Küçük Korsan

Açık denizde, mürettebatı ile yol alan bir korsan vardı. Bu korsan, kötü niyetli değildi. Sanıldığının aksine çok da iyi biriydi. İnsanlardan bir şey almaz, tam tersine hırsızları yakalar ve çalınanları sahiplerine teslim ederdi. Mürettebatı da kendisi de çok yorulan korsan, dinlenmek için gemisini bir limana çekti. İhtiyaçlarını karşılamak için tüm gemi sakinleri, şehrin meydanına indi. Gemide sadece bir kişi vardı. O da mürettebattaki en tembel ve uykucu kişiydi. Özelliği gibi adı da Uykucu idi.

Uykucu, geminin başını beklerken; yine uyuyakalmıştı. O sırada geminin yanından geçen mendilci çocuk, Uykucu’ nun uyuduğunu görünce; gemiyi incelemek için gemiye girdi. Gizlice geminin içini dolaşmaya başladı. Gemi gerçekten çok güzeldi. Geminin yemekhanesine girdi. Bir sürü yiyecek ve içecek vardı. Nasılsa Uykucu’ dan başka kimse olmadığı için yemeklerden biraz yese bir şey olmayacağını düşündü. Zaten iki gündür açtı. Hızlı hızlı yemekleri yerken birden tıkandı.

Yerinden zorla kalkarak, geminin diğer bölümlerini gezmek için; uzun koridorda yürüdü. Yatakhanelerin olduğu bölüme geldi. Burada tam 12 tane yatak vardı. Ne kadar da çok kişilermiş diye düşündü. Beş dakika kestireyim diyerek yataklardan birine yattı. Mendilci çocuk, gözlerini açtığında başında dikilen 12 kişi gördü. Bunlardan birinin tek gözü yoktu. Bu geminin korsanı olmalıydı. Diğerleri de mürettebattı. Çocuk, korkuyla: 

-Lütfen bana bir şey yapmayın. Sadece gemiyi merak etmiştim. Çok özür dilerim.

Diyerek ağlamaya başladı. Korsan:

-Hey ufaklık, ağlamana gerek yok. Korkma, sana kötü bir şey yapmayacağız. Mutfağı silip süpürünce ağırlık çökmüş olmalı ki uyuyakalmışsın.

Dedi ve kahkahalarla gülmeye başladı. Korsan tekrar konuştu:

-Hadi genç adam, evine git artık. Hem akşam oldu ailen de seni merak eder. Bizim de denize açılmamız lazım artık. 

Dedi. 

Çocuk buğulu gözlerle bakmaya başladı ve:

-Benim ailem yok. Sokaklarda yalnız yaşıyorum dedi.

Korsan ve mürettebat duygulandı. Çocuk:

-Ben de sizinle gelebilir miyim? Gemide temizlik yaparım, yemek yaparım. Ne iş isterseniz yaparım, yeter ki sizinle gelmeme izin verin. 

Dedi.

Korsan ve mürettebat, köşeye geçerek kendi aralarında konuştular. Çocuğun kendileriyle gelmesinde bir sakınca olmadığına karar verdiler.

Korsan:

-Tamam çocuk. Bizimle gelebilirsin. 

Dedi. 

Çocuk o günden sonra gemide temizlik yapmaya başladı. Korsan ve tayfası, çocuğu evlatları gibi seviyorlardı. Ona okuma yazma bile öğretmişlerdi. Çocuk temizlik işini tam yapamıyordu. Yine de çocuğu çok sevdikleri için ona bu durumu asla yansıtmıyorlardı. Böyle böyle zaman geçti. Küçük korsan büyüdü. Kaptan oldu. Çocuk Korsan’ a baba diyor, mürettebata da amca diyordu. Babası artık çok yaşlanmıştı. Bu yüzden gemiyi yönetmesi için oğluna devretti. 

Durdukları bir limanda, bir kızı görüp beğendi ve evlenme teklifi etti. Kız teklifi kabul etti.  Böylece evlendiler ve çocukları oldu. Çocuklar, korsana dede diyorlardı. Gemiyi de çok seviyorlardı. Okul açılacağı vakitlerde bir limanda kalıyor ve çocuklar okula gidiyordu. Tayfa ve kaptan da balıkçılık yaparak geçimlerini sağlıyorlardı.