Yasina, neşeli, oyunbaz, parlak gözlü, küçük bir kızdı. Her gün bahçesindeki papatyalarla oyun oynar, kelebeklerin peşinden koşuşturur, ağaçlara tırmanır ve anneannesinin anlattığı masalları dinlerdi. Annesi ve babası onu çok sever, her istediğini yapardı, ama Yasina'nın en sevdiği şey anneannesinin anlattığı masallardı. Anneannesi, Yasina'ya her masalın bir ders verdiğini, iyi kalpli olmanın önemini anlatırdı. Bir gün, Yasina'nın anneannesi ona yepyeni bir masal anlatmaya başladı. 'Bu masal, Gökkuşağı Ülkesi’nden bahsediyor, küçük Yasina,' dedi anneannesi. 'Gökkuşağı Ülkesi, çok uzaklarda, bulutların üstünde yer alır. Orada, her biri farklı bir renkte, sevimli unicornlar yaşar. Prensesler ise bu unicornlarla birlikte, güllerin arasında dans eder, şarkılar söylerler.' Yasina, masalı büyük bir dikkatle dinliyordu. Anneannesi, Gökkuşağı Ülkesi'ndeki unicornların ve prenseslerin her zaman birbirlerine yardımcı olduklarını, paylaştıklarını ve her zaman iyi davranış sergilediklerini anlatıyordu. 'Ama,' diye ekledi anneannesi, 'Gökkuşağı Ülkesi'ne gitmek kolay değil. Oraya sadece iyi kalpli, sözünü tutan, ailesini seven çocuklar ulaşabilir.' Yasina, Gökkuşağı Ülkesi'ne gitmek istiyordu. Orada, unicornlarla birlikte koşuşturmak, prenseslerle oyun oynamak, güllerin arasında dans etmek istiyordu. Ama anneannesi, 'Annen ve babanın sözünü dinlemelisin Yasina,' dedi, 'çünkü onların sözü, Gökkuşağı Ülkesi'nin kapısını açan sihirli bir anahtardır.' Yasina, annesinin ve babasının sözünü dinlemenin ne kadar önemli olduğunu biliyordu ama bazen, küçük bir çocuk gibi, biraz huysuzluk yapıyordu. Örneğin, akşam yemeğinde sebze yemek istemez, oyuncaklarını toplamayı unutur, yatağına erken yatmak istemezdi. Bu huysuzlukları yüzünden, bazen annesi ve babasıyla tartışıyordu. Ertesi gün, Yasina bahçesinde oynarken, çok güzel, parlak renkli bir kelebek gördü. Kelebek, Yasina'nın etrafında uçtu ve sonra, onun eline bir küçük, parlak taş bıraktı. Taş, gökkuşağının tüm renklerini yansıtıyordu. Yasina, taşın Gökkuşağı Ülkesi'nden geldiğini anladı. Taş, bir mesaj taşıyordu: 'İyi kalpli ol, sözünü tut, aileni sev ve Gökkuşağı Ülkesi'nin kapıları sana açılacak.' Yasina, kelebeğin mesajını anladı. O günden itibaren, anne babasının sözünü dinlemeye, daha iyi davranmaya özen gösterdi. Yemeklerini afiyetle yedi, oyuncaklarını topladı, yatağına erken girdi. Annesi ve babasıyla daha çok zaman geçirdi, onlarla oyun oynadı, hikayeler anlattı ve onlara olan sevgisini gösterdi. Birkaç hafta sonra, Yasina, bahçesinde oynarken, bir gökkuşağı gördü. Gökkuşağı, yere kadar iniyordu ve bahçesinin ortasında, bir kapı beliriyordu. Kapı, altın ve gümüşten yapılmış, üzerinde parlak renkli taşlarla süslenmişti. Yasina, kapının önüne gitti. Kapı yavaşça açıldı ve Yasina, Gökkuşağı Ülkesi'ni gördü. Gökkuşağı Ülkesi, anneannesinin anlattığı gibiydi. Renkli unicornlar otlaklarda koşuşturuyor, prensesler güllerin arasında dans ediyordu. Yasina, unicornlarla birlikte koştu, prenseslerle oyun oynadı, güllerin arasında dans etti ve muhteşem bir gün geçirdi. Gökkuşağı Ülkesi'nde, her çocuk mutlu ve iyi kalpliydi. Herkes birbirine yardım ediyor, birbirleriyle paylaşıyor ve her zaman iyi davranıyordu. Akşam olunca, Yasina, Gökkuşağı Ülkesi'nden ayrılmak zorunda kaldı. Ama kalbinde, güzel anılar ve unutulmaz bir deneyim taşıyordu. Yasina, Gökkuşağı Ülkesi'nden, anne babasına olan sevgisini daha da artırarak, daha iyi ve daha mutlu bir çocuk olarak döndü. Artık, anne babasının sözünü dinlemenin, onlara olan sevgisini göstermenin, iyi kalpli olmanın ne kadar önemli olduğunu daha iyi anlıyordu. Çünkü bunlar, Gökkuşağı Ülkesi'nin kapılarını açan sihirli anahtarlardı. Yasina, o günden sonra da, anneannesinin masallarını dinlemeye devam etti, ama artık, masalları sadece eğlenceli hikâyeler olarak değil, aynı zamanda hayat dersleri olarak da görüyor ve yaşamını bu derslere göre şekillendiriyordu. Ve her gece, Gökkuşağı Ülkesi'ni, unicornları ve prensesleri rüyasında görüyor, mutlu bir şekilde uyanıyordu.