Çok uzaklarda, yüksek tepelerin arasında, büyülü bir şato yükseliyordu. Şatonun etrafı, rengarenk çiçeklerle kaplı geniş bir bahçeyle çevriliydi. Bu şatoda, cesur ve iyi kalpli bir prens yaşarmış; adı Yunus Emre'ymiş. Yunus Emre, maceraları çok sever, her fırsatta şatonun dışına çıkar, yeni yerler keşfedermiş. Ama aynı zamanda biraz da kibirliymiş; kendi zekasına ve becerisine çok güvenir, başkalarının söylediklerini pek dinlemezmiş. Bir gün, Yunus Emre, şatonun yakınlarındaki ormanda gezinirken, garip bir ses duymuş. Sesi takip edince, yaşlı bir kadınla karşılaşmış. Kadın, kırışık yüzü ve uzun beyaz saçlarıyla, oldukça gizemli görünüyormuş. 'Küçük prens,' diye başlamış kadın, 'sana bir görev vereceğim. Bu ormanın derinliklerinde, karanlık bir kule var. O kulenin tepesinde, sihirli bir anahtar saklı. Bu anahtarla, şatonun gizli geçitlerini açabilirsin.' Yunus Emre, macera özlemiyle yanıp tutuşuyormuş. 'Bu anahtar nerede?' diye sormuş heyecanla. 'Onu ancak yüreği temiz, cesur ve başkalarını dinlemeyi bilen biri bulabilir,' diye yanıtlamış kadın. 'Yolda birçok zorlukla karşılaşacaksın. Dikkatli olmalısın.' Yunus Emre, kadının sözlerine aldırmadan, 'Ben çok zekiymişim, hiç korkmuyorum. Hemen gidiyorum!' diye bağırarak ormana dalmış. Ormanın içinde ilerlerken, türlü engellerle karşılaşmış Yunus Emre. Karanlık ve gizemli mağaralardan geçmiş, korkunç yaratıklarla boğuşmuş. Yolda, birçok hayvanla da karşılaşmış. Bir sincap, ona doğru koşturarak, 'Dikkat et, küçük prens! Öndeki köprü çok tehlikeli, yıkılmak üzere!' diye bağırmış. Ama Yunus Emre, 'Saçma sapan konuşma, ben kendi başıma hallederim!' diye cevap vermiş ve sincabı dinlememiş. Sonuç olarak, köprü çökmüş ve Yunus Emre, derin bir çukura düşmüş. Neyse ki, yaralanmadan kurtulmuş. Bu olay, Yunus Emre'yi biraz düşündürmüş. Sincabın uyarısını dinlememesi yüzünden neredeyse başına büyük bir bela gelmiş. Daha dikkatli olmaya karar vermiş. Yoluna devam ederken, bu sefer bir kurbağayla karşılaşmış. Kurbağa, 'Prens, önünüzdeki yolda çok büyük bir yılan var, saklanmalısın!' diye uyardı. Bu sefer Yunus Emre, kurbağanın sözlerini dikkate almış ve dikkatlice saklanmış. Yılanın geçmesini bekledikten sonra, yoluna devam etmiş. Sonunda, karanlık kuleye ulaşmış. Kule çok ürkütücüymüş, her yer karanlıkmış. Ama Yunus Emre, cesaretini toplayarak, kuleye tırmanmaya başlamış. Kulenin tepesine ulaştığında, orada parlayan bir anahtar görmüş. Anahtarı alıp, aşağı inmeye başlamış. Aşağı inerken, bir periyle karşılaşmış. Peri, Yunus Emre'ye, 'Sana anahtarın nasıl kullanılacağını anlatacağım, ama önce bana neden sincabın ve kurbağanın uyarılarını dinlememiş olduğunu anlatmalısın,' demiş. Yunus Emre, kibirinden dolayı yaptıklarını anlatmış. Peri, 'Kibrin, insanı yanlışa götürebilir, küçük prens. Başkalarının uyarılarını dinlemek, onların deneyiminden faydalanmak çok önemlidir,' demiş. Yunus Emre, perinin sözlerini dikkatle dinlemiş ve pişman olmuş. Peri, ona anahtarın nasıl kullanılacağını göstermiş ve ona şatonun gizli geçitlerini keşfetmesini tavsiye etmiş. Yunus Emre, şatonun gizli geçitlerini keşfederek, çok güzel ve gizemli yerler görmüş. O günden sonra, Yunus Emre çok değişmiş. Kibirinden vazgeçmiş, başkalarının sözlerini dinlemeyi öğrenmiş. Her zaman iyi niyetli ve yardımsever olmuş. Maceralarına devam etmiş, ama artık daha dikkatli ve akıllı davranıyormuş. Çocuklar için bir örnek olmuş, onlara her zaman insanları dinlemenin ve kırmamanın önemini anlatırmış. Ve böylece, Yunus Emre, cesur, akıllı ve iyi kalpli bir prens olarak, mutlu mesut yaşamış. Bir gün, yeni bir macera peşindeyken, uzun zamandır görmediği yaşlı kadını tekrar görmüş. Kadın, 'Küçük prens, seni böyle iyi görmeye sevindim. İyi ki başkalarını dinlemeyi öğrenmişsin. Çünkü gerçek kahramanlar, cesur olmakla birlikte, iyi niyetli ve mütevazidirler' demiş. Yunus Emre gülümsemiş ve kadına teşekkür etmiş. O günden sonra, Yunus Emre, şatosunda ve çevresinde yaşayan herkes için iyi bir lider olmuş ve tüm ülke onun adaletini ve iyi kalbini anlatırmış. Her zaman başkalarını dinlemiş ve onlara yardım etmiş, böylece hem ülkesini korumuş, hem de herkesin saygısını kazanmış. Ve böylece mutlu mesut yaşamış, sonsuza dek.