Meva, 'çilek reçeli yapmış, bizi bekliyor.' Yağız, büyükannesinin yaptığı çilek reçelini çok severdi. 'Peki, ama bu sefer ormana farklı bir yoldan gidelim!' diye önerdi Yağız, 'Daha önce hiç kullanmadığımız patikadan.' Meva biraz tereddüt etti, çünkü o patika oldukça gizemli görünüyordu, ama Yağız’ın heyecanına kapılmamak imkansızdı. 'Tamam,' dedi Meva, 'ama elimizden geldiğince temiz ve dikkatli olacağız.' Ormanın derinliklerine doğru ilerlerken, her adımda yeni bir macera bekliyordu onları. Rengarenk çiçekler, şarkı söyleyen kuşlar, gizemli ağaçlar... Yağız koşuşturup dururken, Meva dikkatlice adımlarını atıyor, etrafı inceliyordu. Bir süre sonra, Yağız yerde parlak bir taş gördü. 'Bak Meva, ne güzel bir taş!' dedi. Taşı alıp incelemeye başladı. 'Önce ellerini yıkamalıydık,' dedi Meva, 'sonra taşla oynayabiliriz.' Yağız, Meva’nın sözünü dinleyerek, yanlarındaki bir derede ellerini güzelce yıkadı ve sonra taşı incelemeye devam etti. Derinleştikçe orman daha da gizemli hale geldi. Bir anda, yolları bir kurt kesti. Kurt, iri gözleriyle Yağız ve Meva’ya bakıyordu. 'Merhaba,' dedi Yağız korkusunu gizlemeye çalışarak. 'Büyükannemin evine gidiyoruz,' dedi Meva. Kurt, 'Büyükannenizin evi nerde?' diye sordu. Meva, 'Şu tepedeki kulübede' dedi ve yolu gösterdi. Kurt gülümsedi ve ‘Ben de oraya gidiyorum, birlikte gidelim’ dedi. Yağız tedirgin oldu ama Meva 'Olur' dedi. Kurt, çok hızlı yürüyor ve sürekli burnunu siliyordu. Yağız, 'Kurt çok hasta görünüyor' dedi fısıltıyla. 'Umarım büyükanneye bir şey yapmaz.' diye ekledi Meva. Yolda yürürken, Kurt sürekli öksürüyordu. Yağız, 'Burnunu ve ağzını kapatarak öksürmelisin,' dedi, ‘Hastalığın yayılmasını önlemek için.’ Kurt, şaşkınlıkla Yağız'a baktı. Meva da, 'Evet, hijyen çok önemli' dedi, 'ellerimizi düzenli yıkamak ve temizliğe dikkat etmek, hastalıklardan korunmamızı sağlar.' Kurt, arkadaşlarının öğütlerini dinledi ve öksürürken burnunu ve ağzını kapattı. Sonunda, büyükannesinin kulübesine vardılar. Kapıyı tıklattılar, büyükanne kapıyı açtı. Büyükanne, 'Aman çocuklar, ne kadar güzel bir sürpriz!' dedi, 'Gelin içeri, çilek reçeli hazır.' Büyükanne, Yağız ve Meva'yı kucakladı ve onları içeri aldı. Kurt ise, kapı önünde biraz daha uzakta beklemeye başladı. Çilek reçeli çok lezzetli olmuştu. Yağız ve Meva çok mutluydular. Yemekten sonra, Meva ve Yağız kurtun yanına gitti. 'Sana teşekkür etmek istiyoruz,' dedi Meva, 'Bizimle birlikte yürüdüğün ve hijyen kurallarını öğrendiğin için. Sağlığına dikkat etmelisin.' Yağız, 'Evet, hasta olduğun zaman diğerlerine hastalığını bulaştırmamak için dikkatli olmalısın' dedi. Kurt, 'Teşekkür ederim,' dedi, 'sizden çok şey öğrendim, artık daha sağlıklı olacağım.’ Yağız ve Meva, eve mutlu bir şekilde döndüler. Ormanın gizemli güzelliğinin tadını çıkarmışlardı, yeni bir arkadaş edinmişler ve hijyenin önemini bir kez daha öğrenmişlerdi. O günden sonra, Yağız ve Meva her gün hijyene daha çok dikkat eder, ellerini sık sık yıkar, dişlerini fırçalar ve sağlığa önem verir oldular. Her maceralarında da, öğrendikleri dersleri hatırlayarak, yeni bilgiler edinerek yol alırlar ve arkadaşlarıyla paylaşırlar. Bu sayede, hem kendilerini hem de çevrelerini korurlar ve dostlukları da daim olur. Büyükkanneleri de, onların sağlıklı ve mutlu olmalarından çok memnundu. Ve böylece, Yağız ve Meva'nın büyülü orman macerası, mutlu sonla bitti.